Wintertijd

Wintertijd

Het moet gezegd, ik houd tegenwoordig van deze tijd van het jaar. Hierna wordt het wat donker, toch nog niet getreurd. Deze tijdspanne past tegenwoordig bij mij. Een beetje trager, een beetje minder, een beetje natuurlijker ook. Ooit genoten van traagheid? Ik leer het nog elke dag, trager zijn, vooral in mijn hoofd.  

De leegte en ruimte in mezelf weer opzoeken, en zien waarmee die dan gevuld wil worden. Vandaar de wintertijd, ik houd ervan. Ook al omwille van die tijdsverandering. Hoezo? …

Normaal is dat weekend van zomertijd naar wintertijd een feest voor mij. Ik haal zo vermeend verloren slaap in. Het geeft me een gerust gevoel, een soort veiligheid. Ik geniet er ook van, ook al slaap ik niet echt veel meer, het mogen en niet moeten gevoel houdt me rustig zo in die vroege ochtenduren.

 Ik ben wetenschappelijk helemaal niet onderlegd. Meer nog, het interesseert me niet. Ik voel liever aan  of iets me wat zegt of niet, wat ik er al dan niet mee doe. Het kan zelfs zijn dat ik me de arrogantie aanmeet om te verkondigen dat dit voor iedereen, de meesten, een groep het beste zou zijn. Zo niet toch veel beter.

Bijvoorbeeld vraag ik me al heel lang af, wat er zo mis is met je natuur volgen. Neem nu de poes – ik houd van die dieren – katten en hun familie wijd en zijd – hebt u deze onafhankelijke dieren uit zichzelf ook iets zien ‘moeten’?

De natuur zit ‘m ook in de tijd. Wat zou het? Ja, natuurlijk!

Het winteruur. Hoezo? Weet de winter dat? Wie heeft dat verteld aan de winter? Het zomeruur? Waar is dat dan heen? De diepvries in? Doet me denken aan dat reclame-parlé-tje op de radio, waarin de zon zich excuseert zolang niets meer van zich te laten horen. Ze zat met een burn-out (uitbranding?). Daar staat u dan, u zal maar richting zon reizen.

Niets in de natuur zal zich aanpassen aan wat wij ervan willen maken. Een boom wordt wakker wanneer het licht wordt. Die wacht niet tot het acht of negen uur is. De poes komt terug van haar nachtelijke escapades wanneer ze tevreden is (tenzij ze geconditioneerd werd door … u). Heerlijk, overigens zo’n poezenbeest als huisdier of eerder buitenhuisdier, maar toch weet over wie ze baas kan spelen en daar ook haar melk haalt.

Een kind wordt spontaan wakker wanneer het wakker wordt. Niet omdat 7u is of 8u. Dwingt u dat toch niet af. Het duurt toch even vooraleer het weer ‘gewoon’ wordt. Uzelf overigens ook niet (afdwingen).

We zijn zo heel erg gewoon geworden aan economisch (enkel financieel en/of tijdsgebonden dan) denken en handelen dat er nog weinig wordt stil gestaan bij ons fysieke gevoel hierrond. Ik doe dat natuurlijk ook, behalve wanneer ik het niet doe.

Mijn natuurlijk ritme is nog een uurtje vroeger. Ik vond het altijd raar, vroeg in de avond al zo moe worden. ’s Ochtends zo vroeg wakker zijn. Een verhaal van mijn vader (al lang geleden verteld) verklaart misschien veel. Toen hij kind was, was het gewoon tijd, geen zomertijd, geen wintertijd. Het was om 7u (huidige wintertijd) gewoon 6u. Het was om 15u30 (huidige wintertijd) gewoon 14u30. In dié tijd gingen de meeste kinderen te voet naar school. Nu zou ik het ook niet meer doen of aanraden om die afstanden, als kind alleen, te doen. Het was overigens in het midden van nergens, zoals de meeste woningen op de buiten. Het betekende wel dat de kinderen die langer dan een uur stapten om van school weer naar huis te gaan, in de winter een uurtje vroeger moesten vertrekken. Zo waren ze voor het donker werd thuis. Dat was zo gewoon, dat komt niet meer terug, die tijd. En toch, die tijd kan ons wat leren over de tijd. Het was de meest natuurlijke tijd, ons bioritme. Er was licht van de kaars of olielamp voor de avondmensen en ’s ochtends waren er dikke gordijnen.  

Daarom begrijp ik de hele heisa niet rond wintertijd en zomertijd. Die keuze is toch heel natuurlijk vanzelfsprekend als er weer één tijd wordt ingeschakeld. Is de natuurlijke tijd niet goed genoeg meer? Voor mij hoeft er niet de hele avond en halve nacht lang zonneschijn te zijn om in de zomer op een terras te gaan zitten, lekker buiten, ontspannen, rustig, of dansend, waar en hoe dan ook. Als de zon onder gaat, gaat ze onder. Meestal is het de warmte die ons buiten houdt. Niet het licht.

In de winter hoeft dat ook niet, om dezelfde reden. Ik blijf niet buiten omdat het om 18u nog licht is, zeker niet als het de stenen uit de grond vriest. Het licht is er niet alleen voor ons – zelf vaak opgelegd – plezier. Het is er voor onze gezondheid. Het manipuleren is nogal dom, vind ik. Maar manipuleren, daar kennen wij mensen nogal veel van, geloof ik.

Laat de tijd zijn zoals ze is. Welke tijd? De gewone tijd. Als zelfs Frank Deboosere het al zei, meermaals. Dit vond ik nog uit 2017: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/frank-deboosere-het-zou-veel-beter-zijn-om-het-hele-jaar-door-de-wintertijd-te-behouden~a20e18d30/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.be%2F

Hier en nu, in deze materie, meet ik me de arrogantie aan om te denken dat het voor iedereen beter zou zijn om dit gewoon zo te doen. Altijd wintertijd! Allez, ’t is te zeggen, dat is dan nog steeds een uurtje voor op de vroegere gewone tijd. Voilà. 😊