De enige die altijd bij mij is

(n.a.v. een berichtje dat ik van iemand kreeg en me tot woorden neerzetten inspireerde)

Spiegeltje spiegeltje aan de wand
waar ben ik nu
weer aanbeland

Hoofd en kop daar op mijn lijf
gesprekken weten
met zichzelf geen blijf

In het midden van mijn nachtelijke droom
zag ik en begreep toen
plots en zonder schroom

Die dichte kamer, die hoogte of dat terrein
zonder uitgang helemaal vast
doch niet op mijn domein

Daar moet ik bijgevolg niet zijn
ik verdwijn uit die metafoor
en ga er met mezelf vandoor

AMK 😉