Tag: #boekbevinding

Boekenchallenge – Het grote gemis, Guillaume Musso

Einde vorig jaar heb ik mezelf de uitdaging opgelegd om dit jaar 25 boeken te lezen. Op Hebban houd ik alles bij. Hoe staat het er tegenwoordig mee? Dertien gelezen, voorbij de helft. 

Mijn lijst van uitdagingen groeit nog steeds aan. Zo kom ik natuurlijk niet echt tot ‘afwerken’ van die lijst. Gelukkig is het een flexibele lijst.

Bij dit boek, een bedenking van mijnentwege:

“Als de toekomst naar het verleden reist, blijft het heden zowel hoopvol  als verraderlijk.”

Zie HIER wat ik op Hebban schreef. Ik haal er iets uit om hier neer te zetten:

Ik heb enkele zinnen apart gehouden omdat ik ze van een onwaarschijnlijke eenvoud en tegelijkertijd diepgang vind. 
“Het lichaam is een van de laatste plekken waar we vrijheid hebben.” 
“Het valt nog niet mee om met jezelf te communiceren.” 
“Ze hadden geprobeerd het lot te tarten, maar het lot had gewonnen.”
Zoals de auteur in zijn boeken doet, begint hij ook in dit boek elk hoofdstuk met een quote van een bekend persoon. Ik quote een quote:

"Je leert niets door alleen maar boeken te lezen. Je leert alleen maar door klappen op te lopen." Swâmi Prajnânpad

Veel leesplezier! 😉

Boek: Het Huwelijk

auteur: Christine Van den Hove

Ik ben geen boekrecensent. Als ik een boek lees, wil ik erin wonen en op me af laten komen wat het doet met mij. Wat ik schrijf daarover, zal daarom geen weldoordachte, noch objectieve verslaggeving zijn, eerder een buikgevoel onder woorden brengen.

Een tijdje geleden las ik het boek ‘Het huwelijk’ van Christine Van den Hove. Uitgegeven door de Wereldbibliotheek, website: https://wereldbibliotheek.nl/

Het is zo’n boek dat ik misschien niet direct zou vastnemen als ik het zag liggen in een winkel. En wat een geluk dat ik het op haar website vond. Iemands blog volgen leidt soms tot prachtige parels. Om een beeld te geven over het verhaal, kan u de inhoud op de omslag HIER lezen. Ook vindt u hier wat anderen ervan vonden.

Dit is wat ik ervan vind:

Ik bevond me even terug in een tijd van toen. Toen we nog zwegen wanneer volwassenen spraken en wij de afstandsbediening waren in huis. Al zal dat voor de generatie waarover in dit boek wordt verteld niet eens nodig geweest zijn.

Wat me het meest opviel was het taalgebruik. Het spreken in de gij-vorm bijvoorbeeld is iets wat ik zelf zelden tegenkwam in boeken, ook toen ik nog (veel) jonger was. Al spreek ik meestal nog wel zo. De je-vorm kenden we alleen van uit ons leesboekje op school.
Het was dat taalgebruik dat me naar een tijd katapulteerde die ik niet zelf meegemaakt heb maar wel van verteld werd en daardoor zo herkenbaar.

Het roept zelfs een zekere toch onbekende nostalgie op. De rust die uit die periode straalt, geen snelle auto’s, geen drukke carrièremakers, geen overlast van geluid … was voelbaar. Tegelijkertijd kroop er onrust onder mijn vel vanwege de zo verschillende golflengtes waarmee de hoofdpersonages met elkaar spraken. Dingen uitspreken zoals ze gevoeld en ervaren werden, was zeker niet van tel. Het was heel herkenbaar. Over dat soort dingen wordt niet gesproken, kom ik al snel tegen in het boek.

Er komen verschillende personages vertellen over de hoofdfiguren en dat is heel waardevol. Verschillende invalshoeken brengen verschillende nuances.

Het gebeurt me vaker dan voorheen dat ik boeken weggeef, nadat ik ze gelezen heb. Om de pracht te delen. Dit boek blijft toch nog even hier. Al mag het wel eens een keer op reis gaan.