Hersenkronkel 1

Ik was aan het wachten op de tram. De Zeven of de Vijftien.

Ik dacht toen – het digitale bord checkend – twee minuten wachten op de Zeven en evenveel op de Vijftien. Ze oversprongen elkaar de hele tijd, Vijftien minuten lang. Eén minuut op de Vijftien, één minuut op de Zeven. Twee minuten op de Zeven, twee minuten op de Vijftien. Opnieuw één minuut op de Zeven, twee minuten op de Vijftien … van al die minuten die ik aan elkaar gewacht heb, beginnen mijn hersenskronkels rare dingen te doen.

Op de Vijftien vier minuten wachten en op de Zeven twee minuten wachten zou veel logischer zijn. Want Vijftien gedeeld door twee (aantal lijnen dat daar voorbij komt) is Zeven en nog wat. Vier minuten wachten op de Vijftien, gedeeld door twee is dan twee minuten voor de Zeven komt.

Alleen zat die Vijftien delen door twee is Zeven me dwars. Toen nam ik eerst één weg en kwam ik aan veertien (dat is geen tram maar dat doet niet terzake in mijn hoofd). Dat delen door twee is Zeven. Opgelost!

Wat doe ik dan met die één? Tram Eén rijdt daar niet voorbij, die rijdt ergens anders. Opgelost dus!

Naar aanleiding van De Lijn die gaat veranderen vanaf morgen, zo lees ik in de app. Spannend! Als de app maar werkt, als de bordjes maar werken, als de computer het maar doet, en de AI maar niet staakt.

Foto’s tram 15: Wikipedia, tram 7: Standaard  

Tram op terugweg

Waar is Niemand?

Ik krul graag en nam me voor om zo af en toe een (oude) krul-prestatie te nemen en er iets bij te schrijven.
Geen nieuwjaarsbrief, 

ze lijkt te veel op de oudejaarsbrief en
dat maakt van mij een mezelf bestolen dief.

Veel reflecties en vage inzichten
waarover ik U nu niet ga berichten

Ik rommel wat tussen mijn gedachten
zou ik die kerstboel nú opruimen
maar ik ben lui, dus nog even wachten

Zo gebeurt het dan weer, te veel woorden
als u dat zou weten, help me enkele vermoorden
(die woorden)

Dus duik ik nog even onder
ik leg het niet uit, als u me ergens ziet
draai u om of met een grote boog om mij heen
vertrouw me, ik kom wel terug, stop met dat gedonder!

Ik loop nog graag eens in de regen
daar kom ik gelukkig geen kaders tegen
alles wat ik daar zeg, wordt mooi gezuiverd
het kan bestaan en niemand die er dan van huivert

Ik zie het wel, het gaat altijd over Mie, mezelf en ik
wat ik echt zou vertellen, interesseert Niemand een sikkepit
tenzij het mooi gekaderd is, op Insta past, Smoelenboek of Tiktok zit

Er rest mij nog nu nog één vraag:
“Kan iemand me vertellen waar Niemand is? Liefst nog vandaag!”

AMK

Meneer Goesting

Ik krul graag en nam me voor om zo af en toe een krul-prestatie te nemen en er iets bij te schrijven
Het leek er even op zo in de nazomer

Meneer Goesting was het afgetrapt
hoewel ik het ben en niet hij, een dromer

Toch hadden we een toffe relatie
niets erotisch of zo noch platonisch
of zo een aparte vriendschapssensatie

Geen enkel cliché van die aard
hij was weg, foetsie ik vond hem niet
ik wachtte met een motie van vertrouwen
Meneer Goesting was toch van geen kleintje vervaard?

Waar is hij dan toch gebleven
heeft hij een burn-out, een depressie
geen energie meer, uitgeput of ziek, oh help
is hij op vakantie, aan het reizen of zelfs verhuisd
ik lees nog weinig, noch schrijf ik veel of niks aan het beleven

Het is niet de eerste keer
hij komt wel terug, is even op rust
zelfs menéren Goesting raken soms uitgeblust
ik gom kaders uit, van iedereen nu ik toch bezig ben
op mijn eiland is het goed; vandaar zwem ik ver heen en weer
naar hier en ginds naar hot en daar, Goesting is een hele meneer.

AMK

Of is meneer Goesting gesmolten?