Gisteren zat ik buiten, in Oostende, aan de achterkant van de Kaap. Stilaan was ik er hoofdpijn aan het verzamelen en dat was door de zeer aanwezige zon.
Ook zeer aanwezig waren de mensen die kwamen luisteren naar de J’accuse van anderen. En dat wilde ik volgen. Buiten zoals ik al zei want binnen in de Kaap zat het al snel vol.
Helaas door de groeiende hoofdpijn, heb ik het niet helemaal tot het einde gevolgd. Ik wil tussen al die pakkende getuigenissen, gedichten, j’accuse’s twee dingen aanhalen die mij erg aangrepen waren.
In de You-tube-video kan je het zien op 1:22:00 de getuigenis zien van een Palestijns meisje dat nu veilig in België woont. Ze spreekt vanuit haar belevingswereld en dat was heel mooi.
Het gedicht van Ramzi Salem die in het Arabisch voordroeg afgewisseld met de Engelse vertaling, op dezelfde YT-video maar helaas viel de klank even weg. Het filmen buiten is ook wat later in het gedicht gestart (2:03:29). Het klonk heel mooi in het Arabisch. De persoon die in het Engels voordroeg is iemand van de Letterie (helaas ben ik de naam vergeten). Ik heb het gedicht in het Engels HIER gevonden.
Voor mezelf, vaak alleen op pad, mijmerde ik in de trein op weg naar terug, tussen de aanstekelijke giecheltjes van kinderen met ouders en oma door:
Het zijn momenten als deze
uren van rake woorden
dagen, weken en langer van kracht en
niet aflatende moed om onrecht in
al zijn onmenselijkheid en grofheid
– al is dat een te zacht woord –
aan te klagen dat ik zie en kijk
buiten grenzen van eigen pijn
en plezier en doe wat gedaan kan worden,
NIET ZWIJGEN !
Er volgen vast nog meer hittegolven zoals deze tot ….
AMK
foto: https://www.facebook.com/share/p/17AuqBBdH1/ (pagina van sosgazabelgie waar Dominique Willaert o.a. ook deze postte).
Op reis naar Ithaka 