Categorie: Dichterlijke vrijheid

Eenvoudige poëzietechnieken 12

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van …

Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 12.

HIER vond ik de uitdaging : schrijf over november *

Gezapige en andere (zelf)observaties

Terug een uur dichterbij 
bij het natuurlijke donker 

De wereld draait voorbij 
voorbij Halloween  Kerkhof
even stil op den elfste van de elfste 
Sinterklaas komt ook dra; rep u allen! 

Waar zijn die lange zomeravonden? 

Geen plant, boom noch dier
en als het kon en mocht geen kind 
trekken zich iets aan van de mechanische 
klok omgevormd tot hedendaags digitaal 

donker wordt het toch 
alleen de warmte blijft langer 
het groen raakt oververmoeid 

alleen de haast blijft duren 
en geen plant, boom noch dier
zelfs kind en mens vinden nog rust 

Zou december nog gekker zijn? 

AMK
  • somber ben ik niet al lijkt het misschien zo; ik houd van elk seizoen dat de mens (nog) niet verknoeid heeft.

Tot de regen op is

Zou ik het nog kunnen? Over alles schrijven? Is het een gedicht? Is het een observatie? Wat ging vooraf? Wat volgde? Maakt het uit?
“Kijk mama!” 
“Klaar? Start!”

De peuter begint te lopen
aan de leiding van een schaterlach
die zich verspreidt doorheen de menigte
achter hun kroost hollende volwassenen die
zelf hun vooruitkijkende gedachten vasthouden 

snel smartphonefoto’s nemen
kind op glijbaan, kind bij pinguïn
en “pas op voor die plassen!”

De peuter stopt en
staat voor de grote plas 
achtergebleven regen  bekijkt 
geconcentreerd de kleinere plas 

Blote voeten in minisandalen
springen heel beslist in de grote  
een schaterlach  een fontein regendruppels
in opperste verrukking springt ze in de kleine 

Opnieuw regent het net één hoog 

De schaterlach wint van vooruitkijkende gedachten 

Het is NU! 

AMK

Bezetting

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er vorig jaar al mee begonnen en bij tijd wijle zal ik er dit jaar mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van …

Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 11.

HIER vond ik de uitdaging : een personificatie centraal zetten.

Ik word bezet 

Ik barst! Mijn evenwicht zoekend brokkel ik af

Ik loop over! Gevangen eruptie buiten oevers stromend

Ik brand! Aangestoken door schoorstenen van geld en macht

Zelfs tussen Mars en Venus wordt het krap

Mens toch! Wat moet ik met je? 

AMK

Is dat arrogant?*

Ik denk dat ik dat kan; over alles schrijven

Bijvoorbeeld, geïnspireerd door een gedicht en daar verder op geschreven**

In het hoge gras
zie ik de sporen
van een ander
Die stap voor stap
het spoor van weer
een ander ging 

Johanna Pas

Ik stap erin
ga achteruit tot daar
waar elk spoor begon
en aan ’t begin
sta ‘k even stil tot
ik stap voor stap
ander hoog gras plat trap

AMK

*retorische vraag…
** uit ‘Kringen op het tafelblad’ – Een poëzietarot, Johanna Pas, gevonden in een*blog die ik volg. Inmiddels heb ik de kaarten in huis en ze zijn heel inspirerend tot schrijven.

Of vergaloppeer ik mij?

Ik denk dat ik dat kan; over alles schrijven

over geweld dat met meer geweld wordt onthaald
in het groot  in het klein
en niemand die de rekening betaalt

of toch?

over huizen waar ik al lang niet meer woon
dat waren nog eens tijden
nu kijk ik om  de parel aan de kroon

of niet?

over verboden culturen; onbekend is onbemind
spreek Vlaams en pas u aan
echt?  ik houd zelf van divers getint

of nog meer?

over bomvolle artikels over waarom u dit of dat …
en als beterweter zelf ga preken
dan mis ik voor m’n mond dat blad

of wat?

over zonder meer en gewoonweg kunnen bestaan
zonder de waarom (niet)? verdediging
aan dié vrijheid heeft een mens pas wat aan

AMK

Of toch bijna alles.

Ik denk dat ik dat kan; over alles schrijven

Hoe ik dan dat ene schrijflijstje neem
met de ‘pak me dan als je kan’ woorden

er is plaats; tussen de ingestuurde
belastingaangifte en de afwas
is niet meer, de nog af te vinken
te doens  niet zo dwingend

laat er zich een woord zien
ik pak het   ik kan het   vandaar

Euforie

dat is het woord dat ik pakte
al zal ik niet schrijven waarom
woorden duren zelden lang

AMK

Over alles

Ik denk dat ik dat kan; over alles schrijven

Hoe ik de ramen aan de voorkant properde
en nu de evenwijdige onbeschreven strepen zie  
– zou ik een raamgedicht? – of

Hoe te-doen lijstjes me gemaakt vrolijk,  schel roepen
de woorden op het schrijflijstje in hun fraaie vuist lachen
– pak me dan als je kan – of

Hoe er overal alles voor iedereen te doen is
ik ben al genoeg met Mie, mezelf en ik voor altijd
– samen is toch alles toffer? – of

Hoe ik bij het Offerfeest vandaag denk
aan dat kind – ja laat ik u dat vertellen – over
dat kind dat weer goed las en het woord God las
hoe ze dan verwonderd opkeek en vroeg ‘wat is dat?’
hoe ik toen zei dat mensen in de kerk bidden tot God
zoals mensen in de moskee bidden tot Allah en hoe ze toen
als Eureka opkeek en – zoals alleen een kind dat kan – alwetend
en zelfzeker zei: “Dat zijn toch die twee die altijd ruzie maken!”
…

Ze las haar rijtje af, ook meerlettergrepige woorden.

AMK

Nazingende zondag

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er vorig jaar al mee begonnen en bij tijd en wijle zal ik er dit jaar mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van … 
Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 10.

het zachtgekookt eitje, de kop dampende koffie
u weet wel hoe dat gaat, de kleine dingen
m’n niet-beestige yoghurt met bio-fruit
en dat blokje chocolade

de dag van gisteren nog nazingend
ik zou er ’s avonds over schrijven
dat was het plan al vanaf dat moment
de start van het wasmachineweekend
en weekendkrant, waarom tweewekelijks?
ik vraag het met niet meer af

aan de ontbijt-opgeruimde tafel  krant opzij gelegd 
ukelele al eens stemmen nog even tokkelen
plukken en strummen in verschillende ritmes
zingen  smeren zonder olie
wat straks getoond zal worden

iemand met engelengeduld 
die ons feilloos aanvoelt en verder optilt
– de weg te gaan lonkt naar mij –
die zelfs in het samenspel  alle toonaarden van
elk van ons, harmonieus samenhoudt

mijn pas gestart trainend oor
slaat soms wat over, nu nog wel
maar we spelen gewoon verder

een Grieks en een Engels Joods liedje
we hebben een toemaatje
‘Bella ciao’
we hebben zelfs publiek dat meezingt

’s avonds scrollend hier en daar
“waar zal ik ook zángles volgen?”
die wereldse samenhorigheid
zoveel talen, zoveel stemmen

ze zinderen nog na  ebben zacht de nacht in
en – zoals dat heet – moe maar voldaan
denkend aan morgen
het zachtgekookt eitje en de kop dampende koffie
en het zondagse blokje chocolade

AMK

Hier heb  ik de mosterd gehaald…