Tag: AMK

Eenvoudige poëzietechnieken – 13

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er ooit mee begonnen en bij tijd en wijle zal ik er mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van …

Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 13.
Hier vond ik de uitdaging: Brief aan de poëzie. 

Je zit in alle kleuren

In donker vind ik je   soms in zwartgrijs
in de diepe put zijn galmende woorden het bewijs

In helder turquoise en fris oranje-geel
voedzaam lekker, de sintroen en grannaan
zo licht met zovéél   zie ik woorden staan 

In kalm groen van zoveel tinten
ruist woordenwind in ’t wild  in ’t zacht
hoeveel uren heb ik in nachtblauw
op jou, Poëzie  gewacht

Aan rood zal ik me niet wagen
of toch? Straks of morgen of later
Kan je dat woordengewicht dragen?

Vele kleuren zijn er nog waarvan één me verblijdt
Poëzie, wat is de kleur voor tijd?

AMK

foto: ergens onderweg in Griekenland ooit

Waar is Niemand?

Ik krul graag en nam me voor om zo af en toe een (oude) krul-prestatie te nemen en er iets bij te schrijven.
Geen nieuwjaarsbrief, 

ze lijkt te veel op de oudejaarsbrief en 

dat maakt van mij een mezelf bestolen dief.


Veel reflecties en vage inzichten

waarover ik U nu niet ga berichten 


Ik rommel wat tussen mijn gedachten

zou ik die kerstboel nú opruimen

maar ik ben lui, dus nog even wachten


Zo gebeurt het dan weer, te veel woorden

als u dat zou weten, help me enkele vermoorden

(die woorden)


Dus duik ik nog even onder 

ik leg het niet uit, als u me ergens ziet

draai u om of met een grote boog om mij heen

vertrouw me, ik kom wel terug, stop met dat gedonder!


Ik loop nog graag eens in de regen

daar kom ik gelukkig geen kaders tegen

alles wat ik daar zeg, wordt mooi gezuiverd

het kan bestaan en niemand die er dan van huivert


Ik zie het wel, het gaat altijd over Mie, mezelf en ik

wat ik echt zou vertellen, interesseert Niemand een sikkepit 

tenzij het mooi gekaderd is, op Insta past, Smoelenboek of Tiktok zit



Er rest mij nog nu nog één vraag:

“Kan iemand me vertellen waar Niemand is? Liefst nog vandaag!”

AMK

Meneer Goesting

Ik krul graag en nam me voor om zo af en toe een krul-prestatie te nemen en er iets bij te schrijven
Het leek er even op zo in de nazomer

Meneer Goesting was het afgetrapt
hoewel ik het ben en niet hij, een dromer

Toch hadden we een toffe relatie
niets erotisch of zo noch platonisch
of zo een aparte vriendschapssensatie

Geen enkel cliché van die aard
hij was weg, foetsie ik vond hem niet
ik wachtte met een motie van vertrouwen
Meneer Goesting was toch van geen kleintje vervaard?

Waar is hij dan toch gebleven
heeft hij een burn-out, een depressie
geen energie meer, uitgeput of ziek, oh help
is hij op vakantie, aan het reizen of zelfs verhuisd
ik lees nog weinig, noch schrijf ik veel of niks aan het beleven 

Het is niet de eerste keer
hij komt wel terug, is even op rust
zelfs menéren Goesting raken soms uitgeblust
ik gom kaders uit, van iedereen nu ik toch bezig ben
op mijn eiland is het goed; vandaar zwem ik ver heen en weer
naar hier en ginds naar hot en daar, Goesting is een hele meneer.

AMK

Of is meneer Goesting gesmolten?

Eenvoudige poëzietechnieken 12

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van …

Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 12.

HIER vond ik de uitdaging : schrijf over november *

Gezapige en andere (zelf)observaties

Terug een uur dichterbij 
bij het natuurlijke donker 

De wereld draait voorbij 
voorbij Halloween  Kerkhof
even stil op den elfste van de elfste 
Sinterklaas komt ook dra; rep u allen! 

Waar zijn die lange zomeravonden? 

Geen plant, boom noch dier
en als het kon en mocht geen kind 
trekken zich iets aan van de mechanische 
klok omgevormd tot hedendaags digitaal 

donker wordt het toch 
alleen de warmte blijft langer 
het groen raakt oververmoeid 

alleen de haast blijft duren 
en geen plant, boom noch dier
zelfs kind en mens vinden nog rust 

Zou december nog gekker zijn? 

AMK
  • somber ben ik niet al lijkt het misschien zo; ik houd van elk seizoen dat de mens (nog) niet verknoeid heeft.

Tot de regen op is

Zou ik het nog kunnen? Over alles schrijven? Is het een gedicht? Is het een observatie? Wat ging vooraf? Wat volgde? Maakt het uit?
“Kijk mama!” 
“Klaar? Start!”

De peuter begint te lopen
aan de leiding van een schaterlach
die zich verspreidt doorheen de menigte
achter hun kroost hollende volwassenen die
zelf hun vooruitkijkende gedachten vasthouden 

snel smartphonefoto’s nemen
kind op glijbaan, kind bij pinguïn
en “pas op voor die plassen!”

De peuter stopt en
staat voor de grote plas 
achtergebleven regen  bekijkt 
geconcentreerd de kleinere plas 

Blote voeten in minisandalen
springen heel beslist in de grote  
een schaterlach  een fontein regendruppels
in opperste verrukking springt ze in de kleine 

Opnieuw regent het net één hoog 

De schaterlach wint van vooruitkijkende gedachten 

Het is NU! 

AMK