Schrijfgelegenheden komen en gaan. Aan sommige neem ik deel, anderen glijden voorbij. Ik vraag me niet af of dat dan gemiste kansen zijn. “Ik doe wat ik doe en vraag niet waarom…” … (een lijn uit het lied gezongen door Astrid Nijgh, vraag me niet waarom ik nu net daar aan moest denken) Deze gelegenheid is een ventilerende schrijftechniek voor poëzie. Ze komt van Canxatard haar blog ‘Het geluk van de schrijver’. Wat is er fijner dan je een keer helemaal laten gaan? Ongebreideld met je zwarte magie een maagdelijk wit blad bekladden! Dat zit in deze uitdaging, die ik heel graag aanging.
Mijn bijdrage:
De pletwals
Wat durf je daar te lachen op mijn scherm met je onzichtbare veiligheidsagenten?
Het maakt niet uit
je zal wel zien!
hoeveel plezier ik er in schep
Ik voorzie dat je je vergaloppeert
in je hoogheidswaanzin en arrogantie
in je platwalserij en gemanipuleer
in je zelfvoldaanheid
Plat op je vuile bek
De pletwals is besteld!
Ik zit bovenop dat gevaarte!
Ik bén het gevaarte!
Ik grijns. Gemeen!
jij onderaan die
grote betonnen rollen die jou
vierendelen, verbrokkelen, vermorzelen en
de overblijvende niets betekenende korrels
tot de laatste kruim weggeblazen in een zak
dubbel dichtgeknoopt en luchtledig gepompt
in een kermiskraam als schietobject gebruikt
de winnaar mag met een vijzel elke kruimel
die jij ongetwijfeld probeert te worden
platstampen tot vervlogen poeder
jij wordt nooit meer heel als je dat al ooit was
er blijft niets meer over van je gemene plannetjes
alles plat bombarderen
burgers in de kou zetten en op de vlucht jagen
burgers brainwashen en van zichzelf afpakken
Maar eerst, voor je poeder wordt
word jij vuile platte hamburger!
(Trump, consoorten en alle metaforen lezen jullie mee?)
AMK
U kan de opdracht zelf HIER lezen en meedoen.
Op reis naar Ithaka 