Als de taal maar goed zit …

De tijd gaat snel, u kent dat wel
De laatste dag van het oude jaar
een dag meer wie voelt dat nog
elke nieuwjaarsbrief is klaar

De laatste bus de laatste groet
de laatste baxter omdat het moet
hoewel dat echt niemand weet
verstandig denk ik ik vergeet

De laatste uren van de laatste dag
dat het feestelijk rustig blij gezellig
zot of wat u ook wenst wezen mag
’t is voorbij en dat is stellig

De laatste blog wat nog te schrijven
wat zal u lezen zoveel om te zwijgen
jaaroverzichten, diepte- hoogtepunten
bij verkiezingen al eens wat stunten

Oorlogen en hun misdaden
vaak in meervoudige kwadraten
een ziekenhuis voor één soldaat
nogal wiedes wie dan ‘winnen’ gaat

Optim- pessim- realisme
in zo’n statistiek gewrongen
’t wordt Gauss-curve toerisme
weer een eindterm afgedwongen

Narcisten en puristen
van horen zeggen wat we wisten
kleuters in de Wetstraat
als dat maar niet tegenslaat

Elke avond vol bekende mensen
toch maar één Warmste Week
wie weet nog wat we vorig jaar wensten
wie vat nog echt de onbekende leek

U ziet, ik weet niet echt wat schrijven
mijn plannen zijn voor volgend jaar
dat is over enkele uren en mijn
Nieuwjaarsbrief is wéér niet klaar

Al wat wenselijk is, een richting
die goed voelt om te volgen
en ruimte om af te slaan bij twijfel
begin gewoon van voor af aan

Van schrijven lezen uitdaging *
mooi taalgebruik en zo mogelijk
geen fouten dat blijkt een heel ding
ik oefen zelf ook daaraan

Allez, tot volgend jaar, nu is ’t gedaan !

Anne-Mie
Dat is de waarheid

Eenvoudige poëzietechnieken – 14

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er ooit mee begonnen en bij tijd en wijle zal ik er mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van … Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 14.

Hier vond ik de uitdaging.

Eenzaam

het snijdt de ene in stukken
een andere verwelkomt het

moét het gedeeld
of is mogen genoeg

is er ooit iemand die luistert
wat eigen eenzaamheid vertelt

blijft het taboe van doorleven
dan eeuwig bestaan ?

AMK

Dit gezegde heb ik uit het boek ‘De bijenhouder van Aleppo’ van Christy Lefteri