Vaderdagen

Ze zijn meestal op woensdag
en aansluitend ook op zondag
de vaderdagen in een week

met een eigen ritueel, de was
en wat hebt ge bij vandaag?
en ‘k ben ook wel wat van streek’

Zoals elke dag

‘Geen moment hebt ge hier rust
maar allez, het is nu zo
zullen we dan maar?’

De praline(s), hij kiest ze heel bewust
de koffie, liefst decafeïné en ook nog
de agenda, wie komt er wanneer?

Want

Vaderdagen zijn voor iedereen
Doen we ook het cryptogram?
‘k heb het al wat ingevuld

We babbelen of zwijgen
in beiden weet hij veel
tot vijf voor vier, komt ongeduld

in goeiedag

’t was druk, wat zit er in zijn hoofd
dat ene uurtje op die dag
misschien tumult en ruis

Houd u goed en bel als er iets is
da’s goed, tot zon- (of woens-) dag
Houd gij u ook goed en veilig thuis!

AMK

Hittegolf

Ze heeft plezier  ze broeit  ze schroeit
soms weg achter witgrijze stapels

haar oneindige vlammen
geselen menig mensenvel

Smeer u maar in, zij die niet weten!
zijn het onzekere zweters?

Water verdampt tussen flesje en mond
of is dat toch overdreven?

De schaduwen zitten overvol
er zijn Verstandigen overgebleven

Het smachten, smachten naar een druppel
de petrichor en dan de echte regen

Denkt er iemand aan ‘Dank U”
of kunnen ze er snel niet meer tegen

Ach Aarde, die mens, u overleeft hem wel
met zondvloed en vuur, ’t is maar de vraag

Zullen wij zo snel transformeren ?

AMK

smeer aub! ook de gezonde liefhebbers.

Woordenmoord

Woorden zitten in een kluwen
ze tuimelen en ze duwen
ze botsen en ze racen
ze schreeuwen tot ze hees zijn

Ze dingen met zovelen
aan mij om mee te spelen  
ze boksen met hun ellenbogen
ze schreeuwen tot ze hees zijn

Op een dag echt  ik zweer het
komt zo’n woord  dik opgezet
zichzelf het beste wanend
dat schreeuwt dan tot het hees is

Die dag zal één van die woorden
pretentieus een ander woord vermoorden
het volk zal gillen tieren roepen
en schreeuwen tot ze hees zijn

Een rechercheur op onderzoek
het duurste woord uit zijn woordenboek
verheven doet hij zijn parlez – en de woorden?
die zijn nu hees  doen niet meer mee

Recht zal woordenmoord wel weren
de rust zal eindelijk wederkeren
dat hele volk van letterpakjes is nu bang
het zwijgt weer  maar voor hoe lang?

AMK

Geïnspireerd op deze poster. Ooit op een boekenbeurs gekocht. Gedicht is van Derek Olle.

Adagio

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. Vooral voor deelname aan wedstrijden.

Wat ik wel wil delen is deze uitnodiging, die komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 9.

Adagio

Mals en sappig
valt neer in adagio

het natte goud
absorbeert Moeder Aarde

opstaan  in pyjama buiten
fijn stof spoelt af
huid, haar, hoofd, hart
weer zuiver

Licht straalt doorheen mijn huid

 AMK

U kan de opdracht zelf HIER lezen.

Bankje zocht en vond Dialoog in de Efteling

Bankje zoekt Dialoog was een wedstrijd waaraan ik tweemaal meedeed, via Azertyfactor. De eerste keer viel ik eruit in de eerste ronde. Tot mijn verbazing werd die dialoog wel getipt door Amina Belôrf. Tip van de week in mei 2021.

De tweede keer was iets spannender. Ik viel er toen ‘pas’ uit na de tweede ronde.

Dit jaar heb ik geen bankjeswedstrijd gevonden, al heb ik wel een idee in wording om een dialoog te schrijven.

Mijn inzending van vorig jaar stond op Azertyfactor nog in ‘privé’ modus. Ziehier het begin daarvan :

Papier hier!

Op het bankje zitten een dame (A) midden vijftig en een meisje, rond haar negende jaar (M). Het is zonnig weer, nog niet te warm. A is aan het schrijven. M eet boterhammen.

A – Hé!? Oh, hallo meisje. Houd je me gezelschap?

M (kijkt verbaasd op) – Oh, ik dacht dat je me niet gezien had. Ik zit hier al eventjes hoor.

A – Ik voelde de bank wel een beetje bewegen, maar was zo bezig.

M – Schrijf je sprookjes?

A – Neen, allez, nu toch niet. Ik… eigenlijk gewoon saaie grote-mensen-dingen.

M (lacht voorzichtig) – Ja, dat is saai.

(M neemt nog een hap van haar boterham)

A – Lees jij sprookjes?

M – Ja! Ik ken alle sprookjes! Dat zegt mijn mama. (met halfvolle mond)

A – Hoe weet jouw mama dat?

M – Ze leest elke dag een ander sprookje voor. Of soms eens opnieuw omdat ik het zo mooi vind.

A – Welk sprookje vind je het mooist?

M – Dat is altijd anders; vandaag Sneeuwwitje. Maar Roodkapje vond ik ook mooi. Alleen … dat was verschieten met die wolf.

A – Ja, dat was inderdaad nogal bangelijk.

M – Bangelijk?

Verder lezen? Klikt u dan HIER.

Herinnering aan Holle bolle Gijs. Wat schrijfduinen al teweegbrengt.

Veel leesplezier, dompel u onder in een sprookjesbos vol fantasten.

Foto: WIKIPEDIA  

Eén vraag maar

Kom maar binnen
zet je even daar, op die stoel

Heb geen vrees
wat je zelf al weet
dat vertel ik je niet

Het gaat niet over
je besef wat je aanricht
natuurlijk weet je dat zelf

Het gaat niet over je
onverantwoord stoer gedrag
enkel voor je achterban heldhaftig

Wees gerust, ik ben niet
tot jou straffen bevoegd
dat zal iemand anders doen

Ik ben een niet-meer gepeste
die aan jou, een nog-steeds pester
één enkele vraag heeft:

“Waar ben je toch zo bang van?”

AMK

Wat is in dat pesters hoofd bezig?

Eenvoudige poëzietechnieken 7

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Aan sommige neem ik deel, anderen glijden voorbij. Ik vraag me niet af of dat dan gemiste kansen zijn. 
Deze gelegenheid is een van de leerzame, zoals een schrijftechniek voor poëzie. Ze komt van Canxatard in haar blog ‘Het geluk van de schrijver’.

Ik leerde ook liefde en zelf mijn haren verven…

Ik leerde lopen en ook praten
het kwam misschien wat laat

Al dat proberen,
zelfs geboren worden
ik wist niet hoe dat gaat

Laat  zoals de achteraffer
van Annie M.G. Schmidt

Toen het toch gebeurde
duurde het even voor ik
fier zei: ‘Kijk, ik zit!”

De crèche de school en het gezin
de buren en de vrienden

Al dat proberen
zelfs mijn best doen
hoofd op hol van wat ik uitkiende

Kiezen en verliezen
winnen was een utopie

Al dat proberen
ik tuurde maar raak
naar dat wat ik niet zie

Ik was jou ik was hem ik was haar
ik was hier ik was weg ik was daar

Al dat proberen
pedagogiek gestuurd
soms was het best wel zwaar

Ik leerde lezen schrijven dansen
het ging misschien wat traag

De ene job en ook de andere
liep in en ook eens uit de pas
woonde hier of daar wat vaag

Ik leerde doen wat gangbaar is
ook schuldig en geniep onkuis

Het ene mag gezien
dat is normaal
het kleinmenselijke gaf gedruis

Ik leerde zingen en ook Grieks
al is ’t soms buitenmaats

van onderweg zijn
nooit genoeg   doch
liefst niet op de schaats

Doorheen dat alles en dat leven
onevenwicht en balanceren

Waar ik ben en waar ik ga
wat ik leerde en wat niet

Is één mens die altijd bij mij is
dat ben Ik en u – gelukkig – niet …

Weet u het al, wat ik heb geleerd…
voelen aan mijn eigen barometer
die heeft het nooit verkeerd

AMK

U kan de opdracht zelf HIER lezen en meedoen.

Bond, Mouse Bond

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er vorig jaar al mee begonnen en bij tijd wijle zal ik er dit jaar mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … 
Deze is nog van vorig jaar, voor het ontstaan van mijn Woordenrijk. Er glipt al eens een blokje kaas door de mazen van het net.

Ze gaan uit de bol, de mensen op de tafel
als ik mijn kroost gedurfd verlaat en dat
voor wat kaas en restjes over

Ik ben beroemd, een bejubelde uitslover
op dat groot geschreeuwd festijn mag
hun live zingen graag toch beter zijn

AMK

U kan de opdracht zelf HIER lezen.  

foto’s: muis: op de website van gezond leven heb ik die terug gevonden, al bestaat ze ook ergens op een Twitter-account. kaas: uit pexels.com en daar deze close-up

Afwezig graag

Hoe meer ik hier kom, hoe afweziger ik wil zijn

Zo met de anderen in hetzelfde schuitje
schreeuwen mijn hersenen
“blijf onder mijn vel uit!”

Met lijf en leden dik ingepakt
de afstand in die schuit ver genoeg
onderhuids kriebelt weer
zweet dat niet van mij is

Dat zijn zo van die dagen dat ge u afvraagt, wat ge al weet

De fysieke grenzen overschreden, de luchtballon in mijn kop
die koers verliest en de mentale grenzen omver laat wankelen

Het machteloze  die vervuiling onderhuids
alle contrasten van een dag onder één vel gepropt
alles wat mooi was en alles wat lelijk was

Alles tezamen    en om dan alleen het mooie te zien
de vrouw die me in de bus haar plaats afstond
het kind onderweg dat vrolijk ‘hallo m’vouw’ riep
de vrijwilliger die koffie bracht en een koekske

en als ge goed kijkt  het lelijke want ook dat schreeuwt
dat wil dat ge kijkt en ge hoopt dat het een fase is en dat
het goed komt – met die opspelende grenzen blijft ge nog wat
in de kantlijn want ge weet wel dat het goed komt
dat vertrouwt ge, ook dat zit onder uw vel en ook al

hebt ge hele andere dingen meegemaakt   wat ge ziet bij anderen
en haarscherp aanvoelt   dat maakt dat wat niet van u is
u wakker toch schudt  over de dingen voordat ze al goed gekomen waren
zelfs van in uw kinderjaren ge zit daar toch afwezig te zijn, waarom ook niet

en ineens schiet het woord ‘lustrum’ door uw kop maar toch
ge wilt dat niet vieren  dat ge het weet zelfs met moeite niet vergeet
dat anderen zeggen dat ge maar blij moet zijn want ge zijt er nog

ook al weet ge dat zelf wel, ge zit daar afwezig en zwijgend te zijn en dan
daar doorheen toch daardoor straalt ineens dat lachske van dat ochtendkind

waar ik vanmorgen “hallo, meisje” aan zei en ik afwezig of niet, weer lach

AMK – 03 december 2022

foto: tussen het monsterlijk begin en het lustrum in

Onbevangen wereld

De onbevangen wereld van gisteren
ik treinde er gewoon heen en reed mee

Om daar te zien

De twee- en de tienjarige
vier handen op één buik
Vanzelf!

De zeven- en bijna zevenjarige
beste vrienden
Vanzelf!

De volwassenen daar was ik ook 
hoe kon ik weten nog onderweg

De handen op die buik
de beste vrienden
of volwassenen daartussen

Moest ik kiezen?
En tussen de verjaardagstaart
de pannenkoeken en de pakjes

Koos ik niet
elk moment na elkaar
was ik er gewoon

en daarna weer weg
onderweg naar terug

Met een zomaar gedachte
af en toe weer twee te zijn, zeven of tien
Hoe onbevangen zou de wereld er uitzien?

AMK – 21 november 2022

Hoeraaa!