Novembergeluiden

Lange inleiding om mijn novemberverzen voor te stellen 😉 

Om met de deur uit huis te vallen:

Uithuizig zijn in deze buurt, leverde gisteren twee leuke gesprekken op.

Met de mevrouw aan de kassa van een supermarkt had ik een tof gesprek over het cadeautje dat ik kocht voor een aankomende tienjarige. Over hoeveel de kinderen al weten en kunnen tegenwoordig. Het cadeau zelf zou ik destijds wel tof gevonden hebben. Even afwachten of de bijna-jarige dat ook vindt… 
In de namiddag wandelde ik door het park hier dichtbij, voornamelijk om inspiratie op te doen voor de Novemberverzen van Azertyfactor. Tot nog toe heb ik er drie gepost. Ik maakte hier en daar een foto en wilde een nogal grote vogel, aan de andere kant van de vijver, van wat dichterbij nemen. Misschien voelde hij/zij het want hij/zij vloog weg. Wat een mooie vleugels annex vlucht in de bocht over de vijver verder weg  … 

Daar in die bocht van het paadje werd ik aangesproken door een studente op een bankje die mij aansprak met de vraag of ik aan een enquête van de universiteit Gent i.s.m. Antwerpen wilde meedoen. Dat was interessant. Het ging over de geluidsbeleving in het park.
Nu ik er op terugkijk, lijkt het park een beetje gepropt tussen de verschillende woonwijken boven-, onder-, doorheen de singel en de ring naar een ander park. Wat geluidsbeleving betreft, is het heel afhankelijk van het tijdstip in de dag, de week, zelfs seizoen en van het weer natuurlijk.
De geluiden van auto’s zijn er nagenoeg altijd. Er waren in de buurt geen werken bezig (renovaties, wegenwerken, …) dus dat viel nogal mee. Het verbaast me, nu ik er even bij stil blijf staan, dat er nog zoveel fauna is. De flora is aangelegd met wel genoeg variatie en wordt toch vrij goed onderhouden. Al ben ik geen parkwachter deskundige.
Na een kwartier stapte ik weer op en kwam ik – bijna – in een groter park terecht. Veel opmerkzamer op geluiden aldaar, stoorde het een en ander me toch. Een besef dat ik ergens van onder mijn huid uit kwam piepen, daarvan ben ik altijd zo moe na een wandeling in het park. Vaak nog meer dan wanneer ik door de straten van wijken en wijkjes slenter.

Enkele dagen geleden, ver stappen voor zachte geluiden …

Ik geef u mijn Novemberverzen nog mee. Klik op de link om te lezen en foto’s te zien die voor de inspiratie zorgden.

Novembervers01  
Novembervers02
Novembervers03

Novembergoud overdag. In het donker … zie Novembervers03 … bhoo

Fijne oor-vriendelijke november gewenst.

AMK

November

Het heeft wat, vind ik, deze maand. Ik dompel me er in onder en be-kijk, be-hoor, be-voel, be-proef, be-ruik

Herfst, ik zei het nog aan mijn vader, tijdens een bezoek, ‘de goede oude tijd, toen het weer nog gehoorzaamde aan het seizoen’.
Stilaan naar winter. Zouden we ons durven onderdompelen en tot rust kunnen komen?
Zouden we durven voelen hoe donker het kan worden en ontdekken dat we dat ook bij de hand kunnen nemen en erkennen? En ons eigen licht natuurlijk ook laten schijnen.
Zouden we dan meer één worden met onszelf?

Ik heb hier ook geen antwoord op. Ik probeer wat, ik stap uit het gewoontedier dat ik nog vaak ben en dan zie ik dat winter mooi is en geheime verhalen heeft… voor wie het echt wil zien 😉

Ik verveel u niet met een opsomming van de dingen in mijn novembermaand. Dit mag u wel weten. Hoe ogenschijnlijk contradictorisch ook, ik zat niet zoveel stil. Enkele beelden:

bewegen buiten
naar binnen kijken
annuleringen, (c-bitch slaat nog toe)
licht- en andere punten
immuuntherapie en even knock-out
interview uitschrijven (komt nog… 😉 )
andere woorden schrijven, combineren tot wat het geworden is
losweg tekenen (of de poging tot althans)
onderweg zijn
stilstaan
omgevallen dagen
en die eeuwige onvoorspelbare schreef waar ik nog overga 😉

Ik wens ieder zijn eigen schreef* toe en de (h)erkenning ervan.

*schreef: een oud West-Vlaams woord dat grens betekent. Bron, voor wie meer informatie wil: https://historiek.net/over-de-schreef-gaan/58080/