Bijvoorbeeld, geïnspireerd door een gedicht en daar verder op geschreven**
In het hoge gras
zie ik de sporen
van een ander
Die stap voor stap
het spoor van weer
een ander ging Johanna Pas
Ik stap erin
ga achteruit tot daar
waar elk spoor begon
en aan ’t begin
sta ‘k even stil tot
ik stap voor stap
ander hoog gras plat trap
AMK
*retorische vraag… ** uit ‘Kringen op het tafelblad’ – Een poëzietarot, Johanna Pas, gevonden in een*blog die ik volg. Inmiddels heb ik de kaarten in huis en ze zijn heel inspirerend tot schrijven.
Hoe ik de ramen aan de voorkant properde en nu de evenwijdige onbeschreven strepen zie – zou ik een raamgedicht? – of
Hoe te-doen lijstjes me gemaakt vrolijk, schel roepen de woorden op het schrijflijstje in hun fraaie vuist lachen – pak me dan als je kan – of
Hoe er overal alles voor iedereen te doen is ik ben al genoeg met Mie, mezelf en ik voor altijd – samen is toch alles toffer? – of
Hoe ik bij het Offerfeest vandaag denk aan dat kind – ja laat ik u dat vertellen – over dat kind dat weer goed las en het woord God las hoe ze dan verwonderd opkeek en vroeg ‘wat is dat?’ hoe ik toen zei dat mensen in de kerk bidden tot God zoals mensen in de moskee bidden tot Allah en hoe ze toen als Eureka opkeek en – zoals alleen een kind dat kan – alwetend en zelfzeker zei: “Dat zijn toch die twee die altijd ruzie maken!” …
Ze las haar rijtje af, ook meerlettergrepige woorden.
Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er vorig jaar al mee begonnen en bij tijd en wijle zal ik er dit jaar mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van …
Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 10.
het zachtgekookt eitje, de kop dampende koffie u weet wel hoe dat gaat, de kleine dingen m’n niet-beestige yoghurt met bio-fruit en dat blokje chocolade
de dag van gisteren nog nazingend ik zou er ’s avonds over schrijven dat was het plan al vanaf dat moment de start van het wasmachineweekend en weekendkrant, waarom tweewekelijks? ik vraag het met niet meer af
aan de ontbijt-opgeruimde tafel krant opzij gelegd ukelele al eens stemmen nog even tokkelen plukken en strummen in verschillende ritmes zingen smeren zonder olie wat straks getoond zal worden
iemand met engelengeduld die ons feilloos aanvoelt en verder optilt – de weg te gaan lonkt naar mij – die zelfs in het samenspel alle toonaarden van elk van ons, harmonieus samenhoudt
mijn pas gestart trainend oor slaat soms wat over, nu nog wel maar we spelen gewoon verder
een Grieks en een Engels Joods liedje we hebben een toemaatje ‘Bella ciao’ we hebben zelfs publiek dat meezingt
’s avonds scrollend hier en daar “waar zal ik ook zángles volgen?” die wereldse samenhorigheid zoveel talen, zoveel stemmen
ze zinderen nog na ebben zacht de nacht in en – zoals dat heet – moe maar voldaan denkend aan morgen het zachtgekookt eitje en de kop dampende koffie en het zondagse blokje chocolade
Schrijfgelegenheden komen en gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. Vooral voor deelname aan wedstrijden.
Wat ik wel wil delen is deze uitnodiging, die komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 9.
Adagio
Mals en sappig valt neer in adagio
het natte goud absorbeert Moeder Aarde
opstaan in pyjama buiten fijn stof spoelt af huid, haar, hoofd, hart weer zuiver
Een mantinade per dag, houdt mijn hart aan de lach.
Bij een samenkomst van de*M’s, nog voor Kerst vorig jaar kreeg ik een scheurkalender uit Kreta cadeau. Elke ochtend scheur ik nu twee blaadjes af; een van de Druivelaar en een van de Kretenzische.
Op Facebook wil ik al eens een mop(je) van de Druivelaar plaatsen. Maar wat met deze van Kreta? Dat is dat extra koffiemoment ’s morgens, om de achterkant van dat kalenderblaadje van gisteren te ontcijferen en nog wat bij te leren.
Ik ben nog eens op tocht gegaan door cyberspace om wat te vinden over mantinades:
Mantinada (enkelvoud van mantinades): tweeregelig vers, op Kreta gezongen en begeleid door de laouto (luit) en de lyra (lier). Een Kretenzisch lied bestaat vaak uit verschillende mantinades. Strofen uit mantinades worden kontyliës genoemd. Toevoeging: ze blijven vaak lang duren, die liederen met mantinades… (bron: skopos.be)
Een voorbeeld van Kretenzisch cultureel erfgoed:
“Ότι και να ‘χει ο Κρητικός με λόγια δεν το λέει με μαντινάδες χαίρεται, με μαντινάδες κλαίει! “
“Met woorden alleen kan een Kretenzer zich niet uiten Mantinades laten hem lachen en huilen, tranen met tuiten”
(bron: explorecrete.com)
Mantinades gaan vaak over liefde, verliefdheid, verlangen. Het kan ook humor zijn of een wens voor iemand uitdrukken (bij feestdagen bijvoorbeeld) of satirisch, cynisch, …
Dé mantinade die voor mij heel universeel is :
Ποτέ μου να μην σ’έβλεπα, πάλι θα σ’αγαπούσα. Γιατί μέσα στα ονειρά μου, συχνά σε συναντούσα.
(uit Μιλώ μιλώ, uitgevoerd door M. Tzouganakis, tekst: traditioneel lied, mondeling doorgegeven)
vertaling met een poging tot rijmen: Zelfs al had ik jou nooit gezien, toch zou ik van je houwen, omdat ik jou in mijn dromen al dikwijls mocht aanschouwen)
Het is geenszins het tipje van de ijsberg over mantinades, het is enkel een aanzet tot overbrengen waar ik wakker van blijf…
Foto’s: 1. De mantinade van vandaag (aan de achterkant van het kalenderblaadje van gisteren): poging tot rijm bij de vertaling
Ik wil graag dat je van me houdt, ik houd ook van jou om een uniek juweel te zijn, in dat hart van jou
2. Omslag van mijn slimme foon 😉(omslagen verslijten, mantinades niet)
Op reis naar Ithaka 