Men kan zeggen dat rust roest, van rusten geniet ik en van roesten heb ik geen last.
Ik had één doel met het sluiten van mijn laptop: rust in mijn hoofd! Zonder me af te vragen of dat nu komt van HSP zijn, van de hitte, van de weemoed (als die er al was) en zo meer. Gewoon alles toe, schluss, closed en dan wachten, of beter observeren en kijken en dan zien wat er zichtbaar wordt.
Bent u nog mee? 😊
Zonder zichtbare aanleiding voelde ik me in allerlei vakjes getrokken op een weg die verzwaarde, al waren het interessante vakjes, fijne paden en mooie mensen*. Het voelde niet meer Anne-Mie.
Rust zonder plannen. Deze twee weken wilde ik alles lossen en me overgeven aan wat ik voelde.
Ik heb gewandeld en ik heb ge-yoga-d en geschreven en gelezen, zonder vooraf te plannen. Het hielp natuurlijk wel dat ik weer in het huis van mijn nichtje kon verblijven. Er is een tuin! En de tram dichtbij om naar het centrum van Gent te gaan als ik daar behoefte aan zou hebben.
Leven zonder druk! Het lijkt makkelijk haalbaar voor anderen. Hoe vaak denkt een mens: maar ik kan me dat niet permitteren? of ja maar, ik heb daar geen tijd voor… Dat is ook zo voor mij. Die gedachte loslaten dat iets moet, is het lastigste. Een mens wil blijkbaar altijd plannen. Natuurlijk zijn er ook grenzen, de fysieke bijvoorbeeld, de financiële, … al is alles zowel vergankelijk als weer oplevend.
Dus voelde ik elke dag bij wijze van spreken vanwaar de wind kwam en waaide mee. Dit is waar het me bracht:
Natuur natuurlijk, natuurlijke natuur (een beetje aangelegd)
Babysit-dag
Toch even toerist
En nog een beetje
Levendige buren …
En nu? … nog steeds geen vastomlijnde plannen. Het een en ander heb ik wel gestopt of op pauze gezet. Ik geef er geen uitleg (meer) aan, het hoeft niet allemaal helder te zijn. Het is wél mijn verhaal, u mag ervan weten, dat volstaat. Ik wens u allen uw verhaal, uw echte verhaal! Als verhalen zich kruisen, per ongeluk of zo, ontstaat er magie, al is het één moment.
* ik kan dan wel druk gevoeld hebben, maar dat was dan alleen bij mijzelf, het ligt niet aan anderen. Nooit ligt het bij iemand anders. Een gedachte is soms zo vastgeroest, maar die kan je altijd veranderen, dan verandert je handelingspatroon ook. En je bent best mild voor jezelf en anderen. (kent u dat, iets lezen en ontdekken dat je dat al allemaal wel wist, maar nu het zichtbaar wordt in woorden, u zich weer bewust van werd? Dat deed ik dus ook in mijn ‘vrij-van-de-maatschappij’ veertiendaagse)
Op reis naar Ithaka 