Het is een beetje schrijvend stil geweest. Toch, na gisteren, voel ik me weer een beetje ‘normaal’ in mijn ziek zijn. Lotgenotencontact is toch wel belangrijk. Zowel in het algemeen, het monster in het lijf, als specifieker. Voor mij is dat dan melanoom-patiënt. Hierdoor ben ik in contact gekomen met de de vereniging Melanoompunt, website: https://www.melanoompunt.be/. Top vereniging !
Over gisteren ben ik aan het schrijven, wordt vervolgd … Ik kan al wel meegeven dat de lezing waar ik bij was gisteren, door Melanoompunt werd georganiseerd (en opgenomen is in de lijst goede doelen bij de Warmste Week).
Momenteel ben ik al schrijvende ook aan het lezen wat ik al eerder schreef. Dit volgende speelt nog steeds … ‘Onder voorbehoud’ (op 1 mei 2018). Het leven is vrij onvoorspelbaar geworden.
Onder voorbehoud
Ik zou graag wat afspreken met iemand, dagje zee, … onder voorbehoud.
Of ‘gewoon’ zen worden, in de verte staren terwijl ik wandel … onder voorbehoud.
Een rustige avond iets gaan eten in een Griekse taverne met vrienden … onder voorbehoud.
Geroezemoes en drukte, de gewone drukte, is heel vermoeiend.
Maar van wachten gaat je leven voorbij … niet onder voorbehoud,
Dat onder behoud, liefst nog een hele tijd.
Sociale contacten worden moeilijker, te vaak afzeggen,
Te vroeg naar huis of te moe er zo maar wat bij zitten.
Niet onder voorbehoud … gelukkig ben ik – meestal – al een stille,
Alleen, onderschat nooit een stil watertje,
Op een keer tsunamiet het je gewoon van je sokken,
En daar sta je dan … 🙂
AMK
Op reis naar Ithaka 