De dingen des levens ook als er geen komkommers zijn 😉
Duolingo
Al ben ik niet echt fan van deze app, ik onderhoud wel wat ik nog weet van Grieks en kom stilaan (heel traag) in de Arabische klanken. Nog niet echt woorden op enkele namen na. De taal zelf blijft wel boeiend.
Bij het Grieks moet ik me vooral goed concentreren. Het doet wel deugd om te ontdekken dat ik toch nog wel wat ken. Al zal het er in een gewone conversatie heel traag aan toe gaan. Ik merk het ook als ik schrijf naar mensen in het Grieks, hoe vaak ik naar woorden zoek.
Lezen en de challenge op Hebban
Nog zes boeken te gaan. Ik ben een beetje ongedurig om lang te lezen, voel mee met het weer en daar geef ik me dan aan over. Het weer van het seizoen in dat seizoen is de normaalste zaak van de Aarde. Wanneer ik uitgeregend ben ga ik weer lezen: Het laatste boek dat ik las is ‘Mist over het strand’ van Aline Sax. Ik schreef iets kort op Hebban: Mist*over*het*strand Â
Schrijven
Nog twee deelnames aan wedstrijden te gaan waarvan de deadline nog in de toekomst ligt. Status: zandlopergewijs. Andere schrijfplannen: nog in een luchtkasteel zonder parachute. Een oogwenk uit een gedicht in wording:
... Herinneringen zwaaien naar mij Waar bleef je zolang?
De lees-challenge van Hebban vrees ik niet te halen. Ik had deze zomer geen voeling met lezen, met boeken, geen: in dat hoekje met een boekje. Al ben ik het nu een beetje aan het inhalen. Non-fictie heeft voor even plaats gemaakt voor fictie. De gebeurtenissen in de wereld en eigen land met de daarbij talrijk groeiende onzekerheden hebben me te veel overspoeld.
De bibliotheek is vijf boeken en twee films lichter. Films zijn ook verhalen, soms van boeken die ik toch niet gelezen krijg. Al is niet elke film gebaseerd op een boek.
Er is een wedstrijd waarbij mijn gedicht alvast in de bundel wordt opgenomen. Ik haalde het uit mijn blog voor de ‘wedstrijd’ en paste nog wat aan. Wordt vervolgd, ergens tijdens de Warmste Week. Over die Warmste Week en schrijven; ik ben nog aan een ander gedicht bezig voor een andere wedstrijd. Bij zwaar contentement ga ik dat ook insturen. Ook enkele andere wedstrijden kregen iets van mij cadeau, afwachten wat het wordt. Oostende is daar bij. Een mens mag hopen al maakt het hem (of haar) niet vrij. De wedstrijd van Limnisa, een verhaal dat ik begin dit jaar instuurde, haalde ik niet. Dat verhaal houd ik terzijde. Wie weet….
Er is een ander gedicht dat ik schreef, waarvan ik voel dat het nog treffender kan, dat ik wil gebruiken voor een (bijna) perfecte gelegenheid. Schaven en schuren, polijsten en be-vúren. Nog onder voorbehoud. Andere uitdagingen die ik meestal op Azertyfactor vind, houden me aan het schrijven.
Wordt vervolgd? Van eigens. Zolang we leven, kunnen we streven.
Oeps, dit blogbericht – zo hield ik mezelf voor toen ik eraan begon – zou geen klaaglied worden.
Een uitsmijter van een commerciële zender: een vertaling van een serie waarvan ik nu ook de boekenreeks op mijn lijstje heb staan. Kan de ondertiteling ook uit? Al vond ik op onze ‘taalstrenge’ publieke zender ook al formaten!
Het enige dat ik hier bedenken kan: ECHT???
ps. nu maar hopen dat ik zelf geen kemels de wereld in heb gestuurd…