REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 11

De boottocht terug valt beter mee. De zon schijnt en buiten is het heerlijk vertoeven.

Dag Samothraki

Iemand van ons driekoppig gezelschap keert weer huiswaarts. Met twee reizen we nog verder richting Evros.

De Evros-delta is geweldig. Zoveel water en zoveel kikkers, bij een echt kikkerconcert rusten wij even uit aan de waterkant. Een schildpad wil ook een wandelingetje maken en wordt onmiddellijk gebombardeerd tot fotomodel.

De vogels die we zien, zijn fantastisch mooi, met frisse kleuren. Ik veronderstel dat mijn toentijdse camera wat traag was, geen foto’s van vogels.

Nu ik het weer oprakel, haalde ik ook de monografie erbij. Hoewel er waarschijnlijk wat veranderd zal zijn t.o.v. weleer, wilde ik toch de Evros een aanhalen, vooral in het licht van de vele vluchtelingen die daar willen oversteken en degenen die er het leven lieten. Het ‘onschuldige beeld’ van toen, heeft nu precies een nasmaakje.

Rechtstreek geciteerd uit de monografie:

EVROS WETLANDS 

Het gebied wordt beheerst door de Evrosrivier en omgeven door moeraslanden en lagunes.  Dit is een plaats voor stand- en trekvogels. De Evrosrivier is de grensrivier met Turkije.
Naar de Turkse grens toe, vanaf Trajanoupolis, spreidt zich de 'water'biotoop uit, die één van de belangrijkste van Europa is. Hier leven driehonderd soorten vogels. Hieronder bevinden zich de vijftien laatste koppels koningsarenden. Er overwinteren meer dan tweehonderd duizend watervogels.
Hier broeden nog sporenkievitten, dit zijn van oorsprong Noord-Afrikaanse en Aziatische vogels, en de kluut. De runderen van de omgeving komen de nesten dikwijls plunderen. 
De eilanden zijn nog ongerept en daar kunnen dus vogelsoorten broeden, soorten zoals de lachstern, het visdiefje, dwergstern en de grote stern. Ook de vorkstaartplevier en de tureluur zijn talrijk vertegenwoordigd.
In de buurt ligt een naaldwoud, dat bewoond is door roofvogels waaronder de monniksgier, de steenarend, de keizerarend en de zeearend.
Er wordt hier ook veel aan landbouw gedaan. Je zal er op de wandeling dus zeker wel enkele boeren tegenkomen.
Luister van tijd tot tijd naar het prachtige kikkerconcert. Je ziet ze haast niet tussen het riet maar horen doe je ze wel, vast en zeker.
Je zal ongetwijfeld ook schildpadden tegenkomen.
Gelieve het gebied te respecteren en enkel op de paden te wandelen.

AMK

Hoe zou het met de geitenhoeder zijn?

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 10

Zondag, 10 april 1994

De laatste dag op Samothraki bezoeken we de archeologische site, in Paleopoli. Hier is de Niké van Samothraki gevonden. Een kopie staat in het museum. Het originele staat in het Louvre in Parijs.  Het geheel maakt een grootse indruk.  Op de heenweg (10 km van Kamariotissa) stopt er iemand en wil ons tot daar brengen. Er is maar plaats voor twee in de auto en we zijn met drie dus ga ik in de laadbak zitten. Lekker fris. Ik zou nu – dat half leven verder – een stevige ladder nodig hebben om erin te geraken … 😉

Wie wat meer wil lezen over de Niké kan natuurlijk op verschillende sites terecht. Ik geef hier die van Wikipedia.

AMK

Niké van Samothraki – kopie

Mijmeringen

Intermezzo tussen twee reisverslagen van de reis van toen. Weldra weer het vervolg. De beloofde hitte heeft me naar zee gedreven. In het nu verfrissing gevonden.

Schaduw opzoeken en verfrissing, wandelen als afwisseling. 

Voeten te water laten, zandtenen krijgen, ook de regen is welkom
laat Aarde toch doen. Die zorgt voor ons, waarom kunnen mensen niet zwijgen?

Ik los die gedachte en wandel nog even, daarna een ontbijt*.
Dan een verhaal om mee te beleven. De zeemeeuw van Oostende,
die Ensor ook kende, vertelt nu van de Visserij**,
waar vissers de wereld verkenden.

Dan weer op wandel, er zijn ook gaanderijen, met foto’s*** zo mooi.
Een hobby erbij, dat kriebelt toch wel
van de camera, de wereld zijn prooi

Koelte in het park, bankje onder boom
met zicht op een vijver en duiven zonder schroom.

Nog één vroege ochtend, de zeewind Beau Fort
de golven die kletsen de strekdam van voor
de dijk nog niet wakker, zondag voorbij.
Aan ’t klein strand geen foto-gym ,
de zeehonden blijven weg, dat is toch slim?

Intussen (waarvan?), vraag ik weer me af,
dan rijst weer dat lied, soms sta ik paf
waarom, oh waarom woon ik hier niet?
  • * tip voor wie graag eens ‘op een ander’ ontbijt of luncht of … : Coffee Dream in Oostende, Kapellestraat 107
  • ** dit is een magisch mooi lichtspektakel (https://www.oostendevisserij.be/) in de Domenicanenkerk, Christinastraat 95 Oostende
  • *** fotograaf: Charles Fabry, de QR-code leidt je naar zijn Instagramaccount

AMK

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 09

De kamers die de restaurantuitbater ons had aanbevolen, bevallen ons prima en we boeken daar nog twee nachten.

Samothraki zelf is een prachtig klein eilandje. Het weer slaat ook om en het wordt zonniger, nog niet zo warm maar het regent ten minste niet meer.

De taxichauffeur van gisteren brengt ons tot Loutra en vandaar gaan we eerst naar de Fengari-berg (Fengari = maan) en klimmen een heel stukje tot we geen pad meer vinden om verder te gaan. Aangezien we niet zo ervaren bergbeklimmers zijn en geen kenner bijhebben, gaan we braafjes terug. Aan de voet is er een waterval met heldere beekjes. Ik kan het niet nalaten om daar mijn dorst te lessen. 

Om twee uur stipt, zoals afgesproken staat hij daar weer om ons op te pikken. Hij vertelt over het eiland en stopt op allerlei plaatsjes om aan ons te tonen. Hij geeft ook nog tips van dingen die we zeker moeten doen en bekijken. 

We maken een wandelingetje door Chora, een klein dorp op 6 km van het havenstadje Kamariotissa, waar we verblijven. Daar wacht hij en brengt ons naar Lakoma, een plaatsje  zuidwest van Samothraki.  Van hier wandelen we naar Pachi Ammos. Een fikse wandeling bergop en bergaf, die twee uren duurt. De beloning is geweldig. Een diepblauwe zee, een prachtig zandstrand en een bruisende witte branding. Er staat een klein hotelletje en de eigenaar is er net bezig in orde te zetten voor de zomertoeristen. Hij babbelt wat met ons, biedt ons een coca-cola aan en een uurtje later brengt hij ons met zijn wagen terug naar Kamariotissa, onderweg toont hij ons zijn dorp Profitis Ilias. Vandaar hebben we een mooi zicht over Kamariotissa en Lakoma.

AMK

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 08

Vrijdag, 8 april 1994

Het is gelukt de auto in te leveren en we halen onze bus nog naar Alexandroupoli. In Kavala pauzeert de chauffeur even. Het is mooi om het landschap te bekijken zonder te hoeven rijden. We eten en drinken iets en gaan weer verder. In Alexandroupoli aangekomen zoeken we de haven en kopen boottickets naar Samothraki. Er is nog wat tijd voor vertrek en we drinken een koffie. Wanneer we opstappen, regent het pijpestelen, echt zonder stoppen maar we moeten erdoor of we missen de boot. 

Onze rugzakken vinden dat niet leuk maar ik heb er wat op gevonden. Doe je rugzak aan, de kap van je regenvest (K-Way bijvoorbeeld, toen nog niet zo duur) over je hoofd en de rest van je vest over de rugzak en ze blijft droog.  De storm blijft duren.  De boot gaat hoog op en neer en regen of niet, ik moet buiten op het dek blijven om niet al te ziek te worden. 

Aangekomen op Samothraki (vanuit Alexandroupoli : 2,5 uren) besluiten we een taxi te nemen omdat we zo moe, zo ziek en toch zo hongerig zijn. Nog eens te voet door die regen zien we niet meer zitten. De taxichauffeur stopt aan twee hotelletjes en gaat voor ons kijken of ze open zijn. Er is eentje open. Daar blijven we een nacht en dan zullen morgen zien. Gauw onder de douche, verse kleren aan (vooral droge) en op zoek naar eten. De eigenaar van het restaurant, waar we gaan, kent iemand die kamers verhuurt en daar kunnen we de volgende dag gaan kijken. Heel fijn hoe we geholpen worden. Dit wordt ons ‘stamrestaurant’. (Zou het nog bestaan? Ik ben helaas de naam vergeten.)

AMK

Vandaag enkel deze foto.

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 07

Donderdag, 7 april 1994

We reizen naar Filippi.  Deze site is gewoon geweldig.  Al door zijn grootte, maar ook door de nog tamelijk goede staat. Veel verbeelding heb ik niet nodig. Ik sta daarbij, terug in de tijd, op de eerste en de laatste rij van het theater, op het forum kies ik het beste fruit, en ik maak pseudogebruik van de openbare toiletten. Ik wil Sint Paulus uit zijn gevangenis bevrijden en in de basilica luister ik naar een grootse toespraak.

We rijden weer verder, naar Xanthi. In Dhrama stoppen we om te eten. We vinden een Goody’s, een soort Griekse Mac Donalds, denk ik. Zo’n westerse hamburger smaakt ook wel en ik heb een bounty cadeau gekregen, voor onderweg.

In Xanthi merk je de invloed van de Turken heel goed. Hier leeft ook een Turkse gemeenschap en vanaf hier naar de Turkse grens zal ik nog veel minaretten zien.

Er is het klooster Panagia, even buiten het centrum. Hiervoor moeten we wel een stukje klimmen met de wagen. Die haalt het gelukkig wel, we hebben nl. het kleinste model gehuurd dat er was. Het is wel de moeite van het rijden. Het zicht is fantastisch. Hier zien we de kronkelweg met haarspeldbochten pas goed tussen de bomen en de struiken. In het klooster waakt een hond. Een vriendelijke zuster laat ons binnen in de kerk van het klooster en we mogen daar ook een kaarsje branden.

Daarna snel terug naar Thessaloniki want we moeten onze auto terug inleveren.  We zijn net te laat.  Het kantoor is dicht.  De volgende dag kunnen we ook nog.

AMK

Reis naar Noord-Griekenland – april 1994 – 04 en 05

Maandag, 4 april 1994

We vertrekken naar Naoussa en stoppen eerst in Lefkadia maar het is maandag en de tombes mogen niet bezocht worden. Maandag is sluitingsdag.  Niet getreurd, op naar Naoussa waar we een hotel vinden in het midden van een natuurgebied met waterval en watervalletjes, beekjes en bomen waaronder het in de zomer heerlijk koel moet zijn.

In Naoussa

We willen dan het wijnhuis van Boutari bezoeken maar dat is nog gesloten.  We hebben wel wat pech.

Verder geen foto’s. Het maakt me een beetje nostalgisch. Wat waren we gewoon blij met wat lukte en er dan één exemplaar van konden koesteren.

Dinsdag, 5 april 1994

Na het ontbijt gaan we terug naar Lefkadia. Nu zijn er archeologen aan het werk. Een van hen laat ons binnen in de graven en gidst ons. Het is echt prachtig, een privé-gids die ons alles laat zien, wat normaal niet toegelaten is. We lopen zomaar – voorzichtig weliswaar – IN de graven rond.  Hij legt alles uit in het Grieks. Ik vertaal wat ik versta en vul aan wat ik niet versta.  We bedanken hem uitvoerig en gaan dan richting Veria. Daar regent het pijpenstelen. Na een korte stop in Veria zijn we weer weg (de foto hierboven is vanaf het plein waar we zaten, zicht op Sint Antoniuskerk). In Vergina bezoeken we nog twee Macedonische graven, waarvan één tot Philippus II behoorde.  Hier zijn verschillende voorwerpen gevonden die erop wijzen dat dat graf van Philippus was. 

In restaurant ‘Vergina’ kort bij de weg eten we weer tot we niet meer kunnen.  Een bus Duitse toeristen komt binnen.  De groepsleider is een doorwinterde (of doorzomerde) gids in Griekenland.  Hij vertelt ons dat we best niet naar de Olympusberg gaan.  We zijn het nog steeds van plan maar goede raad van een echte kenner sla je niet in de wind.  In deze periode van het jaar kan ineens de mist je overvallen en dan kan je niet meer terug.  Trouwens – en nu komen we het te weten – de weg is nog steeds versperd door boeren met hun tractoren.   Je kan er gewoon niet doorheen.  Wie naar Athene wil zal door de bergen moeten rijden, via Kozani. Is er in Griekenland ook een mestdecreet?

Dan maar verstandig zijn en naar de volgende plaats. We rijden richting Kavala.  Daar zullen we overnachten. Onderweg blijft het regenen en regenen en als er geen bergen waren, zou ik me in België wanen.  

Raar maar nu ik weer lees en de foto’s weer zie, merk ik dat ik van deze dag ook geen foto’s heb op die hierboven na. Ik vermoed dat het niet mocht bij de graven in Lefkadia noch in Vergina.

AMK

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 01

Vrijdag, 1 april 1994

Een prachtige stad met vele herinneringen aan een rijke geschiedenis. Grieken, Byzantijnen, Romeinen, Joden, Turken, Balkanbewoners hebben hier hun stempel gedrukt.  De Witte Toren doet mijn fantasie op hol slaan en ineens sta ik terug in de tijd te kijken naar een bloederige toren die witgekalkt wordt. Bij de Byzantijnse wallen wandel ik van het ene straatje in het andere en overal begroeten de mensen mij ‘kalimèra, kalà eísè ?’ Natuurlijk wel, ‘Mia charà !’. 

Omwalling in Thessaloniki

Ook zijn er nog resten van de Romeinse periode en een Korintische zuil op een Romeinse agora verraadt de creativiteit van de Romeinen.

Standbeelden van Aristotelis, Filippos en anderen.

En dan al die Byzantijnse en andere kerkjes en kerken, waar ik kaarsjes ga branden voor mooi weer. Mijn definitie van mooi weer was in die tijd wel anders. De Agios Dimitrios maakte een diepe indruk op mij.  Hier kwamen vele Grieken om de heilige Dimitrios te aanbidden, die Thessaloniki beschermde tegen gevaren. Zijn heilige olie deed wonderen. Deze kerk heeft prachtige iconen en een mooie architectuur.

Agios Dimitrios

Het archeologisch museum is zeer de moeite waard om bezocht te worden. Allerlei vondsten uit graven van Macedonische koningen zijn hier te bezichtigen o.a. een beeld van het hoofd van Alexander de Grote.

Alexander de Grote

Wordt vervolgd …

AMK

Eenvoudige poëzietechnieken – 15 (vervolg in vertraging)

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Al dan niet hier neergezet.
Het is een vervolg op een vorige*schrijfuitdaging van “Het geluk van de schrijver”. Ik kwam het toevallig onlangs weer tegen en heb me aan de feedback gewaagd.

Staat opgeruimd echt netjes?

Volop zon
warme lente
zichtbaar stof
dansend door de lucht

Alsof die ene pluis
overgebleven na de vorige
zichtbaar tevergeefse kuis
herbront pluizen uitnodigt

op die ene doos
vaker dicht dan open
volgestouwde gedachten
verhalen uit vervlogen tijden

Geen stofzuiger
opgewassen tegen
zoveel explosie en
ik vraag me af te laat

Of de slang goed aangesloten zat

AMK

bron foto: hier

Brief aan alle moeders

Aan de moeders van Palestina, van Oekraïne, van Israël, van Rusland, van landen in vrede en landen in oorlog

Aan de moeders van villawijken, van getto’s, in vluchthuizen, in bootjes

Aan de moeders van overleden kinderen, van verdwenen kinderen, van gezonde kinderen, van zieke kinderen

Aan de moeders van drukke kinderen, van verlegen kinderen, van niet-in-de-lijn lopende kinderen en van kinderen die wel passen in alle leerprogramma’s

Aan alle moederharten, ook zij wier hart klopt voor niet zelf gebaarde kinderen, aan vadermoeders / moedervaders

Aan overleden moeders in herinnering

Dat vandaag de sterke warme zachte moeder-vibe overal waaien mag, de wereld laat verstillen en luisteren naar kinderen, hen bij hun naam noemt, erkent wie ze zijn zodat ze echt bestaan

Want dat is wat moeders doen. Pak hen dat niet af!

AMK  

credits foto op Pixabay: moeder*en*zoon
foto bovenaan: ergens in het voorbijgaan op Instagram gezien