Deze week : de lichtjes en het donker. Ik dacht aan een Grieks liedje:
Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω και μια πέτρα για να ξαποστάσω τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω απ’ όσα πέρασα. Breng me water om de dorst te lessen, een steen om uit te rusten, wat zal ik onthouden en wat vergeten van wat ik meemaakte?
Maandag, 8 maart:
Het is internationale Vrouwendag. Ik doe er niet veel mee, bekijk nog een keer een filmpje dat ik zaterdag, 6 maart vond over het boek, ‘Schuldig’. De auteur geeft een korte voorstelling. Ik vond het wel interessant, daarom geef ik de link mee: Schuldig*voorstelling*boek*van*Jannah*Loontjens. Ik zie ook dat er andere mensen zijn die er wel over schrijven. De conclusie is alom en niet onbekend, zolang dit nodig is, blijven we het doen.
Verder? Een lange fietstocht die diende om de tijd in te schatten naar het Park Spoor Oost, het vaccinatiedorp. Ik kreeg nl. mijn uitnodiging voor de veel besproken vaccinatie.
Dinsdag, 9 maart:
De beweging zit er nog in van de vorige dag. Ik maak al vrij vroeg een ferme wandeling en ga ineens langs de bibliotheek om vergeten boeken in te leveren, gelukkig nog op tijd.
Het is deze week ook ‘Elektrische fiets te winnen’ week. Elke dag een woordpuzzel oplossen, de gevonden oplossing doorsturen naar een duur nummer en dan maar hopen dat mijn rekening niet al te hoog wordt deze maand… Het is overigens tof om te doen.
Woensdag, 10 maart:
Ik verzamel momenten, geen voorwerpen (een quote uit creatief dagboek van Sarah Timmermans). Een terugblik op dinsdag, bij Fedasil merk ik dat een kind hardnekkig foutief blijft sommen maken want, zo zei hij, ‘de juf heeft het zo gezegd en het mag niet anders.’ Ik dring verder niet aan maar meld het wel bij de contactpersoon voor de scholen (via e-mail) en krijg ook antwoord. Gelukkig wordt er iets mee gedaan.
Een afspraak maken voor mijn vaccinatie via de website lukt niet. De agenda staat (nog) niet open. Blijkbaar is er geen voorraad; afspraken maken heeft nog geen zin. Ik bel maar eens op. Inderdaad, geen voorraad, het klopt! Elke dag blijven proberen.
Op bezoek bij mijn vader, hij heeft in zijn papieren krant ook gezien dat er een elektrische fiets te winnen is en heeft de puzzels voor mij uitgeknipt. Verder hebben we een fijne babbel. Hij hoopt met mij mee dat ik snel ingeënt kan worden.
Donderdag, 11 maart: de dag heeft zijn naam niet gestolen.
Net thuis van die stormachtige wandeling om mijn flessendrager voor op de fiets te gaan halen. Net mijn op-achttien-jaar-met-paraplu-aan-zee gedichtje op mijn blog gepost. Net mijn lunch achter de kiezen. Net mijn wedstrijd ‘Het Bankje’ aan het afwerken. Net de afwas gedaan. Even gaan zitten.
Een bericht komt binnen, het komt behoorlijk binnen. Een medeoprichtster van Melanoompunt is overleden. De reacties blijven niet uit. Zowat iedereen is geschokt en ontdaan. Soms valt de wereld zo stil terwijl het stormt. Naast de droefheid om haar en de pijn die haar familie nu moet voelen, ook de colère om de oneerlijkheid, ze was veel te jong, voel ik dankbaarheid om haar gekend te hebben, een heel bijzondere moedige energieke vrouw…
Vrijdag, 12 maart:
Ik volg de golven van de dag. Het is weer de zes-wekelijkse immuuntherapiebeurt. De vorige dag werd ik nog opgebeld met de vraag of ik ineens ook mijn vaccin wilde laten zetten. Dat bespreek ik even met mijn oncologe en dat mag. Ze zei eerst dat het beter is om het vaccin en de therapie niet op dezelfde dag te doen, maar dat was alleen omwille van het kunnen vaststellen vanwaar eventuele reacties komen, de therapie of het vaccin. Het stemt me gerust. Ik ken inmiddels de reacties op mijn therapie. Eerste vaccin is gezet! Geen wachten op de agenda van het vaccinatiedorp.
Suf na zo’n dag, maar ik heb ook een bestelling bij de Buurderij en ga die ophalen. En eerlijk? Dat fietstochtje door wind en meer wind maakt me veel minder suf.
Zaterdag, 13 maart:
Niet veel te melden, enkel een flinke reactie op het vaccin. Hoesten, niezen, lichte koorts, spier- en klierpijn houden me stil vandaag. Een dag met dutjes. De enige actie is de familiezoom.
Zondag, 14 maart:
Ik bel mijn vader op, geen bezoek vandaag. De koorts is uitgebleven, de andere symptomen zijn verminderd, maar toch, liever nog wat rustig aan doen.
Mijn dialoog voor de wedstrijd raakt af, op hoop van zegen, want hij is nu ingestuurd. Het Bankje dus, wie kan weten hoeveel verhalen een bankje in een park zomaar te horen krijgt?
Deze namiddag krijg ik toch nog een energie-opstootje en maak pannenkoekjes, gezonde… wordt toch gezegd. Ze zijn in elk geval lekker. Mijn rode biet wordt klaargemaakt en ik fantaseer een sausje bij elkaar van zelf gemixte tomaten, champignons en een beetje mais. Ik heb geen idee of dat nu een pesto is, een soort ketchup of wat dan ook, met een beetje groentepasta, zwarte peper, kurkuma en zelfs oregano vind ik het lekker. Dat smaakt wel op een pasta, die nu op is…
Maar tussen die mini energieopstootjes door kijk ik marathon naar Friends… 😉
Ik dank u voor het lezen, het gaat u allen goed…
Op reis naar Ithaka 