Vrees niet, het wordt niet zo lang als de laatste van vorig jaar.
Laat ik beginnen met u allen een Gelukkig Nieuw Jaar te wensen.
Moge u in uw eigen licht staan en dat niets of niemand u in de schaduw zet daarbij. Ook wens ik u gelukkig midden jaar! Gelukkig ouder wordend jaar! Gelukkig heel jaar!
Oh, en elke dag een beetje magie.
Bij wijze van niet bij de pakken blijven zitten, begon ik aan enkele schrijverijen. Een wedstrijd raakte op het nippertje ingestuurd.
Ook heb ik het eerste boek van mijn leesuitdaging uit. Ik was er vorig jaar aan begonnen. Gisteren en vandaag twee derde uitgelezen. Dit*boek! Â
Het idee voor de wedstrijd van Limnisa zit in mijn hoofd en staat al voor een groot deel op digitaal papier. Enkel nog elk woord een beetje wikken en wegen…
Intussen werk ik nog een korte lijst af van schrijfgelegenheden … wordt snel vervolgd.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar, heb ik mijn brief nog steeds niet klaar
Wegens mezelf opgelegde verwachtingen heb ik overwogen, gewikt en dan besloten
Ik doe het niet, nog een lijstje nog een wens vrees niet ook geen niet-wens
tranen worden toch gegoten angst wordt toch gebibberd dansen doen we, lopen en stilstaan
we blijven onderweg daar wil ik toch bestaan
Ik doe het niet, een belofte van mijn best doen vrees niet ook geen on-best (en al zeker geen asbest)
zwaktes zullen toch opduiken boosheid zal toch borrelen vloeken doen we, lachen en doorgaan
we blijven onderweg in veerkracht, liefst die van onszelf daar wil ik toch bestaan
Ik doe het niet, elke terugblik vrees niet ook niet vooruit
de opsomming van goed en kwaad van ziek en gezond, iets dat echt bestaat doe mijn eigen ding en laat weer gaan
We blijven onderweg met een nieuw inzicht daar wil ik toch bestaan
Voor wie het toch graag hoort of leest
Gelukkig Nieuwjaar! Een beetje Magie! En veel, heel veel gewoonweg contentement!
Anne-Mie
ps. ik zette dit jaar een echte kerstboom en die heeft, binnen heel kort, een nieuwe bestemming. Misschien ben ik dan toch traditioneler dan ik zelf dacht 😉
Wat zal ik schrijven in dit jaar met tegenstellingen? Tot ik ontdek dat het net dát is wat bestaanszichtbaarheid geeft.
Wat me nu te binnen valt, is het deelnemen aan de redactie van Melanoompunt. Daaropvolgend de ontmoetingsdagen die ook weer verhalen opleverden. Meestal fijne verhalen, vooral van verbinding. Ons lot wilden we liever niet. Toch doet net de verbinding omwille hiervan deugd. U kan overigens nog steeds de vijf nummers lezen op de website van Melanoompunt. Helaas waren er ook droevige verhalen; we hebben afscheid moeten nemen van een aantal lotgenoten. Dat blijft confronterend. Tegelijkertijd is er dankbaarheid om hen te mogen kennen, stuk voor stuk dappere, lieve, empathische mensen.
Er was de ontmoeting met mijn twee nieuwe nichtjes, geboren in 2020. Eindelijk! En nog meer familiale ontmoetingen. Wanneer vanzelfsprekendheid wegvalt, is deze moeite doen om familie-ontmoetingen te bewerkstellingen weer een fijne bezigheid.
De ontmoeting met de M’s! Zolang er goesting is in meer, blijven we proberen. Hier schreef ik erover. In 2022 – zo bid ik tot de weer- en andere goden – ontmoeten we elkaar weer. Het staat op de tickets geschreven… Graag ook ervoor en zeker erna. Deze ticketervaringen kan je alleen maar delen.
Waarover kan ik nog schrijven? Verhalen, columns, cursiefjes… Noem het en ik word er horendol van. In deze luie periode overstelpt worden met woorden, ben ik vooral aan het lanterfanten. Nog een tegenstelling. Toch, naar het schijnt is dat lummelen gezond in de donkere dagen. En gezondheid, daar doen we veel voor, toch? Al doe ik nog wel dagelijks een redelijke wandeling.
Ik dank u allen, die mijn kronkels gelezen hebben, erop gereageerd hebben. Ik dank u, die zelf geblogd hebben, dat ik mocht meekijken in dat stukje van uw leven. En doe een warme doch niet dwingende oproep naar de stil geworden bloggers, ik mis jullie.
Ik wens u een fijn, vredig, vrolijk, rustig, bruisend eindejaar, op welke manier u dat ook graag (niet) viert. Dat 2022 een jaar mag worden waarin u hindernissen kan overwinnen.
Omarming van schaduw geeft licht meer zin De zon en de regen kom ik beiden graag tegen Het monster en de engel, ze zijn er ook bij Ze niet ontkennen, dáár ben ik vrij
Ik zat op de bodem, vloog hoog in de lucht Het ene te donker, het andere ’n klucht Die tegengestelden, ze zijn er ook bij Daar bruist het leven, dáár ben ik vrij
Ik ben niet moedig, geen held noch een straffe Toch niet zonder laf zijn, of moe of kwaad blaffen Enkel mijn zijn, met u er ook bij Dat wil ik schrijven, dáár ben ik vrij.
AMK 20211230
Wie het kleine niet eert … ik wens iedereen zijn/haar eigen WinForLife! (met dank aan mijn nichtje voor het originele kadootje)
Op reis naar Ithaka 