Blogpost(s) onder constructie

De ene blogpost is de andere niet. Soms gaat het vlug, zo’n bericht bij elkaar schrijven, soms is het even of langer sudderen. Hier een overzicht van mijn ‘onder constructie’ blogberichten:

22 juli 2021
Eén dag in het jaar is dat veelvuldig ‘pingetje’ van Messenger welkom. Het gevoel van de ijsjesman die eraan komt, de zomer is elke dag feest, zo herinner ik mij.
De brom van Whatsapp klinkt als een parelende lentebries.
Mijn – nog niet gepersonaliseerde – beltoon dompelt me onder in een prachtig vioolconcert.
De sms’jes klinken dansend over de tafel.
Blij voor het jaar dat ik er nog kon zijn, dankbaar voor de wensen dat ik er nog mag zijn.
Er is tenslotte gewoon Vandaag, een leven lang.
Ας πάν’ στην ευγή τα παλιά… Laat het oude bij het oude. 😊

10 september 2021
Eindelijk weer een samenkomst van de 5 M’s. Onze vorige was in Uden, waar M. woont. Dat was nog in veilige tijden. Daar schreef ik over. De 5 M’s zijn op een steeds mooier wordende vrijdag samengekomen bij M. rondom Midden Limburg. De ontvangst was spectaculair, in haar huis, dat helemaal in Griekse stijl is ingericht, alsof het in Kreta is weggeplukt en daar weer ingeplant. Ik vermoed dat de wijde omgeving daar wel weet van heeft, zeker als de hond nageroepen wordt. Zij heet Agapi (het woord voor Liefde, is ook soms een meisjesnaam al weet ik niet hoeveel meisjes/vrouwen zo heten). Het ontbrak ons zeker niet aan Liefde, aan gastvrijheid, aan verhalen, aan lekker eten en drinken, aan samenzijn, aan cadeautjes, aan …. De foto’s spreken voor zich. Eén M. is nog in Kreta, maar we hebben haar wel even kunnen zien en spreken via de video-call.

• 

• 

• 

• 

Soms voel je pas hoe hard je iets gemist hebt wanneer het er op een keer wél weer is. Het was overigens de eerste keer dat een hond spontaan bij mij kwam zitten én de eerste keer dat ik een hond dat spontaan toeliet. Als dat geen Agapi is 😉

22 oktober 2021
Zeker het vermelden waard. Ik had begin deze week afgesproken met een lotgenote om een ‘sjat’ koffie te gaan drinken. Helaas was die dag Migraine weer de baas. Vorige vrijdag, onderweg weer naar de uitgang van het ziekenhuis na een kiné-sessie, zag ik haar in het cafetaria zitten, samen met haar man. Die koffie is er toch van gekomen én ik vond mijn eerste kandidate voor een project(je). Maar daar hoort u vast nog wel over alsook … (pssst, nu nog niet).

Bedankt voor het lezen. Het ga u allen goed.