Het heeft wat, vind ik, deze maand. Ik dompel me er in onder en be-kijk, be-hoor, be-voel, be-proef, be-ruik
Herfst, ik zei het nog aan mijn vader, tijdens een bezoek, ‘de goede oude tijd, toen het weer nog gehoorzaamde aan het seizoen’.
Stilaan naar winter. Zouden we ons durven onderdompelen en tot rust kunnen komen?
Zouden we durven voelen hoe donker het kan worden en ontdekken dat we dat ook bij de hand kunnen nemen en erkennen? En ons eigen licht natuurlijk ook laten schijnen.
Zouden we dan meer één worden met onszelf?
Ik heb hier ook geen antwoord op. Ik probeer wat, ik stap uit het gewoontedier dat ik nog vaak ben en dan zie ik dat winter mooi is en geheime verhalen heeft… voor wie het echt wil zien 😉
Ik verveel u niet met een opsomming van de dingen in mijn novembermaand. Dit mag u wel weten. Hoe ogenschijnlijk contradictorisch ook, ik zat niet zoveel stil. Enkele beelden:
bewegen buiten
naar binnen kijken
annuleringen, (c-bitch slaat nog toe)
licht- en andere punten
immuuntherapie en even knock-out
interview uitschrijven (komt nog… 😉 )
andere woorden schrijven, combineren tot wat het geworden is
losweg tekenen (of de poging tot althans)
onderweg zijn
stilstaan
omgevallen dagen
en die eeuwige onvoorspelbare schreef waar ik nog overga 😉
Ik wens ieder zijn eigen schreef* toe en de (h)erkenning ervan.
*schreef: een oud West-Vlaams woord dat grens betekent. Bron, voor wie meer informatie wil: https://historiek.net/over-de-schreef-gaan/58080/
Op reis naar Ithaka 