Het is steeds een beetje lastiger om over Vaderdag iets te schrijven, zo kort na Moederdag. Ik zou er zo ongeveer het zelfde over kunnen zeggen. Ik denk alleen dat het ‘toekijken’ voor een vader die niet kan baren, hem in een positie zet waarbij inleven wat lastiger is dan dat wat het voor een moeder is. Het ‘ouder’ zijn blijft bestaan, gelukkig wel. Mijn moeder zei vaak ‘moeilijk gaat ook’. Natuurlijk wil ik dus aan alle vaders een mooie dag wensen …
Aan vaders, papa’s, … en aan bompa’s, opa’s, …
Een erkentelijke dag.
Een dag die mag, een beetje moet.
Aanwezig in lijf en leden bij uw kinderen,
of in gedachten , het kan al eens verkeren
Zelfs dan wordt aan U gedacht.
De mee-vaders, van andere kinderen,
De vaders van de kinderen, die ook mee-vaders hebben
De twee-vaders,
De alleen-vaders,
de hier-en-toch-ook-een-beetje-ginder vaders.
Hoe gekleurd en net dat beetje plezant anders
hoop ik dat uw leven is.
De gevluchte vaders,
wat je al doet voor je kind(eren).
Ook al begrijpt het niemand
‘Niemand’ heeft geen naam
En mag genegeerd worden.
Iemand bewondert U en wil U helpen!
De verloren vaders
Mooie gedachten aan U
En een teken daarvan,
Een bloem of een woord
Of misschien allebei,
U zal nooit vergeten worden.
Mijn vader.
Stormen doorstaan met hem
En hij met mij
Maar we worden steeds beter.
Mijn vader, die van ons zessen,
zelfs voor een Griek kan hij doorgaan 😉.
Rustig, soms ongerust
Stil, soms / vaak ludiek en ad-rem
En luisteren dat hij kan,
Zonder commentaar,
Gewoon luisteren.
En wat een voorbeeld, vind ik nu,
als het al eens liever lui dan moe is.
(probeer het maar met zoveel in je kop dat lui zijn …)
Die geniet, die helpt, die vertelt,
die leest, boeken en kranten verslindt eigenlijk,
die zorgzaam is,
en ne propere mens.
Voor mijn vader, die al zooo lang vader is,
en nog blijft zijn …
Weet hij nog anders?
XXX
Op reis naar Ithaka 