Er gebeurt niet zoveel. Ik wil wel schrijven, wat zal ik dan eens bij elkaar rapen?
De kourabièdes die ik gebakken heb, zijn een ietsje bruiner geworden dan de echte klassieke koekjes. Dat heeft een reden en die is niet te bruin gebakken. Het zit in de bloem en de suiker. Ik gebruik graag ongeraffineerde rietsuiker bij het bakken en de bloem was boekweitbloem. Het heeft prima gewerkt. Teveel eten gebeurt zo al na twee koekjes dus kom ik langer toe …
Ik zou ook kunnen schrijven over de Kerstmarkt. Ik ben er gisteren even heen geweest met mijn zus. Het was er p*kedruk. Wonder boven wonder, de kleine bestaan ook nog, kon ik er vrij goed tegen. Het was ook fijn om te praten over familiedingen buiten de situatie waar het om gaat.
Intussen speel ik toch weer enkele euro’s kwijt en ben ik cadeautjes rijker. Om te geven en gekregen. Ze liggen nog even onder de kerstboom te glunderen, ingepakt. We hebben afgesloten bij een Italiaan. Aangezien we toch bezig waren te doen alsof het dagelijkse kost is, wat we daar deden, lieten we ons maar eens lekker gaan. En lekker was het!
Tussen het net-niet-gedrum ergens tussen Schelde en Hoogstraat zag ik Pieter Aspe staan. Wat is die mens lang zeg! De keren dat ik hem live zag, was zittend, aan het signeren op de boekenbeurs. Het doet er me aan denken dat ik nog een boek van zijn hand te lezen heb. Zijn boeken laten zich lekker vlot lezen. Er zit een soort cynisme en humor in die me wel smaken.
Ik zou ook kunnen schrijven over het familie Kerstfeest. Dit jaar was het mijn beurt om te organiseren. Sinds vijf jaar doet mijn vader het niet meer zelf. In die tijd huurden we een zaaltje in het Hasseltse, bestelden we een traiteur en vroegen we een vriendin van de familie om te helpen die dag. Mijn vader regelde de meeste dingen. Dat was ook fijn, maar hij vond het lastig worden. Zo is het idee ontstaan om elk jaar iets anders te doen. De eerste keer dat één van ons het deed, was in Oostende. Mijn andere zus woont daar. Dat was wel tof, zowat pal op de dijk.
De tweede keer heeft mijn andere zus het gedaan, hier dichtbij. Zij en haar kinderen/schoonkinderen hebben vooraf en die dag gezorgd voor het familiefeest. Dat werkte ook goed. Het was dichtbij een park zodat we veilig buiten konden. Er zijn nogal wat kinderen in onze familie en het is wel tof voor hen om eens wat meer te kunnen doen dan even de benen te strekken.
Daarna waren het achtereenvolgens twee broers van mij. De ene keer in de Antwerpse Kempen, met een toffe binnenspeeltuin en vorig jaar was het ongeveer dezelfde formule, in het Leuvense, aparte zaal in een restaurant met eten en bediening inbegrepen.
Degene die het organiseert, doet dat in de buurt waar hij/zij woont. Dit jaar was ik aan de beurt, in Antwerpen dus. Aangezien ik iets helemaal anders wilde, deden we het in de Griekse Taverne in Antwerpen, vlakbij de Kerstmarkt. Iedereen vond het wel tof, fijn, origineel, vooral die shared food. Voor mij is dat al jaren heel gewoon. Niets zo fijn als eerlijk, eenvoudig eten, grote schotel in het midden van de tafel en gewoon delen, proeven en opeten. Nu ben ik altijd te vinden voor lekker eten, zeker als ik het niet zelf moet klaar maken, niet teveel gepruts met bestek in veelvoud en al helemaal als het in gezelschap is.
Iedereen die aan de cadeautjes meedoet – het is bij ons geen verplichting – trekt een naam en koopt iets van het lijstje dat hij/zij krijgt en ontvangt ook zelf een cadeautje van de lijst die hij/zij doorgaf. Ik doe wel graag mee. Dit jaar kreeg ik een fietstas, heel praktisch. Ik ben er heel blij mee. Daarbij had ik de naam van een belhameltje uit de familie. Altijd fijn om een cadeautje te geven. Als toemaatje, kreeg ik dit jaar extra cadeautjes. Degene die het organiseert krijgt een presentje. Hoewel, -tje! Ik ben goed bedeeld dit jaar. Tegoed bons waar ik wel weg mee weet 😉
Intussen blijft het komkommertijd en dat in de winter.
Oh en het is de verjaardag van A. Twintig wordt deze jongedame vandaag, psycholoog in wording, oudste achterkleinkind van mijn vader.
Er is nu nog die Nieuwjaarsbrief te schrijven, toch ?
Verder ga ik u niet vervelen met links naar vroegere blogs, die hier terug te lezen zijn. U bent natuurlijk wel welkom, alles staat er nog. U hoeft er zelfs de echte komkommertijd niet voor af te wachten …
Doe dat goed wat u ook doet, op welke manier en in welk gezelschap dan ook!
Op reis naar Ithaka 