Een dikke week corontaine

Het is aanpassen. Verder zal ik u niet vervelen met dingen die u zeker ook al weet. Anders is er nog altijd de experten-pagina Facebook. Hoewel ik er nu heel veel aan heb, probeer ik er toch maar geen Fakebook van te maken.

Dit is echt en serieus. Maar oké, ik leef nog! U ook, hoop ik. Meer nog, ik hoop dat u vooral gezond bent en blijft.

Er is veel te doen als ik hier binnen eens rondkijk. Is u dat ook al opgevallen? In uw huis dan wel te verstaan. Het is een ander gevoel dan voorheen, toen stelde ik dingen uit en voelde me daar soms een beetje schuldig over, want ik had toch tijd genoeg en deed er niks mee. Maar nu kan het me vaak niet schelen wanneer wat gebeurt en zie … ik kom in actie. De was is bijna helemaal gedaan, ik heb nog zoveel mogelijk aan de kant geholpen en nog meer van die saaie dingen waar Ben Crabbé het heen-en-weer van krijgt, als iemand dat op Facebook zet.

Weet u wat? Ik vertel u in beelden en zo weinig mogelijk woorden (oei 🤔😉)


Werelddownsyndroomdag en Dag van de Afschaffing van de Rassendiscriminatie.

Mijn bijna dagelijkse rondje op sociale media. Kleine Whatsapp-groepen en een Messenger groep. Er is een M met een jarig kleinkind. Hoe mooi is dat. Ik kreeg ook nog enkele mooie reacties op een mail van mij naar mede-cursisten van de vervolgcursus schrijven. Echt tof, want we hadden samen nog maar één les doorgebracht. Anders waren we nu al gewoon aan elkaar, maar toen kwam De Bitch. En dan de lotgenoten nog. Er is angst, er is onzekerheid, er is … u hebt het ook al wel gehoord over de spoedafdelingen wat er gebeurt wanneer er te weinig bedden zijn … dat dus. We zijn voorzichtig!

Het is mooi weer, het is prachtig weer. Het is lente, dat voel ik aan mijn kriebelende ademhalingsinstrumenten. En nog wat meer. Zo af en toe ruik ik weer wat. Niet veel en niet lang maar het is er!

Ik had telefonisch contact met mijn vader. Hij maakt het nog goed, maar ik voel toch een beetje ongerustheid. Zal ik vanavond eens klappen voor mijn zus die van op afstand nog alles goed in het oog houdt? Overigens voor nog anderen die nu toch blijven ZORGEN. Zorg is een heel breed begrip.

Hamsteren, we doen het beter niet. Wat heb ik nog in huis? Dat is nu zeker een goed idee om dat te verwerken in eetbare voeding. Een ei, havermout, sojamelk en een beetje bloem en achteraf in de pan met olijfolie en hupsakee ik heb weer wat tussendoortjes. Pudding vind ik soms ook wel lekker. Dat stond op de verpakking hoe dat moest en toen hupsakee vijf potjes. Er zal nog wel wat volgen in de loop van de weken. Vooraf al in huis gehaald hé, niets gehamsterd nu.

Pudding, per ongeluk lactose en glutenvrij

Dat was nog geen echt avondeten. Steunen van de lokale ondernemingen vind ik ook een goed idee. #kooplokaal. Laat ik nu toch een Griekse buurvrouw hebben met een eethuisje hier dichtbij. Morfo ! Momenteel enkel afhalen met respecteren van de afstandsregels.

Vegetarische moussaka van Morfo. De lekkerste ooit.

En hupsakee, ik heb warm eten voor twee dagen. Ik zal morgen wel langs het supermarktje gaan (dacht ik gisteren want ik schrijf dit vandaag). Dat is intussen gebeurd. Voor enkele dagen, zonder hamsteren. Elke dag daarheen lopen hoeft nu ook weer niet. Als ik voor donderdag mijn vuilzakjes maar heb. Vergeten natuurlijk!

– En dan heb ik nog geapplaudisseerd om 20u. U toch ook? Ik vind het een positief gebaar van appreciatie, ook al weet ik dat het applaus alleen niet volstaat.

– Ik zal dan nog een verhaaltje lezen, voor u en u en ook omdat ik mijn eigen stem anders niet meer herken over een paar weken.

Verhaal uit ‘Iedereen was er’ van Toon Tellegen. Iets over de mier op reis. 🙂

Ik blijf verder binnen vandaag. Afstand, als u niet in uw kot bent. Alstublieft!

Hoe gaat het met U?

Gepubliceerd door

Anemos

Ik wil niet één reis naar Ithaka; ik wil er meer zolang het me gegund is Elke weg is zo boeiend ... (gedachtegang bij het her- en her- en herlezen van Ithaka - K.P. Kavafis)

Eén gedachte over “Een dikke week corontaine”

  1. Heel herkenbaar, dat van die tijd en uitstelgedrag. Ik zei een tweetal uurtjes geleden bijna woordelijk hetzelfde tegen mijn dochter. Sedert ik een ‘dame’ met pensioen ben lijd ik eraan maar nu doe ik ‘netjes’ dagelijks een taakje, of meer. Ik ben met van alles zowat bij, behalve met strijken…. dat blijft een moeilijke.

    Eens te meer je graag gelezen. Trouwens, je bent de laatste tijd schrijfgewijs erg productief. Moet me bijna haasten om je bij te benen met lezen…. Maar blijven doen, uitkijken naar je blogje wordt nu ook bijna een dagelijks rondje 😉

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.