Wat doet een mens zo al op de Griekse Nationale Feestdag, de Onafhankelijkheidsdag, in zo groot mogelijke corontaine? Ik houd me wat stil op de sociale media. Het voelt zelfs energie- en tijdrovend. Hier en daar bekijk ik wel iets, laat ik me inspireren door foto’s, door teksten, door opinies. Alles lijkt gezegd, ik heb er niets meer aan toe te voegen. Ik ben geen wetenschapper, waarheden op basis van bewijzen kan ik u niet geven. Veel eerder laat ik mijn buikgevoel en mijn ziele(on)rust spreken. Hoe spreek ik dan? Met mijn pen, vulpen wel te verstaan in mijn schrijfboekje. Het rommelde al enkele dagen, een week of zo in mijn hoofd- en lijfgevoel wat doet u toch Aarde? Maar de Aarde antwoordt niet. Dit is wat mijn inspiratie me ingaf:
De Aarde doet het niet.
De Aarde verdeelt niet in goed en kwaad
Dat doet de mens (of was het God?)
De Aarde ziet niet, schuld of onschuld
Dat doet de mens
De Aarde juicht niet bij overwinning, noch joelt Ze bij nederlaag
Dat doet de mens
De Aarde haat niet, noch heeft Ze lief
Dat doet de mens
De Aarde weet niet
Dat doet de mens
De Aarde,
Ze leeft gewoon, Ze zet zich constant in evenwicht
Ze weet niet dat ze geeft, noch dat Ze neemt
Ze voelt niet dat Ze de gastvrouw is, de Enige
Voor het leven in al zijn vormen
Neen, de Aarde neemt geen wraak
De Aarde zoekt evenwicht
Ze herstelt, steeds opnieuw en weer en nog … één keer?
Wat deden de mensen?
En de mensen droomden weer,
Van groen en van hemelsblauw, van geel en koraalrood
Van appelblauwzeegroen en zelfs van alle tinten grijs
Ze droomden weer van dansen en zingen
Van samen eten en drinken en ze lachten
En iedereen die wilde, deed mee
En de anderen keken en zagen dat dit ook goed was
Ze droomden weer van ‘gewone’ overstromingen
En van ‘gewone’ hete zomers
En van ‘gewone’ strenge winters
En van ‘gewone’ natte herfsten
En mogen die ‘gewone’ grillige lentes ook terug
Alle seizoenen op hun plaats, op de wereldbol en in tijd
De rivieren meanderden weer
De vissen maakten zich klaar, onwetend, waarvoor ze bestonden
Ze droomden weer van de olifant, de vos, de haas en de giraf,
De fazant, de wezel, het everzwijn, de slang en zelfs de vieze dikke spin
Dat die allemaal weer een plaats hadden, hun eigen plaats
Ze droomden, die mensen, dat ze zelf plaats genoeg hadden
Er was toch nog altijd elkaar!
De kinderen, ze mochten zíjn, lachen, springen, ontdekken.
Ze zien geen verschillen, die kinderen, ze waren veilig.
En ze droomden verder, van de bomen en de struiken, de planten, de bloemen
Die mochten weer, zelfs het onkruid kreeg plaats
De groenten deden mee en de kruiden
En al die kleuren fruit, groenten, kruiden
Ze bleven maar groeien en geven en geven
De mensen droomden verder, ze zouden weten wat ze moesten weten
Vanzelf, zomaar,
Geen gluten of lactose of suikers meer op verpakkingen.
Er was genoeg voor iedereen
Ze deelden, ze namen, ze gaven
Wat ze nodig hadden, wat overbodig was
En de mensen droomden weer
Dat ze weer leren konden
Dat ze weer wisten, echt wisten
Ze durfden zelfs dromen van knuffels, van handgeven, van hand-in-hand-in-hand-in-hand-kringen en slingers, inhaken bij elkaar, van zoenen, van vrijen, van ravotten, van troosten
Ze ontdekten hun eigen kunnen weer en gingen, liepen, fietsten, tramden, treinden
Sommigen zwommen
Ayla* en Aarde wisten zich toch met elkaar te verzoenen
Ze wisten niet, ze kenden niet, ze dachten niet
Het was gewoon zo.
En de mensen droomden weer
Van nederigheid en dankbaarheid
van verzoening
De mensen ontdekten alleen in traagheid verre landen
Al het groen en andere kleuren, de dieren, de zeeën, de lucht, de zon en maan én zijzelf
Ze waren genoeg. Maar nu, nu dromen ze nog
*Ayla is het hoofdpersonage uit de boeken van Jean M. Auel, ‘De Aardkinderen’. In het eerste boek ‘De stam van de holenbeer’ , … wordt Ayla als kleine meisje geconfronteerd met het verlies van haar ouders en stam, door een zware aardbeving en komt ze in een andere stam terecht, van Neanderthalers https://nl.wikipedia.org/wiki/De_stam_van_de_holenbeer
De foto bovenaan komt van Mundo Increíble door Signature of Humanity op FB gezet.
Op reis naar Ithaka 
Prachtige woordspelingen…verrijkende gedachtengang. Fijn dat ik dit mocht lezen, dankjewel.
LikeGeliked door 1 persoon