Boekenchallenge – Ariadne van Jennifer Saint

Einde vorig jaar heb ik mezelf de uitdaging opgelegd om dit jaar 25 boeken te lezen. Op Hebban houd ik alles bij. Hoe staat het er tegenwoordig mee? Twaalf gelezen, bijna in de helft.  

Mijn lijst van uitdagingen groeit nog steeds aan. Zo kom ik natuurlijk niet echt tot ‘afwerken’ van die lijst. Gelukkig is het een flexibele lijst.

Niet alles wat ik lees, geef ik een recensie. Toch trok dit boek wel aan tot iets schrijven. Je kan het lezen op Hebban. Het inspireerde me verder tot schrijven van een bedenking, een brief aan haar zo u wil.

Ariadne prinses van Kreta 
dochter van Minos en Pasiphae
kleindochter van Helios zelf
Ariadne zo
behulpzaam en lief dat
zelfs je monsterlijke broer

de Minotaurus

jouw aandacht kreeg
toen je moeder afdwaalde en
je vader, machtsbelust meedogenloos
hem als zekerheid voor zijn macht
over Athene opsloot

Tot

Theseus jou in zijn ban had toen
je moeiteloos je vader verraadde
en heel Kreta erbij die ene nacht

Meisje toch
Je kon niet anders toen
je voor zijn charmes viel
voor zijn heldhaftigheid
voor zijn vernuft zelfs

Misleidend maar hoe
kon je weten van zijn
plannen waar hij jou
moeiteloos in meetrok
met zijn heldenverhalen
hoe hard je gestraft zou worden
voor de wereld verder dood
achtergelaten daar op Naxos

Eerst in angst daarna
in overgave aan
Dionysos die jou redde
Je huwde hem met
de Noorderkroon als bewijs
aan de sterrenhemel

Je baarde zijn zonen en voedde
hen, voedde hen op was gelukkig
en goedgelovig was dat wat je wou?

Kwam het besef van een andere
wereld, buiten Naxos overheen
alle oceanen waar Dionysos reisde

Toen

Phaedra, je jongere zus jou bezocht
die andere prinses van Kreta
met haar verhaal haar nog zo jonge
verleden aan Theseus zijde
door jullie grote broer uitgehuwelijkt

Phaedra, verliefd op de zoon
van haar man wat haar uiteindelijk
tot waanzin dreef tot die ene
afschuwelijke daad waarover

Echt waar

nu nog gezongen wordt
Mijn Ster, mijn Maan *

Hoe kon je weten dat je helden
goden en hun afgezanten
zelfs halfgoden
de onsterfelijken nooit
ofte nooit kan vertrouwen

Dionysos zijn wrede daden
verleidend met wijn en plezier
doch niet de vrouwen van Argos
waar zijn halfbroer Perseus regeerde

Uit immense woede eiste hij
alle baby’s van Argos op

Was je toch nooit meegereisd
was je toch bij je kinderen gebleven
Nu waak jij daar alleen
aan de nachtelijke hemel
waar je man je zette na de
vloek van Medusa’s aanzicht
zodat je niet in Hades zou ronddwalen

Ariadne, heb je je zusje nog gezien ?

AMK

* Αστέρι μου, φεγγάρι μου.

Dit lied werd geschreven voor de film Phaedra, door Mikis Theodorakis. Melina Mercouri speelde de hoofdrol. Ze trouwde een rijke reder en werd verliefd op zijn zoon. De film is van het jaar 1962 (als Wikipedia goed is ingevuld toch).

Hier kan je het lied beluisteren.    

Plakboel

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om het-is-nog-geheim-hoe-vaak regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Of door mezelf. Dat zijn de lastigste… 😉

Deze werd een plakboel

Hier zit ik nu aan mijn scherm

vandaag nog doorheen ontbijten, afwassen, de was,
douchen en de dagelijkse en andere bezigheden
niet noodzakelijk in deze volgorde
verschijnen de woorden netjes in monologen,
dialogen, verhalen en rijmen ordelijk in mijn hoofd

Hier zit ik nu aan mijn scherm

de monologen, dialogen, verhalen en alle rijmen
als een hoopje ragebol weggeblazen klevend web
als een prop plakband aan elkaar klittend
eerst nog een recht stukje dat ik afscheur en
onderweg, die halve meter, naar het te kleven voorwerp

zich aan zichzelf kleeft en zoals stukjes die volgen
krullen de woorden zich in elkaar
de dialogen overtroeven de monologen
de rijmen worden verlegen en verdwijnen
en alle verhalen worden een niet te lezen boek

Hier zit ik nu aan mijn scherm ...

AMK

foto’s: Niet*te*lezen*boek
Plakboel

Eenvoudige poëzietechnieken – 15

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om het-is-nog-geheim-hoe-vaak regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd.
Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’: “Eenvoudige poëzietechnieken 15”.

Hier vond ik de uitdaging van formaat!

Staat opgeruimd echt netjes?

Net nu schijnt de zon volop
de kerstlichtjes al weggenomen
de kleine naald verliezende boom
weggezet

Zo’n klein boompje
zoveel naalden
neemt de stofzuiger al mijn gedachten
annex muizenissen mee?

Zijn alle versieringen opgeruimd?
Blijven voor even de beste wensen staan?

Nog enkele kerstcadeaus laten pronken
tekenen van mooie mensen en de warmte
van de gewoonte voor de tijd van het jaar

Hoe lang zou dat nog wegen?

Heb ik verder alles?
De minikerstballen. Weg
Alle tape die lampjes vasthield. Weg
Ze schijnen niet op wat niet (meer) van mij is

Mag het nog beetje donker me omarmen voor de Lenteschoonmaak?

AMK

Foto boven: geen idee, gevonden in mijn Google Foto’s.

Eenvoudige poëzietechnieken – 14

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er ooit mee begonnen en bij tijd en wijle zal ik er mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van … Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 14.

Hier vond ik de uitdaging.

Eenzaam

het snijdt de ene in stukken
een andere verwelkomt het

moét het gedeeld
of is mogen genoeg

is er ooit iemand die luistert
wat eigen eenzaamheid vertelt

blijft het taboe van doorleven
dan eeuwig bestaan ?

AMK

Dit gezegde heb ik uit het boek ‘De bijenhouder van Aleppo’ van Christy Lefteri

Intussen (3) – veel en weinig of

Nog steeds september
soms nog zomer
soms al herfst
vastere plannen
beetje muzikaal
beetje (nabije)
toekomst gericht

En dan dat uitje

Een van de plannen
meer uitjes zoals in
de zomer of de frisse
winter

Cadeautje klaar ook
de tuinwaardige plant
de rustige knegkedeng
het weerzien en rondom
de Limburgse tred en
die notenwaardige taal

De babbels de wandels
en D-Day in het verschiet
de verhalen zelfs de niet
vertelde ook die waren er

Daar in het Raadsel
bij een nieuw – voor mij -
Grieks biertje en iets te
vele even Griekse hapjes
de oeroude gedachte

het moest maar zo lekker niet zijn

De onderweg naar terug
al donker en nog rustig
en de andere cadeautjes
ook loukoumi dicht bij mij
en echt veel knegkedeng

Een dag in September

en het enigma van die andere ontmoeting ...

AMK

Schoolopdrachtgesprek

Zo tussen oude gewoontes oppikken en nog zomerse goesting, knaagt er iets; het knabbelt, het pest me, het lacht me zelfs uit.
Ik krijg er geen vat op.

Wat is dat toch ? 

Verveling is het niet. Ik raak gewoon niet uit de startblokken. Wat ik dan wel vaak doe is de (al dan niet stoute, ik weet dat nooit voorop) schoenen aantrekken en gaan wandelen. Dat lijkt goed te zijn om te ontkoppelen. Voor mij van de chaos in mijn hoofd.

Dat ging vandaag vrij vrolijk. Aan een kruispunt werd ik aangesproken door drie tienerjongens die met een schoolopdracht bezig waren.
Of ze me enkele vragen mochten stellen. Ze noteerden alles met pen op papier. Dat papier ondersteboven tegen hun jas duwend, maar ook weer niet te veel druk wegens – naar ik vermoed – gaatjesvorm in dat papier. Wie kan dat nog lezen achteraf?

De vragen waren niet moeilijk. Ze wilden eerst weten hoe ik noemde. Ik antwoordde dat ik niet noem. Ik heet wel Anne-Mie. Blijkbaar was dat grappig. Maar goed want dat was ook zo bedoeld. Mijn beroep vonden ze ook nodig om te vragen, zelfs al doe ik dat nu niet meer. En wat ik deed, toen ik nog werkte, om de dag energiek te beginnen.

Koffie natuurlijk !

U ziet, geen moeilijke vragen, geen moeilijke tieners, vrolijkheid alom.

Nu ik erover schrijf, ik heb af en toe een gesprek(je) met mensen, die ik zomaar tegenkom. Ik sta er niet altíjd voor open en anderen ook niet. Zoals die klant bij de bakkersafdeling, die een koffiekoek wilde pakken. Ik waarschuwde dat er wespen (twee!) in die kast vlogen. Koelbloedig nam ze haar koeken, stak ze in een zak en verdween. De wespen zaten er nog. Ik was ontkoppeld.

AMK

foto jongens: hier (nl.freepik.com)
foto koffie: eigen foto

Eenvoudige poëzietechnieken – 13

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik was er ooit mee begonnen en bij tijd en wijle zal ik er mee verder gaan. Wedstrijden, uitdagingen, oefeningen, … al poot ik hier niet alles meer neer. Ik beschouw het eerder als werkmateriaal. In geval van …

Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’, Eenvoudige poëzietechnieken 13.
Hier vond ik de uitdaging: Brief aan de poëzie.

Je zit in alle kleuren

In donker vind ik je soms in zwartgrijs
in de diepe put zijn galmende woorden het bewijs

In helder turquoise en fris oranje-geel
voedzaam lekker, de sintroen en grannaan
zo licht met zovéél zie ik woorden staan

In kalm groen van zoveel tinten
ruist woordenwind in ’t wild in ’t zacht
hoeveel uren heb ik in nachtblauw
op jou, Poëzie gewacht

Aan rood zal ik me niet wagen
of toch? Straks of morgen of later
Kan je dat woordengewicht dragen?

Vele kleuren zijn er nog waarvan één me verblijdt
Poëzie, wat is de kleur voor tijd?

AMK

foto: ergens onderweg in Griekenland ooit