Vrees niet, het wordt niet zo lang als de laatste van vorig jaar.
Laat ik beginnen met u allen een Gelukkig Nieuw Jaar te wensen.
Moge u in uw eigen licht staan en dat niets of niemand u in de schaduw zet daarbij. Ook wens ik u gelukkig midden jaar! Gelukkig ouder wordend jaar! Gelukkig heel jaar!
Oh, en elke dag een beetje magie.
Bij wijze van niet bij de pakken blijven zitten, begon ik aan enkele schrijverijen. Een wedstrijd raakte op het nippertje ingestuurd.
Ook heb ik het eerste boek van mijn leesuitdaging uit. Ik was er vorig jaar aan begonnen. Gisteren en vandaag twee derde uitgelezen. Dit*boek!
Het idee voor de wedstrijd van Limnisa zit in mijn hoofd en staat al voor een groot deel op digitaal papier. Enkel nog elk woord een beetje wikken en wegen…
Intussen werk ik nog een korte lijst af van schrijfgelegenheden … wordt snel vervolgd.
Bankje zoekt Dialoog was een wedstrijd waaraan ik tweemaal meedeed, via Azertyfactor. De eerste keer viel ik eruit in de eerste ronde. Tot mijn verbazing werd die dialoog wel getipt door Amina Belôrf. Tip van de week in mei 2021.
De tweede keer was iets spannender. Ik viel er toen ‘pas’ uit na de tweede ronde.
Dit jaar heb ik geen bankjeswedstrijd gevonden, al heb ik wel een idee in wording om een dialoog te schrijven.
Mijn inzending van vorig jaar stond op Azertyfactor nog in ‘privé’ modus. Ziehier het begin daarvan :
Papier hier!
Op het bankje zitten een dame (A) midden vijftig en een meisje, rond haar negende jaar (M). Het is zonnig weer, nog niet te warm. A is aan het schrijven. M eet boterhammen.
A – Hé!? Oh, hallo meisje. Houd je me gezelschap?
M (kijkt verbaasd op) – Oh, ik dacht dat je me niet gezien had. Ik zit hier al eventjes hoor.
A – Ik voelde de bank wel een beetje bewegen, maar was zo bezig.
M – Schrijf je sprookjes?
A – Neen, allez, nu toch niet. Ik… eigenlijk gewoon saaie grote-mensen-dingen.
M (lacht voorzichtig) – Ja, dat is saai.
(M neemt nog een hap van haar boterham)
A – Lees jij sprookjes?
M – Ja! Ik ken alle sprookjes! Dat zegt mijn mama. (met halfvolle mond)
A – Hoe weet jouw mama dat?
M – Ze leest elke dag een ander sprookje voor. Of soms eens opnieuw omdat ik het zo mooi vind.
A – Welk sprookje vind je het mooist?
M – Dat is altijd anders; vandaag Sneeuwwitje. Maar Roodkapje vond ik ook mooi. Alleen … dat was verschieten met die wolf.
Soms struin ik doorheen mijn schrijfsels en zie ik creaties voor wedstrijden waar ik al dan niet aan deelnam. Soms weet ik het niet eens meer of ik dat deed. Tot ik een mail krijg waarbij het resultaat bekend wordt gemaakt. Bij deze van ‘This is how we read’, won ik niet. Het ging om een column. Ijdeltuit die ik soms ben, maak ik er hier plaats voor.
Relax en geniet ...
Plaatselijke bevolking
Anthony Quinn draait zich om in zijn graf, bedenk ik, in de schaduw van de olijfboom bij de koffiezaak van Yiannis en Stavroula, vlak bij het verzamelpunt voor excursies. Ik geniet er van mijn frappè.
Anthony was de eerste om op dit wijsje te dansen. De Sirtaki! In het leven geroepen voor Zorba, inmiddels levend gehouden om toeristen uit de all-in-hotels met zwembad te plezieren; inclusief een authentieke Griekse avond. Zouden ze ook Pentozali dansen?
“Tof dat het was.”
“Echt hè. Zo tussen de plaatselijke bevolking!”
“Lekkere ouzo ook!“
Wedden dat die bruingebakken spierbundel een kater heeft, achter zijn Carrera zonnebril. ’t Is te hopen dat hun ontbijt niet à la plaatselijke bevolking was. Ze zullen hun energie nodig hebben voor hun volgend avontuur. Een excursie naar de lange kloof, helemaal te voet.
“Hoe heette dat ook alweer waar we vandaag heengaan?”
“De Samariakloof.”
“Wat zegt ge?” Maar ze hoort het niet meer. Ze zoekt kleingeld om een flesje water te kopen. Alsof aan de kloof niets meer is. ‘Neen, in een periptero* kan je niet contactloos betalen.’ Echte all-in toeristen. Dat de plaatselijke bevolking maar uitkijkt. Platte sandalen dragen? Echt!?
De rust keert weer als de autocar weg is. Niet voor lang, een groepje Engelse toeristen kuiert hier nu rond. Melkwitte of roodverbrande huid, glimmend van de zonnebrandlotion en het zweet. Handdoek over hun hoofd, zakdoek – of is het een klein laken – in de nek. Een te kleine doorhangende rugzak aan hun schouders. Digitale Maps bij de hand. Zoekend. De dapperen, die zelf op ontdekkingstocht gaan. Ze passeren de koffiezaak waar ik zit. Kijken even op. M’n God ,het is nog vroeg en ze zien er nu al warm uit! Medelijden veinzend houd ik mijn glas omhoog en knik hen bemoedigend toe. Het helpt. De grootste spreekt me aan “Is that any good, what you’re drinking, Miss?” Zie je wel, Britten!
“Yes sir, try it! Very refreshing!” Ze zijn overtuigd! Ze blijven zelfs lang zitten. Dat vertelt Stavroula van de koffiezaak me later op het dorpsfeest in de bergen. Jarenlange trouw doet zelfs de meest wantrouwige Kretenzer wat. Dit is eeuwige vriendschap en niet mijn enige. Ik ben hier ook bergfeestelijk welkom.
Wanneer ik haar ’s avonds laat thuisbreng, herken ik de autocar van vanochtend. Wat zijn ze stil, die avonturiers, op “auw” en “krampen” gejammer na. Ik durf er wat frappè en raki op verwedden dat ze niet getraind waren voor die kilometerslange wandeling, aanvankelijk bergaf over loszittende stenen. Ik denk aan die sandalen!
’t Is te hopen dat andere übermenschen in het hotel ernaast hen niet uit hun slaap houden. Die hebben déze avond hun authentieke Griekse avond. Hoppa!
Laat ik maar naar mijn andere thuis gaan, een studio tegen een spotprijsje. Ver weg van het massatoerisme, zonder wifi. Misschien doet de elektriciteit het zelfs niet. Of zijn er nog maar drie druppels water over vandaag. Wie maalt daarom? Als je voor die enkele weken zelf plaatselijke bevolking bent.
*kiosk
AMK
Ik wil er nog aan toevoegen dat er acht winnaars zijn in deze wedstrijd en dat er elke woensdag eentje in de kijker wordt gezet. Het mag gezegd, de eerste is alvast zeer geslaagd. Zie hier.
met dank aan de jongste M, onze Benjamina, toen nog heel erg jong
Foto: uit mijn archief, een van mijn mooiste reizen voordat ik mijn echte andere thuis vond. (dat ben ik echt 😊). Het is een oude filmrolletjesfoto. De belichting (enzovoort) is wat uit proportie. Rechts van mij staat M nummer 1.
De jongeman van weleer hield van 'clubbing'. Al heeft hij eerst met ons een dansje gedaan.
Soms struin ik doorheen mijn schrijfsels en zie ik creaties voor wedstrijden waar ik al dan niet aan deelnam. Soms weet ik niet eens meer of ik dat deed. Tot ik een mail krijg waarbij het resultaat bekend gemaakt wordt. Bij deze van Kluger Hans over Chaos, won ik niet. Als inmiddels volleerde ijdeltuit, maak ik er hier plaats voor. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik aan chaos woorden geef.
Chaotische leegte
Gedachten dansen door mijn kop ik word nog helemaal zot ze doen denken aan een tante ‘doe dit, doe dat’ ze leek wel een sirene toen nam ik snel de benen
Gedachten dwalen door mijn kop de meest dwingende voorop zelfs die van mediteren oh ja, ik weet het wel ook uw mening is van tel maar …
Gedachten springen in mijn kop ze maken ruzie, ik ontplof natuurlijk zou het er van komen het dringt zich op, het maakt me diets ‘in den beginne was er niets’
Gedachten smelten in mijn kop Eindelijk, ze rotten op vertoeven in die dolle leegte uit dat besmette bestaan zal geen absolute orde ontstaan
Gedachten rusten in mijn kop ik word niet meer zot laat de rest maar draaien ze zitten allemaal op een stoel krijgen spreektijd wanneer ík het voel
Ook als er al eens één verdwijnt komt zo’n ander kreng dat schijnt te denken dat het belangrijk is de stoelendans, daar is ie weer voor alle gedachten en ik controleer
Tot … gedachten met mij aan de haal in weer die kringende spiraal ik terug val in bomvolle leegte en tussen nu en volle maan in de orde chaos gewoon laat bestaan
AMK
Raak gezegd!
Alles over deze wedstrijd en de winnaars vindt u hier. De teksten van de winnaars zijn verzameld in een nummer en kunnen besteld worden.
dit is iets wat ik schreef voor een wedstrijd, met thema ‘Creatief geduld’, en iemand anders won 😉
Heb jij dat nu ook?
Te veel lawaai te veel beweging te veel gepraat te veel gedoe te veel LAWAAI
Ik doe dan mijn ogen toe alleen aan de binnenkant is het rustig
Geduldig tot de avond iedereen moe iedereen honger iedereen stil
Eindelijk word ik wakker mijn hoofd ook het mag weer niemand let nog op Nu kan ik schrijven…
HELABA! ZET DIE TV EENS WAT STILLER!
AMK 19 maart 2022
Deze wedstrijd ging uit van OC-Nieuw-Vaart te Gent. Ik doe zelden mee aan wedstrijden waarbij je betaalt voor je inzending. In deze heb ik een uitzondering gemaakt.
Op reis naar Ithaka 