Categorie: Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb

Dan zal ik even niet schrijven.

Reis naar Noord-Griekenland – april 1994 – 06

Woensdag, 6 april 1994

Kavala is ook prachtig. De Byzantijnse citadel staat stoer op de top van de stad en er vertrekt het aquaduct  door de Turken gebouwd. We willen de citadel bezoeken. Ik vraag aan iedereen in de buurt wie de sleutel heeft.  Wanneer ik het huis van de sleutelbewaarder gevonden heb, blijkt die man niet thuis te zijn. We kunnen door een spleetje tussen de deur en de muur toch nog zien dat het zeer indrukwekkend moet geweest zijn.

De Imaret is een groot gebouw, vroeger bestemd voor studenten theologie, maar nu als restaurant-bar ingericht. Het zou oorspronkelijk tot de Egyptische pasja Mehmet Ali behoord hebben en deed dienst als armenhuis. 

Een beetje verder staat het huis van Mehmet Ali. We kunnen er niet binnen maar een verdieping zou behoord hebben tot zijn harem. Het huis is mooi gelegen. Voor zijn huis staat een beeld van hem te paard.

De grootste kerk in de wijk Panagia; de Ekklisia Kimisi Theotokou. *
Huis van Mehmet Ali met zijn standbeeld ervoor

Een fikse regenbui doet ons het nabije kerkje binnenlopen. Daar branden we weer een kaarsje. De koster toont ons waar we de kaarsjes kunnen vinden. Hij stelt vragen; van waar we zijn, wat we komen doen hier en waar ik Grieks heb leren spreken. In de avondschool. We gaan weer verder. Kaló taxídi.

AMK

  • van deze foto vind ik geen nota’s meer. Via Google vind ik op een – prachtige – site over welke kerk het gaat. U vindt veel meer heden-daagse foto’s.

Reis naar Noord-Griekenland – april 1994 – 04 en 05

Maandag, 4 april 1994

We vertrekken naar Naoussa en stoppen eerst in Lefkadia maar het is maandag en de tombes mogen niet bezocht worden. Maandag is sluitingsdag.  Niet getreurd, op naar Naoussa waar we een hotel vinden in het midden van een natuurgebied met waterval en watervalletjes, beekjes en bomen waaronder het in de zomer heerlijk koel moet zijn.

In Naoussa

We willen dan het wijnhuis van Boutari bezoeken maar dat is nog gesloten.  We hebben wel wat pech.

Verder geen foto’s. Het maakt me een beetje nostalgisch. Wat waren we gewoon blij met wat lukte en er dan één exemplaar van konden koesteren.

Dinsdag, 5 april 1994

Na het ontbijt gaan we terug naar Lefkadia. Nu zijn er archeologen aan het werk. Een van hen laat ons binnen in de graven en gidst ons. Het is echt prachtig, een privé-gids die ons alles laat zien, wat normaal niet toegelaten is. We lopen zomaar – voorzichtig weliswaar – IN de graven rond.  Hij legt alles uit in het Grieks. Ik vertaal wat ik versta en vul aan wat ik niet versta.  We bedanken hem uitvoerig en gaan dan richting Veria. Daar regent het pijpenstelen. Na een korte stop in Veria zijn we weer weg (de foto hierboven is vanaf het plein waar we zaten, zicht op Sint Antoniuskerk). In Vergina bezoeken we nog twee Macedonische graven, waarvan één tot Philippus II behoorde.  Hier zijn verschillende voorwerpen gevonden die erop wijzen dat dat graf van Philippus was. 

In restaurant ‘Vergina’ kort bij de weg eten we weer tot we niet meer kunnen.  Een bus Duitse toeristen komt binnen.  De groepsleider is een doorwinterde (of doorzomerde) gids in Griekenland.  Hij vertelt ons dat we best niet naar de Olympusberg gaan.  We zijn het nog steeds van plan maar goede raad van een echte kenner sla je niet in de wind.  In deze periode van het jaar kan ineens de mist je overvallen en dan kan je niet meer terug.  Trouwens – en nu komen we het te weten – de weg is nog steeds versperd door boeren met hun tractoren.   Je kan er gewoon niet doorheen.  Wie naar Athene wil zal door de bergen moeten rijden, via Kozani. Is er in Griekenland ook een mestdecreet?

Dan maar verstandig zijn en naar de volgende plaats. We rijden richting Kavala.  Daar zullen we overnachten. Onderweg blijft het regenen en regenen en als er geen bergen waren, zou ik me in België wanen.  

Raar maar nu ik weer lees en de foto’s weer zie, merk ik dat ik van deze dag ook geen foto’s heb op die hierboven na. Ik vermoed dat het niet mocht bij de graven in Lefkadia noch in Vergina.

AMK

Reis naar Noord-Griekenland – april 1994 – 03

Zondag, 3 april 1994

De volgende dag naar Prespa. Het is inderdaad een hele rit heen. Goed dat we dat niet in het donker gedaan hebben want wat we zien is niet te beschrijven. De natuur is er zo mooi, bergen met besneeuwde toppen en zoveel groen heb ik in Griekenland nog nooit gezien. Als we uitstappen komen kinderen op ons afgelopen om hun vlinders te tonen die ze gevangen hebben. 

Ook de meren zelf zijn zo mooi. We maken een wandeling langs het meer. We gaan verder en verder, ‘tot het volgende hoekje’, en dan is er weer een hoekje en weer een. Ten slotte keren we toch terug. Geen laatste hoekje. Wel een grotspleet waar je doorheen kan lopen.

Ergens rond een meer van Prespa
Doorheen de rots lopen in Prespa

’s Namiddags gaan we naar Kastoria. Daar ligt ook nog zo’n prachtig meer. Kastoria betekent bever. Plaats waar bevers wonen, maken we ervan. Van wandelen hebben we nu al veel kaas gegeten en we stappen nog enkele uurtjes stevig door. Ik blijf versteld staan van de mooie natuur.

We blijven nog een nacht in Florina.  

AMK

foto bovenaan: Prespa

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 02

Zaterdag, 2 april 1994

Pella, de geboorteplaats van Alexander de Grote (volgens een of andere bron, werd hij geboren op 22 juli, al ben ik daar niet zeker van) en zijn vader Philippus II. De site is mooi en heeft een boeiend museum, met de beroemde mozaïek de ‘Leeuwenjacht’.

De Leeuwenjacht

Dan willen we naar Litochoro rijden, om daar de volgende dag de Olympusberg te verkennen.  Onderweg vinden we een restaurantje waar we ons buikje vol en rond eten voor een laag prijsje.  We zullen zo nog vele restaurantjes vinden waar we lekker eten en vriendelijk onthaald worden.

Onderweg, dicht bij Katerini, houdt de politie ons tegen. Ik waarschuw mijn vriendinnen dat ik ineens geen woord Grieks meer ken.  Met veel gebaren en twee Engelse woorden, komen we erachter dat de weg versperd is door een tractor. Maar er zijn toch twee wegen naar ‘onze’ berg? Ze zijn beiden versperd.  Er moet dus iets meer aan de hand zijn.  We komen er nog wel achter.  We keren terug en rijden naar Edhessa. Daar zijn er prachtige watervallen, door vele Grieken bezocht en bewonderd. Je kan op enkele plaatsen onder de waterval doorlopen, zonder héél nat te worden. En het ijsje smaakt wel, ook al is het niet zo warm.

Edhessa, de grote waterval
Edhessa, andere waterval

We willen de volgende dag naar de Prespa-meren, dus rijden we zo ver mogelijk door. Het is al stevig donker aan het worden als ineens het lampje van de benzinetank aanspringt.  We zitten hier nog in het midden van nergens, geen huis te bespeuren.  We rijden maar verder en ineens zien we een pijl “gasoline, unleaded“. Opluchting alom.  De eigenaar van het tankstation raadt ons aan om in Florina te overnachten omdat het tot Prespa bergachtig is en gevaarlijk om in het donker te rijden.  Zo aangeraden, zo gedaan.  We vinden een sympathiek hotelletje, en weeral zulke vriendelijke mensen.

AMK

foto bovenaan: Uit het museum al had ik toen niet genoteerd, wie dit is, maar hij lijkt wel ‘verdacht’ veel op Alexander de Grote.

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 01

Vrijdag, 1 april 1994

Een prachtige stad met vele herinneringen aan een rijke geschiedenis. Grieken, Byzantijnen, Romeinen, Joden, Turken, Balkanbewoners hebben hier hun stempel gedrukt.  De Witte Toren doet mijn fantasie op hol slaan en ineens sta ik terug in de tijd te kijken naar een bloederige toren die witgekalkt wordt. Bij de Byzantijnse wallen wandel ik van het ene straatje in het andere en overal begroeten de mensen mij ‘kalimèra, kalà eísè ?’ Natuurlijk wel, ‘Mia charà !’. 

Omwalling in Thessaloniki

Ook zijn er nog resten van de Romeinse periode en een Korintische zuil op een Romeinse agora verraadt de creativiteit van de Romeinen.

Standbeelden van Aristotelis, Filippos en anderen.

Filippos
Aristotelis

En dan al die Byzantijnse en andere kerkjes en kerken, waar ik kaarsjes ga branden voor mooi weer. Mijn definitie van mooi weer was in die tijd wel anders. De Agios Dimitrios maakte een diepe indruk op mij.  Hier kwamen vele Grieken om de heilige Dimitrios te aanbidden, die Thessaloniki beschermde tegen gevaren. Zijn heilige olie deed wonderen. Deze kerk heeft prachtige iconen en een mooie architectuur.

Agios Dimitrios

Het archeologisch museum is zeer de moeite waard om bezocht te worden. Allerlei vondsten uit graven van Macedonische koningen zijn hier te bezichtigen o.a. een beeld van het hoofd van Alexander de Grote.

Alexander de Grote

Wordt vervolgd …

AMK

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 00

Als het kriebelt moet je schrijven… 
Via Polarsteps volg ik enkele vrienden die  reizen of gereisd hebben. Zo ontstond bij mij het idee om mijn oude reizen daar ook op te zwieren. Alleen, zo zwierig gaat het niet. 
Zodoende zwier ik mijn eerste try-out ook al hier. Ik ben zelf benieuwd of het ervan komt, een reis uit het verleden op Polarsteps plaatsen. Die app schijnt het onderscheid niet echt te kennen tussen iets dat voorbij is en waarvoor dus geen locatietracker kan gebruikt worden en de in-het-heden-reis waarbij je vlotjes gevolgd wordt. 
Of ligt het aan mij ? 😊

Een reis vol verwondering, hier en daar hindernissen en – houd je vast – zonder sociale media en consoorten. Met filmrolletjes-fototoestel waarvan we pas na de reis wisten of de foto’s goed waren. We kenden het allemaal niet, we misten het niet, we waren vrij.  

Ik schreef het toen helemaal op, elke dag een verslagje en tikte het na de reis uit. Nu, na zoveel jaren, merk ik dat er vele dingen zijn die op de achtergrond raakten. Door herlezen,  kan ik alles herbeleven. Ik was half zo oud en dubbel zo sterk dan nu. Ik heb het een klein beetje geredigeerd. Bijvoorbeeld begon ik toen heel veel zinnen met ‘En’. Wat ik schrijf over de natuur, bezienswaardigheden en een beetje geschiedenis, is heel beknopt. Wat er staat, gaat ook over hoe het was toen ik de reis maakte. Meer kan u te weten komen via de u waarschijnlijk-beter-bekende-dan-mij kanalen.

De persoon die ik toen was, heb ik gepoogd erin te laten. Misschien tijd om wat stof van mezelf weg te blazen 😉

1994

Griekenland, het begon ooit met nieuwsgierigheid naar een prachtige cultuur, rijke geschiedenis en nog zo veel meer dat ik toen nog niet kende. Ik was onmiddellijk verloren, ik wilde terug, ik ging lessen Grieks volgen en een interesse werd een passie.  Inmiddels ben ik terug van mijn zevende keer naar Griekenland.  De passie werd een verslaving, waarvan ik nooit wil afkicken.

Dit jaar ging de reis naar Macedonië en Thracië. Dat was in het teken van een monografie die ik maakte voor avondlessen reisleider. We kwamen aan in het midden van de nacht, 31 maart naar 1 april en het was géén grap.  Het was echt. Thessaloniki by night.

Wordt vervolgd …

AMK

Eenvoudige poëzietechnieken 16

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Al dan niet hier neergezet.
Het is de melancholie die me aansprak in de*volgende*uitdaging.  

Alsof ik naar toen kijk…

Zeewind zonder uitleg

Zanderige tegenwind in de duinen  zicht op zee 
grote ogen en open monden van kinderen in 
vervoering van verwonderde zeegolven 
die rond hun gilletjes dansen 
ommuurd zandbouwwerk met 
embleem van schelpjes 

Zeewind zonder uitleg  
taartjes uit de zandkastelen
en ver uit zicht de kietelingen 
rond enkels en kuiten tot kopje onder 
Boules-de-Berlin of koele expo van strandman
later aan een kraam limonade zelf bijeen gespaard

AMK

Tricolore expo
Foto expo: HIER    
Taartjes

In de a(a)p(p) gelogeerd

Bedacht terwijl ik tegen de tigste persoon met gebogen hoofd, het attribuut in de hand adorerend, bijna-aanliep:

Ik ren en stap 
op meer behapt  
ik scoor en faal 
verlies pedaal 

Ik eet en drink
waaruit ik blink 
ik focus en mediteer 
opgelegde sfeer 

Ik kies en shop 
in snel galop 
ik reis en chill 
de laatste gril 
 
Ik kijk en hoor 
ga zo maar door 
ik leer en zoek 
van ster tot boek 

Ik track en bel 
zit in de hel 
ik volg en roep 
in (w)elke groep 

Ik like en post 
volg mijn host  
ik film en controleer 
exponentieel steeds meer 

Waar zijn ze nog   die man of vrouw 
qui-vive te veel en meer 
smartphone baas asjemenou  
ze zijn in de app gelogeerd

AMK

Foto’s: bovenaan: aap , beneden: smartphone

Eenvoudige poëzietechnieken – 15 (vervolg in vertraging)

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Al dan niet hier neergezet.
Het is een vervolg op een vorige*schrijfuitdaging van “Het geluk van de schrijver”. Ik kwam het toevallig onlangs weer tegen en heb me aan de feedback gewaagd. 

Staat opgeruimd echt netjes?

Volop zon 
warme lente
zichtbaar stof 
dansend door de lucht 

Alsof die ene pluis 
overgebleven na de vorige 
zichtbaar tevergeefse  kuis 
herbront   pluizen uitnodigt 

op die ene doos 
vaker dicht dan open 
volgestouwde gedachten 
verhalen uit vervlogen tijden 

Geen stofzuiger 
opgewassen tegen 
zoveel explosie en  
ik vraag me af  te laat 

Of de slang goed aangesloten zat

AMK

bron foto: hier

Brief aan alle moeders

Aan de moeders van Palestina, van Oekraïne, van Israël, van Rusland, van landen in vrede en landen in oorlog

Aan de moeders van villawijken, van getto’s, in vluchthuizen, in bootjes

Aan de moeders van overleden kinderen, van verdwenen kinderen, van gezonde kinderen, van zieke kinderen

Aan de moeders van drukke kinderen, van verlegen kinderen, van niet-in-de-lijn lopende kinderen en van kinderen die wel passen in alle leerprogramma’s

Aan alle moederharten, ook zij wier hart klopt voor niet zelf gebaarde kinderen, aan vadermoeders / moedervaders

Aan overleden moeders in herinnering

Dat vandaag de sterke warme zachte moeder-vibe overal waaien mag, de wereld laat verstillen en luisteren naar kinderen, hen bij hun naam noemt, erkent wie ze zijn zodat ze echt bestaan

Want dat is wat moeders doen. Pak hen dat niet af!

AMK  

credits foto op Pixabay: moeder*en*zoon
foto bovenaan: ergens in het voorbijgaan op Instagram gezien