Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om het-is-nog-geheim-hoe-vaak regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Deze uitnodiging komt uit ‘Het geluk van de schrijver’: “Eenvoudige poëzietechnieken 15”.
Dit is een van de mooiste gedichten (zie later in dit bericht) dat ook wel eens in meditaties gebruikt wordt. Ik kwam het al jaren geleden tegen en onlangs (nog dit jaar 2023) nog een keer en zocht ik wat meer hierover op.
Oriah Mountain Dreamer is geen Indiaanse schrijver, zoals de naam doet vermoeden, maar een Canadese schrijfster en afkomstig uit Ontario. Ze is een echte liefhebster van woorden, symbolen en verhalen die onze ziel en geest opheffen. Woorden en beelden die ons hart open maken, en manieren aanreiken om patronen te herkennen en zingeving aan ons leven te geven.
Over zichzelf zegt ze: “Ik ben een Canadese vrouw, en geen ‘Indian Elder / Indiaans stamhoofd’ zoals soms geschreven wordt. Ik ben niet oud of wijs genoeg om te claimen ‘ouderling’ of ‘stamhoofd’ van welke groep mensen dan ook te zijn.”
Waarover gaat het? Het gedicht is een uitnodiging aan ieder van ons om je ware zelf te voorschijn te laten komen, om te herinneren wie je werkelijk bent of kunt zijn. Het is een uitnodiging om jezelf te laten zien, zonder alle toneelstukjes, façades en verhalen om je onzekerheden, verdriet en pijn te verbergen. …
Het interesseert me niet wat voor werk je doet.
Ik wil weten waar je naar snakt en of je durft te dromen
om de diepste verlangens van je hart te ontmoeten.
Het interesseert me niet hoe oud je bent.
Ik wil weten of je het risico wilt nemen
om er als een dwaas uit te zien
voor Liefde, voor je droom,
voor het avontuur om het Leven te leven.
Het interesseert me niet welke planeten er
tegenover je maan staan.
Ik wil weten of je de kern van je eigen verdriet hebt aangeraakt.
Of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven,
of dat je verwelkt en afgesloten bent geworden
uit angst voor nog meer pijn.
Ik wil weten of je in stilte kunt Zijn met Pijn,
van mij of van jou zelf,
zonder hem te veranderen om de pijn te verbergen,
of te verzachten, of op te lossen (fixen).
Ik wil weten
of je kunt Zijn (zitten) met Vreugde
van mij of van jou zelf,
of je kan dansen met wildheid
en je kan laten vullen met extase ,
van je vingertoppen tot aan je tenen,
zonder ons te waarschuwen,
om voorzichtig te zijn,
om realistisch te zijn,
om te denken aan de beperkingen
van het mens-zijn.
Het interesseert me niet of het verhaal wat je me vertelt
waar is.
Ik wil weten of je een ander teleur kunt stellen
om trouw aan jezelf te zijn.
Of je de beschuldiging van verraad kunt verdragen,
en niet je eigen ziel verraadt, of je ontrouw kunt zijn,
en daarom betrouwbaar.
Ik wil weten of je Schoonheid kunt herkennen,
ook als die er niet mooi uit ziet iedere dag.
En of je je eigen leven kunt “voeden”
vanuit diens aanwezigheid.
Ik wil weten of je kunt leven met mislukkingen,
de jouwe en de mijne,
en dan nog steeds aan de rand van het meer kunt staan
en “Ja” schreeuwen naar de zilveren gloed van de volle maan.
Het interesseert me niet om te weten waar je woont,
of hoeveel geld je hebt.
Ik wil weten of je overeind kunt komen na een nacht van rouw en wanhoop,
vermoeid en tot op het bot gekrenkt, en doen wat er gedaan moet worden
om de kinderen te voeden.
Het interesseert me niet wie je kent,
of hoe je hier terecht bent gekomen.
Ik wil weten of je zult staan met mij
in het midden van het vuur en niet terug schrikt.
Het interesseert me niet waar of wat of bij wie
je hebt gestudeerd.
Ik wil weten wat je overeind houdt van binnen uit,
als al het andere wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf,
en of je werkelijk houdt van je eigen gezelschap
in de lege momenten.
Er bestaan nogal wat bewerkingen van en als u een beetje zoekt, vindt u wel een versie die u aanspreekt.
Op reis naar Ithaka 