Tag: #schrijvenisblijven

Boekenchallenge – Vertel het de bijen – Diana Gabaldon

Einde vorig jaar heb ik mezelf de uitdaging opgelegd om dit jaar 25 boeken te lezen. Op Hebban houd ik alles bij. Hoe staat het er tegenwoordig mee? Zestien gelezen, nog negen te gaan.

Het laatste boek dat ik las tot nu is ‘Vertel het de bijen’, van Diana Gabaldon. Dat is het negende boek van ‘Outlander’ of de Reiziger serie. De Nederlandse vertaling werd opgesplitst in twee delen, wat wel handig is, vanwege het aantal bladzijden. Of misschien een commerciële zet? Nu ja, in de bibliotheek staan ze ook…

Wie deze reeks van Gabaldon kent en ook zover geraakt is, zal zeker van haar schrijfstijl houden. De avonturen zijn onwaarschijnlijk en tot de verbeelding sprekend.
Wie zou nu niet graag door ‘de stenen’ verdwijnen in een ander tijdperk en daar allerlei avonturen beleven? Zoals Claire die net uit de Tweede Wereldoorlog met haar man hun tweede huwelijksreis maakt naar Inverness in Schotland en daar door ‘de stenen’ gestuurd wordt naar de achttiende eeuw om allerlei avonturen te beleven gedurende ongeveer drie jaren, om dan net voor de Slag van Culloden naar de twintigste eeuw terug gaan om daar een kind te dragen en te baren van een achttiende-eeuwse Schot. Alles wat eruit volgt, is een aaneenschakeling van avonturen, spanning, mooie beschrijvingen van landschappen, het leven aldaar en toen, een tegenkant van alhier en nu.

Ongeveer de eerste zeven boeken van de reeks las ik dan ook vrij snel uit. De volgende boeken ervaarde ik als wat slepender en moest ik meer moeite doen. In Hebban heb ik over het tweede deel van dat laatste boek mijn indruk geschreven.  

Over het algemeen zou ik deze reeks aanraden. Zeker aan wie Schotland een warm hart toedraagt, van avontuur houdt, van geschiedenis in het verhaal en van de mooie landschappen, de ruwte van de Schotse natuur, de plaats van man en vrouw, van rijk en arm, gerechtigheid, hekserij, …

Verdwijn even in een andere wereld!

AMK

Het lachende kind, universeel?

English version to follow.

Dit lied is zo vol vuur gezongen met zoveel kracht in de muziek en woorden, dat het bijna universeel werd voor andere gebeurtenissen.

Het is een Griekse vertaling van een Iers gedicht ‘The laughing boy’ geschreven door Brendan Behan ter ere van Michael Collins. Hij werd dood geschoten in 1922 in Cork nadat zijn konvooi in een hinderlaag werd gelokt. Hij zou door zijn eigen troepen gedood zijn. Hier kan u de achtergrond vinden.

Alhier kan u het originele gedicht lezen en beluisteren.

Hier kan u het verloop van het Iers gedicht naar de Griekse vertaling en op muziek gezet door Mikis Theodorakis vinden. De pagina is in het Engels, vrij makkelijk lezen en voldoende goed vertaald door Google Translator (u mag het oneens zijn natuurlijk).

Dit vuur kan je ook in andere liederen vinden, ook al versta je de taal niet waarin ze gezongen worden. In hoeveel talen zou bijvoorbeeld ‘Bella Ciao’ gezongen worden?

Telkens ik dit*lied hoor, of in een andere*versie – zelfs nog voor ik de woorden verstond – word ik stil in de kracht van dit lied. Voor mij vertolkt Maria Farantouri deze kracht van het onderliggende thema het beste (ondanks mijn niet aflatende fan-gehalte voor Georges Dalaras).
Er is ook een versie van Liesbeth List in het Nederlands: versie*liesbeth*list.

Ik vraag me af waar het lachende kind is in deze tijden. Het wenende meisje staat symbool voor iedereen die huilt om een – zeker zo gruwelijk – verloren kind. Wordt vervolgd …

AMK

Ik heb geen idee meer waar ik deze foto getrokken heb, wss voor een concert ergens … (ik heb het niet gefotoshopt 😉 )

Natuurlijk (als het niet anders kan)

Soms nog bezig met mijn stamboom, waarbij ik de oma van mijn bomma zaliger wel haar overlijdensdatum vond doch niet haar begraafplaats (waarschijnlijk door te vluchten in september 1914), kwam ik op deze woorden:

Natuurlijk raakt het land en dit continent vol
zo vreemd is dat allemaal niet 

Natuurlijk zorgt dat voor problemen
zijn we op onze hoede
willen we niet inboeten 

Natuurlijk zal er gevochten worden
of gestolen 
of nog erger 
wie tegen wie en waarom écht?

Als je je er hard en lang genoeg op fixeert 

Natuurlijk krijg je dan oogkleppen 
kijk je niet (meer) naar wat er te zien valt 

Mensen op hun hoede 
met hun problemen 
die al zo lang inboeten
bestolen en bevochten zijn 
of nog erger   en dat vaak
voor niet gedane criminaliteiten

Natuurlijk zouden wij ook vluchten 
voor problemen zorgen op een ander 
mensen daar laten inboeten 
vechten als het moet 
stelen als het niet anders kan 
en ons gefixeerd voelen 
zonder te weten waarom

Zo vreemd is dat allemaal niet

AMK

Foto: Andere*tijden.

De wereld brandt

het is grof zoals de genocides 
de pan uit durven swingen 
egotrippers elke plak zwaaien 

zoals narcisten annex 
psychopaten zichzelf god 
wanen  waar zelfs de duivel zwijgt 
bij hun – te veel – genoemde namen 

is hij er nog  die god  
of radeloos  zoals de 
verschoppelingen  die  
huis en haard verlaten als 
dat al niet vergruizeld beton is 

slechterik 
radeloze 
moedige 
wraaknemer 
struisvogel 
slachtoffer 
aanvaller 
vluchteling 
wie is nog wie 

wie kent hún naam nog ? 
wie kende hún naam ooit ? 

De wereld brandt 

AMK

foto: HIER AI gegenereerd volgens de site.  

Spiegeltje aan de wand

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
wie is de rijkste van heel dit land 
Is het de leepste 
of de gesleepste 
Is enkel het voetvolk ambetant?

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
waar zijn we toch nu weer aanbeland 
Er wordt weer geknipt 
dat staat zo in ’t script 
Ze doen het nooit zelf, dá’s ambetant! 

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
dat beeld is toch echt niet elegant
Doe dan een keer voor
is u dat te goor? 
Eens zien wie dan ú redt uit die brand

AMK 😉

Humane plicht om rechten te doen eerbiedigen

“Waar mensen gedoemd zijn in armoede te leven, worden de rechten van de mens geschonden.
Wij zijn verplicht ons te verenigen om die rechten te doen eerbiedigen.” 

- Père Joseph Wrésinsky – Parijs 17 oktober 1987 toen hij opkwam voor de mensen in armoede om hen een stem te geven en zelf hun stem leerde gebruiken.

Is dit nog genoeg in deze wereld die steeds brutaler wordt, hautaine ‘leiders’ aan de macht laat? Waarin zelfs een helpende hand gestraft wordt?

“Waar mensen gedoemd zijn in oorlog te leven, worden ook de rechten van de mens geschonden.
We zijn verplicht om het op zijn minst aan te kaarten en de rechten te doen eerbiedigen.”

“Waar kinderen gedoemd zijn om in angst, onderdrukking en op de vlucht te leven, worden kinderrechten geschonden.
We zijn verplicht ons, hoe dan ook, digitaal of analoog, te verenigen en dit onrecht aan te vechten.”

Of worden we zoals een smakeloze slogan?

 “Het zijn zij die er het meest van spreken, er het minst van weten.” *


Zijn het zij die er het minst van (kunnen) spreken, degenen die wij het meest ontweken?

AMK

Ik vond het passen bij de gedachte waarom vrede zo kort duurt en conflict het zwijgen oplegt (of toch probeert)

* ik haalde inspiratie bij de reclameslogan van de bekende frietjes

Nauwlettend

Omdat ik niet meer weet waar en wat beginnen schrijven wat nog niet geschreven en gezegd is.

Geen sancties maar ze gaan het wel nauwlettend in de gaten houden. Inmiddels aangeklaagd, veroordeeld en (even weer niet) in beroep.

En er weer uit DS dd 19/07/2025 /
Nog een beslissing viel er over het beroep tegen een vonnis dat de Vlaamse regering op de vingers tikt voor haar aanpak van het wapenexportverbod tegen Israël. Aanvankelijk wou minister-president Matthias Diependaele (N-VA) daar beroep tegen aantekenen. Vooruit wilde niets weten van dat beroep. In een compromis werd vastgelegd dat het beroep eerst nog onderzocht wordt. De diensten die moeten toezien op die controles krijgen ook 25 procent meer middelen. De regering benadrukt dat het achter het exportverbod staat.

Vraagt u zich ook het één en ander af?

Wat ver** gaat er in het beleid van Israël nauwlettend in de gaten worden gehouden???

De lijst met namen van alle vermoorde kinderen?
De lijst met namen van alle vermoorde ouders en grootouders?
De lijst met namen van alle mensen, de vermoorde en van alle vermisten?

Wie er waar begraven ligt?

Een index met overlijdensaktes waarin de oorzaak van overlijden staat? Staat de plaats van overlijden er ook op?
Vermoord bij bombardement.
Vermoord bij schietpartijen.
Vermoord na verkrachting.
Verzwakt en bij uitstel vermoord door uithongering en ziektes.

Jammerlijk overleden bij bombardementen en/of schietpartijen :
op de voedselbedeling
in het ziekenhuis
in de vluchtelingenkampen waarin ze samengedreven werden

Ze gaan toch zeker niet de facturen opgemaakt bij het verhandelen van de wapens nauwgezet in de gaten houden??

Wat ver** gaat er in het beleid nauwlettend in de gaten worden gehouden???

AMK

Schuld, wie boet er?

Schuld, wie boet er?
(omdat ik niet meer weet waar en wat beginnen schrijven wat nog niet geschreven en gezegd is. Het mag wel herhaald, vaak herhaald.)

J’accuse

De lafbekken die in hun mooie pakken op foto’s en voor camera’s de verantwoordelijkheid van zich afduwen.

Met kilo’s zand (is er nog strand over?) om in de ogen van de nog-wel mededogende mens te strooien om hen te sussen, of die mens dat nu doorheeft of niet? Geloof ons, we zijn echt wel intelligent genoeg, met ons hart, onze ziel, ons nog goedwerkend menselijk verstand.

U gedraagt zich zoals de eerste, zeker nooit de beste, dictator, waarschijnlijk onder het mom dat u toch verkozen bent.

J’accuse, omwille van uw lafheden, uw angsten, uw enorme nalatigheid, uw openlijk bedekte onverschilligheid – is uw hachje nu al gered? – en uw eveneens enorme hautaine ONgelijk.

Ik vraag u: Hoe krijgt ge dit uitgelegd in een leerplan waar kinderen sociale vaardigheden moeten aanleren? Geweldloos conflicten leren oplossen?

De aanleiding van de beschuldiging moet ik zelfs niet vertellen … u weet best waarover het gaat.

J’accuse, ja u België en bij uitbreiding u Europa !

U hebt schuld! Wie boet er?

Anne-Mie Knaepen

Gered (2) – alleen die bril klopt toch niet echt.

in komkommertijd, al is die tegenwoordig alom rumoerig, vreselijk rumoerig …

Gisteren werd ik terug geslingerd in de tijd waar ik op de Limburgse boerenbuiten naar de kapster ging. Jarenlang had ik er fijne babbels en zo goed als nooit was het druk. Ik zou er een tweedaagse bus- en wandelreis voor over hebben om daar mijn leeftijd het raden naar te geven. Maar op een keer – ergens tijdens de coronaperiode – stopte ze met haar zaak. Met haar kwam het goed en naar ik vermoed nog steeds.

Ik zocht een andere. In een kapsalon met net te veel stoelen, kapsters, kapsones, lawaai en te weinig aandacht voor de klant, waar zonder vragen allerlei behandelingen gedaan werden en dan aangerekend, voelde ik me duidelijk onzichtbaar. Je kon ook online een afspraak maken en je kapster kiezen. De mijne was er zelden of net met iemand anders bezig.
De overmaat van ramp gebeurde toen op een keer een kapster in één knip te veel, echt te veel, lengte inkortte. Ze knipte het model erin en klaar! Mijn rug was het laatste dat ik liet zien. Nooit meer hier!

Een tijdje deed ik het zelf; mijn haar was immers toch heel kort.

Tot ik mijn huidige kapster vond. Via mijn zus die daar ook klant is toen haar kapper stopte, wist ik het adres. Op een dag had ik stoute schoenen aan (ze zijn nu versleten) en belde ik aan tijdens één van mijn stadse omzwervingen. De eerste afspraak was gemaakt.
Ze heeft een éénvrouwszaak en dat maakt het gezellig. Iets wat ze ook in acht neemt zijn Kerst, Pasen, Valentijn, … het salon straalt telkens weer. De koffie is lekker, de babbels tof al ben ik niet zo’n grote babbelaar. En ik zie er weer een beetje uit. De vorige keer knipte ze er weer wat model in en dat was zonder een millimeter te veel. Een kapster naar mijn hart en hoofd.

Ik ben gered! 🙂

AMK

Alleen die bril klopt toch niet echt, toch?

Gered

In de wachtkamer van een afdeling in het ziekenhuis gebeurde het eens dat mijn naam geroepen werd en ik er geen weet van had. Althans niet bij de eerste keer. Ik weet niet bij de hoeveelste keer ik wel door had dat het om mij ging.

Dat moet zo ongeveer geweest zijn toen iemand – en misschien nog iemand – me weer bij elkaar geletterd had. Ik was  namelijk – echt waar – helemaal verdwenen in een boek. Het voelde zoals uit een diepe slaap gewekt worden, dat duurt wel even dan, dat helder van geest worden.

Gelukkig vonden ze mij tussen die woorden en letters al was het in het boek al heel lang geleden, ergens rond de tijd van de Griekse mythologie. Ik was dus gered…

AMK 😉