Tag: #wieschrijftdieblijft

REIS NAAR NOORD-GRIEKENLAND – april 1994 – 01

Vrijdag, 1 april 1994

Een prachtige stad met vele herinneringen aan een rijke geschiedenis. Grieken, Byzantijnen, Romeinen, Joden, Turken, Balkanbewoners hebben hier hun stempel gedrukt.  De Witte Toren doet mijn fantasie op hol slaan en ineens sta ik terug in de tijd te kijken naar een bloederige toren die witgekalkt wordt. Bij de Byzantijnse wallen wandel ik van het ene straatje in het andere en overal begroeten de mensen mij ‘kalimèra, kalà eísè ?’ Natuurlijk wel, ‘Mia charà !’. 

Omwalling in Thessaloniki

Ook zijn er nog resten van de Romeinse periode en een Korintische zuil op een Romeinse agora verraadt de creativiteit van de Romeinen.

Standbeelden van Aristotelis, Filippos en anderen.

Filippos
Aristotelis

En dan al die Byzantijnse en andere kerkjes en kerken, waar ik kaarsjes ga branden voor mooi weer. Mijn definitie van mooi weer was in die tijd wel anders. De Agios Dimitrios maakte een diepe indruk op mij.  Hier kwamen vele Grieken om de heilige Dimitrios te aanbidden, die Thessaloniki beschermde tegen gevaren. Zijn heilige olie deed wonderen. Deze kerk heeft prachtige iconen en een mooie architectuur.

Agios Dimitrios

Het archeologisch museum is zeer de moeite waard om bezocht te worden. Allerlei vondsten uit graven van Macedonische koningen zijn hier te bezichtigen o.a. een beeld van het hoofd van Alexander de Grote.

Alexander de Grote

Wordt vervolgd …

AMK

Brief aan alle moeders

Aan de moeders van Palestina, van Oekraïne, van Israël, van Rusland, van landen in vrede en landen in oorlog

Aan de moeders van villawijken, van getto’s, in vluchthuizen, in bootjes

Aan de moeders van overleden kinderen, van verdwenen kinderen, van gezonde kinderen, van zieke kinderen

Aan de moeders van drukke kinderen, van verlegen kinderen, van niet-in-de-lijn lopende kinderen en van kinderen die wel passen in alle leerprogramma’s

Aan alle moederharten, ook zij wier hart klopt voor niet zelf gebaarde kinderen, aan vadermoeders / moedervaders

Aan overleden moeders in herinnering

Dat vandaag de sterke warme zachte moeder-vibe overal waaien mag, de wereld laat verstillen en luisteren naar kinderen, hen bij hun naam noemt, erkent wie ze zijn zodat ze echt bestaan

Want dat is wat moeders doen. Pak hen dat niet af!

AMK  

credits foto op Pixabay: moeder*en*zoon
foto bovenaan: ergens in het voorbijgaan op Instagram gezien

Versleten dromen

Zie hem daar hangen
mijn dromen niet te vangen

Die dromen onbeschaamd
botsen en blutsen
trotserend wie daar hangt

De dromenvanger

Door open raam vanuit de stee
vliegen met de slaaplucht
mijn dromen ijdel mee

Zouden ze hier niet horen
heb ik hen wel gekend
is er een andere vanger
die hen kan bekoren

Misschien is het gewoon
zoals een versleten schoen
op en over en uit 
zal ik gaan shoppen dan  want
mijn dromenvanger is met pensioen …

😉

AMK


De herinneringen

Er zijn van die dagen in het jaar dat alles even stilstaat en een herinnering aan iemand leeft. 

Het zit in de dingen van elke dag

Hoe langer het duurt hoe zachter de pijn
hoe zachter de pijn hoe mooier het beeld
van de zon die nooit verdwijnt… 

Het zit in de dingen van elke dag
Het zit in de koekjes
Het zit in de tegenslag

Ook wel bij het slapen gaan
En nog in de koekjes
Soms zit het in de maan

Hoewel jij vaker de zon was
ik denk bij die koekjes
Jij meer wél dan niet in je sas

Een artikel, een kribbel, een foto of lied
Het zijn ook nog die koekjes
Een zonnemoeder vergeet je niet

De unieke herinnering, die jij nog geeft
Och, zelfs zonder koekjes,
(zoals jouw Jan Klaassen)
Jij ben niet dood, jij lééft!

AMK

Onderweg – weg van gisteren

Alle mist verdrijvend 
uit mijn lijf en uit mijn hoofd

Al is er nog wat blijvend 
mij werd geen rozentuin beloofd

Hier en daar wat droppend *
wat overblijft van opruimen

Onderweg wat ontpoppend 
ik wil dat niet verzuimen 

Hoe zal ik het onthouden
en dan een voorbeeldig licht 

Hoe Riley haar woorden aanschouwde
een stem, de mijne, een nog pril gedicht 

Visserstoeltje is verdwenen 
waarheen is visser onderweg 

Ik ga ingesproken woorden trainen 
ze vallen vanzelf wel op hun plek… *

AMK

*De Boekenjagers: dit*is*de*link

*Korte verhalen-wedstrijd voor Limnisa : bijna klaar 😉

De eerste

Vrees niet, het wordt niet zo lang als de laatste van vorig jaar.

Laat ik beginnen met u allen een Gelukkig Nieuw Jaar te wensen.

Moge u in uw eigen licht staan en dat niets of niemand u in de schaduw zet daarbij. Ook wens ik u gelukkig midden jaar! Gelukkig ouder wordend jaar! Gelukkig heel jaar!

Oh, en elke dag een beetje magie.

Bij wijze van niet bij de pakken blijven zitten, begon ik aan enkele schrijverijen. Een wedstrijd raakte op het nippertje ingestuurd.

Ook heb ik het eerste boek van mijn leesuitdaging uit. Ik was er vorig jaar aan begonnen. Gisteren en vandaag twee derde uitgelezen. Dit*boek!  

Het idee voor de wedstrijd van Limnisa zit in mijn hoofd en staat al voor een groot deel op digitaal papier. Enkel nog elk woord een beetje wikken en wegen…

Intussen werk ik nog een korte lijst af van schrijfgelegenheden … wordt snel vervolgd.

Daarom houd ik me aan fictie in de misdaad 😉

Als de taal maar goed zit …

De tijd gaat snel, u kent dat wel
De laatste dag van het oude jaar 
een dag meer   wie voelt dat nog 
elke nieuwjaarsbrief is klaar 

De laatste bus   de laatste groet 
de laatste baxter  omdat het moet 
hoewel dat echt niemand weet 
verstandig denk ik   ik vergeet 

De laatste uren van de laatste dag 
dat het feestelijk  rustig  blij  gezellig 
zot of wat u ook  wenst    wezen mag 
’t is voorbij   en dat is stellig 

De laatste blog   wat nog te schrijven 
wat zal u lezen   zoveel om te zwijgen 
jaaroverzichten, diepte-  hoogtepunten 
bij verkiezingen al eens wat stunten 

Oorlogen en hun misdaden 
vaak in meervoudige kwadraten 
een ziekenhuis voor één soldaat 
nogal wiedes wie dan ‘winnen’ gaat 

Optim- pessim- realisme 
in zo’n statistiek gewrongen 
’t wordt Gauss-curve toerisme 
weer een eindterm afgedwongen 

Narcisten en puristen 
van horen zeggen  wat we wisten 
kleuters in de Wetstraat 
als dat maar niet tegenslaat 

Elke avond vol bekende mensen 
toch maar één Warmste Week 
wie weet nog wat we vorig jaar wensten 
wie vat nog echt de onbekende leek 

U ziet, ik weet niet echt wat schrijven 
mijn plannen zijn voor volgend jaar 
dat is over enkele uren en mijn 
Nieuwjaarsbrief is wéér niet klaar 

Al wat wenselijk is, een richting 
die goed voelt om te volgen 
en ruimte om af te slaan   bij twijfel 
begin gewoon van voor af aan 

Van schrijven lezen uitdaging *
mooi taalgebruik   en zo mogelijk 
geen fouten  dat blijkt een heel ding 
ik oefen zelf ook daaraan 

Allez, tot volgend jaar, nu is ’t gedaan !

Anne-Mie
Dat is de waarheid

Oktober opgesomd (warme hutsepot)

Tussen een ander boek en het echte leven
heeft oktober on-vanzelfsprekende lichtpunten

Een groot park dat al sluit om vijf uur
de kleuter met te veel energie  
vrolijk elke hond gaat aaien
alsof-spelletjes uit haar rijke fantasie

De overdonderend mooie stem
van een ander nichtje
haar zien we ooit in een Grote zaal!
de verjaardag van haar zus vertelde ik dat al?
– niet verklappen – het idee voor een cadeautje
voor hun neefje

Een tof gesprek met mijn kapster
die vertelt over haar kindertijd in Roemenië,
hoe ze moesten zwijgen, altijd en overal
hoe ze niet anders wisten alles was normaal
hoe bevrijd ze zich voelde na het uitgevoerde verdict  
vrijuit mogen spreken lachen reizen

Een herfstbezoek aan het kerkhof
bladeren die de graven warm houden
het bekende eetcafé en Limburgs te veel eten

Het verrassingsbezoek  bekend  Kiewit
een hobbybeurs, plaatselijke kunstenaars
familiaal weerzien, hartelijkheid onovertroffen
een hart voor mensen  tot in Zuid-Afrika* toe

Een eerste bezoek aan een ander
kerkhof    hartelijkheid  zelfs daar
lang of kort ? daar denk ik aan
de warme herinneringen blijven

Voilà, terug naar het boek
The Figurine (Victoria Hislop)
kunstmaffia uit de ‘goeie’ oude tijd

We zien elkaar nog    toch ?

De routine mag doorbroken
de rust van het winteruur
het natuurlijke zonne-uur
zou de haan het nu weten ?

AMK

* https://vzwkiewit.be/kiewitfonds

Uittussen – oktober

September uit   bijna 
ook oktober 

de Herfst 

de vele volle kleuren  
de dagen met routine 

herfst met H !

de normale ellende 
voor de tijd van het jaar 
en uitgehoeste buien 

de jarige (twaalf al, zo groot)
de ongeplande ontmoetingen
Ensor, ik ben er nog 

de drukte van verzet 
tegen donkere dagen 
drukkender dan zomerhitte 

en herinnert u zich deze nog 
de verkiezingen en ook 
17 oktober - ik weet het van 
die ziekte en toch  

voor mij meer dag van Verzet 
tegen Extreme Armoede 
en een beetje Moederdag 
vanwege Haar-17-oktober  

Stilgevallen? vroeg ik onlangs  
zoals ikzelf ooit stilviel 
ingebakken vooroordelen 

het ongemak van onbekend 
zoals alles wat ingebakken is 
uitbakken is moeilijker 

de wereldgebeurtenissen 
waarom zet ik de tv steeds minder aan?
blij met mijn on-BV-schap  met mij elke BV *

Oktober ditjes en datjes 
de routine zit er weer in
’t is goed zo 

Mag de natuur rusten ? 
vertrouwen krijgen dat ze 
herleeft  zoals ze altijd al deed 

Oktober ditjes en datjes 
op adem komen  uitrusten 
en alle dagelijkse ‘ge kent dat wel’s 

bij tijd en wijle anekdotes 
maar voor nu … 

dat zien we morgen dan wel weer 
oogjes dicht en snaveltjes toe

AMK

*bizarre humor (BV: bekende Vlaming)

Foto meneer de uil: https://kindertvgeheugen.nl/songteksten/6714-fabeltjeskrant-songtekst

eigen foto : standbeeld Ensor  

Schoolopdrachtgesprek

Zo tussen oude gewoontes oppikken en nog zomerse goesting, knaagt er iets; het knabbelt, het pest me, het lacht me zelfs uit.
Ik krijg er geen vat op. 

Wat is dat toch ?

Verveling is het niet. Ik raak gewoon niet uit de startblokken. Wat ik dan wel vaak doe is de (al dan niet stoute, ik weet dat nooit voorop) schoenen aantrekken en gaan wandelen. Dat lijkt goed te zijn om te ontkoppelen. Voor mij van de chaos in mijn hoofd.

Dat ging vandaag vrij vrolijk. Aan een kruispunt werd ik aangesproken door drie tienerjongens die met een schoolopdracht bezig waren.
Of ze me enkele vragen mochten stellen. Ze noteerden alles met pen op papier. Dat papier ondersteboven tegen hun jas duwend, maar ook weer niet te veel druk wegens – naar ik vermoed – gaatjesvorm in dat papier. Wie kan dat nog lezen achteraf?

De vragen waren niet moeilijk. Ze wilden eerst weten hoe ik noemde. Ik antwoordde dat ik niet noem. Ik heet wel Anne-Mie. Blijkbaar was dat grappig. Maar goed want dat was ook zo bedoeld. Mijn beroep vonden ze ook nodig om te vragen, zelfs al doe ik dat nu niet meer. En wat ik deed, toen ik nog werkte, om de dag energiek te beginnen.

Koffie natuurlijk !

U ziet, geen moeilijke vragen, geen moeilijke tieners, vrolijkheid alom.

Nu ik erover schrijf, ik heb af en toe een gesprek(je) met mensen, die ik zomaar tegenkom. Ik sta er niet altíjd voor open en anderen ook niet. Zoals die klant bij de bakkersafdeling, die een koffiekoek wilde pakken. Ik waarschuwde dat er wespen (twee!) in die kast vlogen. Koelbloedig nam ze haar koeken, stak ze in een zak en verdween. De wespen zaten er nog. Ik was ontkoppeld.

AMK

foto jongens: hier (nl.freepik.com)
foto koffie: eigen foto