Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de zesde. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.
Uit: canxatard en christinevandehove.
De blog van deze dame heb ik niet gezocht, maar wel gevonden, via een andere blog en viel mij op. Het was – als ik me goed herinner – aan het begin van de eerste lockdown, vorig jaar maart. Ze woont in Frankrijk en schreef van daaruit een reeks ‘Intussen in Frankrijk’. Dat alleen al trok mijn aandacht en ik ging kijken naar ‘Over mij’. Iemand die gewoon verhuisde naar ogenschijnlijk zomaar ergens, een onooglijk dorp en een verliefdheid op een huisje. Wat heeft een mens meer nodig? Ik durf nu niet bij mezelf gaan morrelen, al is er wel die niet aflatende onderhuidse kriebel.
Zie hier één*van*de*eerste*blogs*die*ik*van*haar*las. Ik vond dat een heel inspirerend blogbericht. Vooral dan minder nodig te hebben. Het kan echt en blij blijven op de koop toe! Ik woon nu wel heel dichtbij allerlei winkels waar ik gewoon even heenloop en koop wat ik nodig heb. Nodig heb. Dát bedoel ik. Al lukt het me niet altijd om het dáár bij te laten.
Wat heb ik nog ontdekt? Ze is ook een echte auteur. Ze heeft al een boek geschreven én dat is uitgegeven. Ze schrijft ook andere genres, zoals columns, poëzie, kortverhaal… en doet nog allerlei creatieve dingen met schrijven. Ik koos dit*kort*verhaal dat verdacht veel lijkt op echt gebeurd maar die laatste zin kan vanalles betekenen. Dat weet ik uit eigen ervaring, dat opgebeld worden…
Overigens vindt u haar ook terug op Azertyfactor.be, waar ze al een keer getipt werd voor een flitsverhaal ‘Als meisjes lachen’.
Grasduint u even in beide blogs. Ik word er alvast rustig wakker van. Of is het wakker rustig?
Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.
Op reis naar Ithaka 