Categorie: Iemand anders’ woord

Iemand anders’ woord – negende woord

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is het negende. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit: www.btersago.com

Als u Griekofiel bent, als u alles wil weten wat zich in Griekenland afspeelt, ga dan even daar op bezoek, die website. Ook als u niet álles hoeft te weten of kan gelezen krijgen, er is vast iets bij dat u kan aanspreken. U hoeft niet eens Griekofiel te zijn om de begeestering te voelen die in deze blog zit. Wie vlot Grieks verstaat, zal de ene of andere doorverwijzing naar een filmpje, krantenartikel of wat anders zeker appreciëren. Actueel staat, zoals pandemisch (uit het Grieks, wat anders?) de C-crisis vaak in de kijker, van maatregelen tot de laars eraan lappen (vooral door diegenen die deze regels verordenen).

Ik koos echter voor dit*bericht van een dikke acht jaar geleden, over Yiannis die dakloos werd. Het werd toen op Een in het journaal uitgezonden. De link van toen leidt u naar de hedendaagse pagina. Ik vond het nieuwsbericht zelf niet meer terug maar ik herinner me het wel nog goed. Zijn twitteraccount vind ik ook niet meer terug en ik vrees dat hij in de vergetelheid is geraakt. Het eeuwige dilemma, in hoeverre blijf je iemand echt helpen?

 Het trof mij toen om, zelfs voor mezelf, onbekende redenen. Door de ‘individuele’ hulp zoals toen op poten werd gezet, en ik wilde bekend maken, kreeg ik hier en daar het een en ander nogal rauw in mijn gezicht gesmeten; waarom zou ik toch een individu voortrekken als er al ‘zoveel’ hulp naar Griekenland ging? Gelukkig waren er maar enkele moddergooiers.

Anderen waren gelukkig wel – zonder voor- of tegenargument – mee enthousiast om te doen wat ze konden. Gewoonweg iemand helpen als dat nu eenmaal op je pad komt… meer was het niet. Niemand waande zich een reddende engel. Het trieste eraan is dat het ooit stopt. Ikzelf ook en toch denk ik er nog af en toe aan en vraag me af hoe het met hem gaat, wat er met hem gebeurd is.

Uit het bericht dat ik hier deel gekopieerd.

Dit bericht is voor mij een getuigenis over een schrijnend bestaan als gevolg van hoe een beleid (op welk niveau ook) crisissen uitlokt die niet hoeven te bestaan. Eén ding is heel waar over leven: het is onvoorspelbaar; het een en ander kan echt iedereen overkomen. Eén iemand uit de vergetelheid halen als die zelf hulp vraagt, zelfs maar voor even, is alvast wat warmer.  

Heel vroeger waren de berichten vanzelfsprekend luchtiger, vrolijker, weetjes over gewoontes en tradities… Ik ging op zoek naar zo’n artikel. Ik kan terug tot 2005 nog voor de bankencrisis die Griekenland op een wel heel grote strafbank zette. Dit*bericht  gaat over Grote Donderdag, die net voor Pasen. Is het gewaagd om dit net nu, in gevaarlijke besmettingstijden, toch mee te geven? 😉

ps. foto bovenaan, dit – zeer interessante – boek is nog steeds te koop. Ik heb het ook al in de bibliotheek zien staan.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord. Achtste woord.

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de achtste. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit: JoeyBrown.be

Deze dame leerde ik kennen via haar boek, ‘Schrijven naar Bewustzijn’. Dat was in augustus 2019. Ik schreef er HIER al over. Haar website met blog is heel uitgebreid, heel toegankelijk om te lezen. Geen dure woorden. Dat bevalt me wel.

Haar boek heb ik inmiddels bijna uit. Ik worstel er niet mee, ik laat het moment, om aan het laatste deel te beginnen, zich aandienen. Momenteel voel ik me comfortabel in mijn bubbelig bestaan, waarin ik vooral innerlijke rust wil.

Voor velen is haar methode een mijlpaal geweest in zelfontdekking en ook voor dié persoon te gaan. De methode lijkt eenvoudig. Wat bij mij aanvankelijk een ‘redmiddel’ leek, bleek een pad te worden. Ik was dus blij met enkele online schrijfdagen. U heeft in elk geval niet veel nodig, een pen en een schrijfboekje, schriftje, iets van papier.

Intussen doe ik het bijna dagelijks, zoals mijn eerste tas koffie drinken. Het is een moment écht bij mezelf zijn. De koffie is lekker, mijn boterham smaakt (in tegenstelling tot wat moet ik allemaal doen vandaag?). Ook al lijkt het dat ik ‘zoveel tijd heb’, ik weet dat het niet zo is. Dat was een ontdekking. Die vierentwintig uren per dag heeft iedereen. Wat ik ermee doe, kies ik. Persoonlijk gaat het over grenzen en eigen keuzes (laten) respecteren. M.a.w. ik kan niet bepalen wat anderen van mij vinden, enkel kiezen wat ik ermee doe.

Het blogbericht dat ik uitkoos gaat over het*innerlijke*kind.

Ik vind het zelf heel fijn om nog eens te kijken naar dat kind dat ik was, mijn reacties van toen en nu, wat ik intussen losgelaten heb en wat ik graag nog meeneem. De eerste keer vond ik het raar, voelde ik me geforceerd en afstandelijk, maar enkele foto’s van mezelf hielpen en het lukte om contact te maken met mijn innerlijk kind. Er kwamen enkele verhalen naar boven borrelen die ik in een fictief verhaal stak. Wie weet ooit voor publicatie.

  • Welk vuur zag ik toen?
  • Brave schoolfoto.

Voor mij is schrijfmeditatie echt mijn dagelijkse vitamine, een manier om de wereld buiten mijn bubbel houden, ook op mindere dagen.

Nog iemand die het hierdoor voelt kriebelen? Houdt u zich niet in. Er is een groot aanbod.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord – zevende woord

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de zevende. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit: sarahtimmermans.com

Deze dame leerde ik eerst in het echt kennen via een boeiende reeks workshops ‘Creatief dagboek. Ont-moet jezelf in woord en beeld’. Het waren vijf workshops. Afstand houden was nog niet van tel. Een beetje afstand is wel fijn om bezig te zijn. Ruimte scheppen in je hoofd vraagt vaak ook plaatselijke ruimte. Dat was gelukkig wel mogelijk.

Sarah is een rustgevende duizendpoot, creatief, vindingrijk, uitnodigend, empathisch. Zo heb ik haar toch ervaren. Ze heeft een website waarin u haar activiteiten kan vinden. Het creatief dagboek is meer dan knippen, kleuren en plakken. Ik herinner me thema’s die aangesneden werden, waarbij uitgenodigd werd (want niets moet) tot gebruik van kleuren, prenten, schrijven, in allerlei vormen en op allerlei manieren.

Dat staat hier*met*filmpje  mooi uitgelegd. Ze heeft zelf een boek in het Nederlands hierover geschreven, wat zeer slim is omdat er in dat genre weinig/niets anders Nederlandstalig te vinden is.

Niets moet, alles mag. Dat is de leuze. En dat was wel even wennen. Ik startte met een vaste bedoeling,  die al vervloog na de eerste halve dag. Dat komt wel al doende … het nog jonge vastgeroeste loslaten. Het had vooral een meditatieve uitwerking op mij.

  • Uit die eerste workshopreeks
  • In de eerste lockdownperiode

Achteraf vormden we met zessen een fijn crea-groepje, dat ongeveer elke maand een keer samenkwam om creatief bezig te zijn.

Tot de bitch (u allen welbekend, hoop ik) ons verbood nog samen te komen. Zo af en toe zien we elkaar nog ergens in ‘the cloud’ waar ieder zijn/haar verhaal mag vertellen. Dat is een kracht van mensen die elkaar in dezelfde omstandigheden leerden kennen. Er is steeds iets dat hen zal binden, hoe lang een fysieke ontmoeting ook geleden was.

Zelfs nu, in deze verwijderd-van-elkaar-tijden, heeft Sarah nog steeds een fijn aanbod waarin zowel voor een eenmalige als een reeks workshop(s) kan ingeschreven worden. Wat ik zelf fijn vind, is het bewandelen van onbetreden paden. Niets is totaal onbekend, weinig is totaal vertrouwd. Dat geeft een opening, laat ik zeggen, in mijn kleine universum.

Ik geef u nog een interessant*verhaal mee, gewoon omdat ik zelf van verhalen houd, om te horen, te schrijven, te beleven. Nu kijk ik uit naar haar lenteprogramma.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord – zesde woord

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de zesde. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit: canxatard en christinevandehove.

De blog van deze dame heb ik niet gezocht, maar wel gevonden, via een andere blog en viel mij op. Het was – als ik me goed herinner – aan het begin van de eerste lockdown, vorig jaar maart. Ze woont in Frankrijk en schreef van daaruit een reeks ‘Intussen in Frankrijk’. Dat alleen al trok mijn aandacht en ik ging kijken naar ‘Over mij’. Iemand die gewoon verhuisde naar ogenschijnlijk zomaar ergens, een onooglijk dorp en een verliefdheid op een huisje. Wat heeft een mens meer nodig? Ik durf nu niet bij mezelf gaan morrelen, al is er wel die niet aflatende onderhuidse kriebel.

Zie hier één*van*de*eerste*blogs*die*ik*van*haar*las. Ik vond dat een heel inspirerend blogbericht. Vooral dan minder nodig te hebben. Het kan echt en blij blijven op de koop toe! Ik woon nu wel heel dichtbij allerlei winkels waar ik gewoon even heenloop en koop wat ik nodig heb. Nodig heb. Dát bedoel ik. Al lukt het me niet altijd om het dáár bij te laten.

Wat heb ik nog ontdekt? Ze is ook een echte auteur. Ze heeft al een boek geschreven én dat is uitgegeven. Ze schrijft ook andere genres, zoals columns, poëzie, kortverhaal… en doet nog allerlei creatieve dingen met schrijven. Ik koos dit*kort*verhaal dat verdacht veel lijkt op echt gebeurd maar die laatste zin kan vanalles betekenen. Dat weet ik uit eigen ervaring, dat opgebeld worden…

Overigens vindt u haar ook terug op Azertyfactor.be, waar ze al een keer getipt werd voor een flitsverhaal ‘Als meisjes lachen’.

Grasduint u even in beide blogs. Ik word er alvast rustig wakker van. Of is het wakker rustig?

Ik zocht niet, ik zag en toen vond ik weer wat fijns.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord – Vijfde woord

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de vijfde. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit: Chantals darlingdoormat.com en tallesart.com

‘Je weet dat ik wat aanmodder op twee blogs,’ was het antwoord toen ik haar vroeg of ik een blogpost van haar mocht gebruiken in mijn blog. Vandaag vond ik het tijd om deze – naar mijn aanvoelen; ik heb haar nog nooit ontmoet – beetje gekke, beetje excentrieke, beetje eigenwijze en zeker gezellige dame voor te stellen, voor wie haar nog niet kent.

Aanmodderen vind ik zelf niet dat het is. De ene blog vertelt over haar leven in Kreta, op de andere stelt ze kunst van iedereen en van allerlei aard voor, alsook haar eigen schilderkunst. Fijne weetjes vinden daar ook een plaats.

Ik koos  dit*vervolgverhaal zo uit haar Kretenzische leven gegrepen. Let op de humoristische slag die ze aan het verhaal geeft, met een kwinkslag op de juiste plaats. Het verhaal heeft vier delen en is achter elkaar te lezen in de categorie*back-in-time en dan scrollen naar ‘Bevlogen en Vervlogen (1)’, daar net boven verder lezen tot aan ‘Bevlogen en Vervlogen (slot)’.

Uit haar andere blog koos ik ‘The*greeks*have*a*word*for*it. Zoals ik al zei, ook weetjes vinden er een plaats.

De Griekse wind zit alvast in mijn naam.

Het doet me denken aan de legendarische uitspraak van meneer Portokalos: ‘Everything comes from the Greek.’ Geniet even van dit*voorbeeld.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord. Vierde woord.

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de vierde. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit: Astrids doyoureadme.eu

Deze dame leerde ik ook kennen bij een schrijfcursus, de tweede die ik volgde (van mijn hele leven). Het was de cursus ‘Starten met schrijven’ waarover ik hier al eens vertelde. Ik wist algauw dat ze een blog had en gek was van Griekenland. Ze heeft er lang gewoond en gewerkt (Kos).

In haar blog kan je allerlei artikels vinden over Griekenland, zowel in Nederlands als in het Engels. Ze postte ook al verhalen en gedichten. Weer een blog om even in te verdwijnen, met interessante weetjes, een recept voor frappè, een verhaal over een minder fijne kant in Griekenland (je wil niet in een ziekenhuis belanden in je eentje), nog veel meer én een massa mooie foto’s om bij weg te dromen en (weer) blij te worden.

Ik koos ditblogbericht .

Ik vind het een goede uitvalsbasis om de rest van haar passie voor Griekenland te leren kennen. Het doet me ook denken aan de eerste keer dat ik naar Griekenland ging en er helemaal ondersteboven van terug kwam. Vier dagen heb ik gehuild. Ik had de weg naar mijn andere thuis gevonden 😊.

  • Jong en onderweg in de andere thuis
  • Oh, híer zijn we weer…

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord. Derde woord.

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de derde. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.

Uit Luisterboekwijzer.be van Ellen.

Deze dame ontmoette ik voor het eerst in voorhistorische coronatijden, zij het diagonaal aan het hele andere eind van de tafel. De eerste les van een cursus schrijven vorig jaar in februari (Vijf ingrediënten voor een straf verhaal via Wisper) zat overvol. Ik herinner me niet dat ik haar toen heb gesproken. Na één les werd alles stil tot ergens in de maand mei. Niet zo lang dus want wat is er zo tof aan een cursus schrijven? Men kan het in crisistijden overal volgen waar een wifiverbinding is. De werkwijze is snel geleerd. Daar was zij bij. Ze was er ook bij andere online schrijfmomenten, zowel via Wisper en Schrijven en Schrappen.

Wat een talent! Zowel haar pennenvruchten als feedback geven aan andere medecursisten/-schrijvers worden gesmaakt. Kortom, Ellen kent er wat van. Op een avond deelde ze een link naar haar blog, waar een audioverhaal van haar hand stond. Ik heb het ‘gelezen’. Het was heerlijk bibberen in het lugubere denken van een student en zijn docent. Voor een prikje te lezen: de-ultieme-smaaktest.  

Inmiddels ben ik ook helemaal gewonnen voor luisterboeken. Het gaat lekker vlot, dat tweede Harry Potterboek (via Storytel).

Als je een tijdje samen met haar in de les zit en haar schrijfsels leert kennen, verwacht je bijna dat haar verhaal uit een donkere hoek komt (hoewel Ellen een optimistische en goedlachse jonge vrouw is).  Maar deze is zo onverwacht dat haar pennenvrucht nog mooier wordt. Haar hele poëzie is om van te smullen. Vergeet u ook niet haar Gravatar te lezen (onder elk blogbericht).

Duik onder in deze blog, lees, geniet en deel. Wie durft van poëtische hoogten naar diepe donkere krochten bengelen, springen en dan weer opveren naar hogere sferen? Ik kijk alvast uit naar haar eerste boek.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders’ woord – tweede woord.

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de tweede. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de blog in kwestie te gaan 😉

De dame van deze blog lijkt me heel veelzijdig, creatief en ondernemend. Dat weerspiegelt zich in haar blog. Kijkt u er eens rond, er is echt voor elk wat wils.

Ik volg bijvoorbeeld graag het Vriendenboekje, onder tag ‘Gastblog’ te vinden.  Er is echter zoveel meer dat ik moeite had om er iets uit te kiezen.

Laat ik even uit mijn comfortzone stappen (deze lijkt me ongevaarlijk 😉) en lukraak kiezen en daarover schrijven wat het met me doet. Met gesloten ogen een ‘tag’ aanklikken en dan weer een blogbericht.

Ik kom hier uit. Ik herken er meteen veel van.

Het herinnert me aan de reden waarom ik mijn eigen blog begon; schrijven over mijn ziekte en alles wat er daarna gebeurt in mijn leven. Aanvankelijk schreef ik ook alléén daarover, maar zelfs voor mij werd dat saai. Wat ik wel kan zeggen, is dat er aanvankelijk zoveel te verwerken is, te plaatsen, te regelen dat het bijna logisch leek om het van me af te schrijven én te delen. Van de vage angsten tot de meest ergerende praktische dingen die te regelen zijn.

Op een dag, zoveel jaren later, is het wat het is. Luisteren naar signalen helpt mij het beste. Als het lichaam stopt, dan neem ik het mee op de zetel, zelfs naar bed of gewoon ergens buiten op een bankje. Forceren heeft me al vaak genoeg andere dagen van gedwongen rust gekost. En dat vind ik hierin terug. Ook al is ieders’ situatie anders, zelfs als – hier in ruime zin – lotgenoten. Uiteindelijk komt alles goed! Als kunnen/willen kijken naar dat goed er maar is.

Foto: Het gelukspoppetje is voor mij ook herkenbaar, die dingen draag ik al mee vanuit mijn tienertijd.

Ach, laat ik ook maar een extra link zetten over het Vriendenboekje. Bijvoorbeeld van vandaag, een aparte blog van een aparte mens (met groene vingers). De wereld is de enige plaats die we hebben en bestaat echt uit meer dan ‘het monster’. Ik vond het lezen hiervan genieten!

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.

Iemand anders – deel 1

Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de eerste. Met dank voor de toezegging van het delen.

Deze dame vond ik toen ik voor de eerste keer zocht naar duurzaam materiaal, zero afval leven, enz. Zo was ik bijvoorbeeld op zoek naar goede tandenborstels, duurzaam keukenmateriaal en plasticvrije zeep, shampoo, …

Haar blog is heel veelzijdig. Ik zou het zeker aanraden om een kijkje te nemen, zeker als u een tikje of meer het natuurlijke leven in wil, zonder contact met het hedendaagse leven te verliezen. Ook met een kind, vooral met een kind (jonge ouders, misschien ook iets voor u?)

Ik koos ditbericht over afvalvrij winkelen in de Carrefour, omdat dit het eerste was dat me naar een ‘groener’ leven voerde. Ik, die midden in ’t stad woon… Ook al ga ik zo lokaal mogelijk winkelen, soms wil ik toch in één keer meerdere boodschappen doen. In de Carrefour kijkt niemand nog raar op als je je eigen verpakking meeneemt. Ik gebruik de zakjes ook voor broodjes, koffiekoeken (die ik eigenlijk al lang niet meer eet 😉).

Geniet…

Een klein deel van mijn verzameling.

Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.