Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de zevende. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.
Uit: sarahtimmermans.com
Deze dame leerde ik eerst in het echt kennen via een boeiende reeks workshops ‘Creatief dagboek. Ont-moet jezelf in woord en beeld’. Het waren vijf workshops. Afstand houden was nog niet van tel. Een beetje afstand is wel fijn om bezig te zijn. Ruimte scheppen in je hoofd vraagt vaak ook plaatselijke ruimte. Dat was gelukkig wel mogelijk.
Sarah is een rustgevende duizendpoot, creatief, vindingrijk, uitnodigend, empathisch. Zo heb ik haar toch ervaren. Ze heeft een website waarin u haar activiteiten kan vinden. Het creatief dagboek is meer dan knippen, kleuren en plakken. Ik herinner me thema’s die aangesneden werden, waarbij uitgenodigd werd (want niets moet) tot gebruik van kleuren, prenten, schrijven, in allerlei vormen en op allerlei manieren.
Dat staat hier*met*filmpje mooi uitgelegd. Ze heeft zelf een boek in het Nederlands hierover geschreven, wat zeer slim is omdat er in dat genre weinig/niets anders Nederlandstalig te vinden is.
Niets moet, alles mag. Dat is de leuze. En dat was wel even wennen. Ik startte met een vaste bedoeling, die al vervloog na de eerste halve dag. Dat komt wel al doende … het nog jonge vastgeroeste loslaten. Het had vooral een meditatieve uitwerking op mij.
Uit die eerste workshopreeks 
In de eerste lockdownperiode
Achteraf vormden we met zessen een fijn crea-groepje, dat ongeveer elke maand een keer samenkwam om creatief bezig te zijn.
Tot de bitch (u allen welbekend, hoop ik) ons verbood nog samen te komen. Zo af en toe zien we elkaar nog ergens in ‘the cloud’ waar ieder zijn/haar verhaal mag vertellen. Dat is een kracht van mensen die elkaar in dezelfde omstandigheden leerden kennen. Er is steeds iets dat hen zal binden, hoe lang een fysieke ontmoeting ook geleden was.
Zelfs nu, in deze verwijderd-van-elkaar-tijden, heeft Sarah nog steeds een fijn aanbod waarin zowel voor een eenmalige als een reeks workshop(s) kan ingeschreven worden. Wat ik zelf fijn vind, is het bewandelen van onbetreden paden. Niets is totaal onbekend, weinig is totaal vertrouwd. Dat geeft een opening, laat ik zeggen, in mijn kleine universum.
Ik geef u nog een interessant*verhaal mee, gewoon omdat ik zelf van verhalen houd, om te horen, te schrijven, te beleven. Nu kijk ik uit naar haar lenteprogramma.
Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.
Op reis naar Ithaka 