Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de derde. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de site of blog in kwestie te gaan.
Uit Luisterboekwijzer.be van Ellen.
Deze dame ontmoette ik voor het eerst in voorhistorische coronatijden, zij het diagonaal aan het hele andere eind van de tafel. De eerste les van een cursus schrijven vorig jaar in februari (Vijf ingrediënten voor een straf verhaal via Wisper) zat overvol. Ik herinner me niet dat ik haar toen heb gesproken. Na één les werd alles stil tot ergens in de maand mei. Niet zo lang dus want wat is er zo tof aan een cursus schrijven? Men kan het in crisistijden overal volgen waar een wifiverbinding is. De werkwijze is snel geleerd. Daar was zij bij. Ze was er ook bij andere online schrijfmomenten, zowel via Wisper en Schrijven en Schrappen.
Wat een talent! Zowel haar pennenvruchten als feedback geven aan andere medecursisten/-schrijvers worden gesmaakt. Kortom, Ellen kent er wat van. Op een avond deelde ze een link naar haar blog, waar een audioverhaal van haar hand stond. Ik heb het ‘gelezen’. Het was heerlijk bibberen in het lugubere denken van een student en zijn docent. Voor een prikje te lezen: de-ultieme-smaaktest.
Inmiddels ben ik ook helemaal gewonnen voor luisterboeken. Het gaat lekker vlot, dat tweede Harry Potterboek (via Storytel).
Als je een tijdje samen met haar in de les zit en haar schrijfsels leert kennen, verwacht je bijna dat haar verhaal uit een donkere hoek komt (hoewel Ellen een optimistische en goedlachse jonge vrouw is). Maar deze is zo onverwacht dat haar pennenvrucht nog mooier wordt. Haar hele poëzie is om van te smullen. Vergeet u ook niet haar Gravatar te lezen (onder elk blogbericht).
Duik onder in deze blog, lees, geniet en deel. Wie durft van poëtische hoogten naar diepe donkere krochten bengelen, springen en dan weer opveren naar hogere sferen? Ik kijk alvast uit naar haar eerste boek.
Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.
Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de tweede. Met dank voor de toezegging van het delen. Nog iets praktisch: de onderstreepte woorden aanklikken helpt om naar de blog in kwestie te gaan 😉
De dame van deze blog lijkt me heel veelzijdig, creatief en ondernemend. Dat weerspiegelt zich in haar blog. Kijkt u er eens rond, er is echt voor elk wat wils.
Ik volg bijvoorbeeld graag het Vriendenboekje, onder tag ‘Gastblog’ te vinden. Er is echter zoveel meer dat ik moeite had om er iets uit te kiezen.
Laat ik even uit mijn comfortzone stappen (deze lijkt me ongevaarlijk 😉) en lukraak kiezen en daarover schrijven wat het met me doet. Met gesloten ogen een ‘tag’ aanklikken en dan weer een blogbericht.
Het herinnert me aan de reden waarom ik mijn eigen blog begon; schrijven over mijn ziekte en alles wat er daarna gebeurt in mijn leven. Aanvankelijk schreef ik ook alléén daarover, maar zelfs voor mij werd dat saai. Wat ik wel kan zeggen, is dat er aanvankelijk zoveel te verwerken is, te plaatsen, te regelen dat het bijna logisch leek om het van me af te schrijven én te delen. Van de vage angsten tot de meest ergerende praktische dingen die te regelen zijn.
Op een dag, zoveel jaren later, is het wat het is. Luisteren naar signalen helpt mij het beste. Als het lichaam stopt, dan neem ik het mee op de zetel, zelfs naar bed of gewoon ergens buiten op een bankje. Forceren heeft me al vaak genoeg andere dagen van gedwongen rust gekost. En dat vind ik hierin terug. Ook al is ieders’ situatie anders, zelfs als – hier in ruime zin – lotgenoten. Uiteindelijk komt alles goed! Als kunnen/willen kijken naar dat goed er maar is.
Foto: Het gelukspoppetje is voor mij ook herkenbaar, die dingen draag ik al mee vanuit mijn tienertijd.
Ach, laat ik ook maar een extra link zetten over het Vriendenboekje. Bijvoorbeeld van vandaag, een aparte blog van een aparte mens (met groene vingers). De wereld is de enige plaats die we hebben en bestaat echt uit meer dan ‘het monster’. Ik vond het lezen hiervan genieten!
Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub.Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.
Vanmorgen op de kalender las ik deze wijsheid (zie foto hierboven). Het inspireerde me tot schrijven met als woord ‘Zoals’. Wie ben ik deze winter? Word ik telkens weer opnieuw mezelf, van seizoen naar seizoen? Omdat er zoveel over donker en licht, over regen en zon, over alles wat ons beïnvloedt en waar we toch niets aan kunnen doen (toch niet instant), waarom zou ik er dan triest van worden? Dit is een retorische vraag. 🙂
Zoals die kale tak enkele maanden niets draagt,
Ze heeft de hele zomer al gedragen, gevoed en hitte gefilterd.
Zoals het vele donker van vroege avond tot late ochtend,
Ik zei het al, ik heb nog plannen met mijn blog. Een rubriek ‘Iemand anders’ woord’. Dit is de eerste. Met dank voor de toezegging van het delen.
Deze dame vond ik toen ik voor de eerste keer zocht naar duurzaam materiaal, zero afval leven, enz. Zo was ik bijvoorbeeld op zoek naar goede tandenborstels, duurzaam keukenmateriaal en plasticvrije zeep, shampoo, …
Haar blog is heel veelzijdig. Ik zou het zeker aanraden om een kijkje te nemen, zeker als u een tikje of meer het natuurlijke leven in wil, zonder contact met het hedendaagse leven te verliezen. Ook met een kind, vooral met een kind (jonge ouders, misschien ook iets voor u?)
Ik koos ditbericht over afvalvrij winkelen in de Carrefour, omdat dit het eerste was dat me naar een ‘groener’ leven voerde. Ik, die midden in ’t stad woon… Ook al ga ik zo lokaal mogelijk winkelen, soms wil ik toch in één keer meerdere boodschappen doen. In de Carrefour kijkt niemand nog raar op als je je eigen verpakking meeneemt. Ik gebruik de zakjes ook voor broodjes, koffiekoeken (die ik eigenlijk al lang niet meer eet 😉).
Geniet…
Een klein deel van mijn verzameling.
Mocht omwille van welke reden ook dit bericht ongepast zijn, meld het mij aub. Hierbij richt ik mij dan vooral tot de blogster/blogger.
De eerste week is al drie dagen voorbij. En dat worden er nog meer.
In het laatste bericht van vorig jaar vertelde ik dat ik nog plannen heb met deze blog. Het lastige hieraan is dat ik te veel plannen in mijn hoofd steek. Of anders uitgedrukt, ze komen uit mijn hoofd maar ik prop ze er weer in, alsof er onder mijn grijzende krullenkop een opslagplaats is.
Er is echter wel één plan dat ik heel graag zou uitdiepen. Daar wordt aan gewerkt…
Een ander plan zou kunnen zijn, wat ik al bijna dagelijks doe, een woord laten opborrelen en daarover schrijven. Het zou iets persoonlijks kunnen zijn, het kan iets controversieels zijn, een mijmering, een echte mening… Gewoon omdat het zomaar in mij opborrelt. Het lijkt op orde scheppen. Of uit een woordenboek oppikken, een woord dat me op dat moment raakt en daarrond schrijven.
Zoals ‘Chaos’. Het komt uit het Oudgrieks. De betekenis is verrassend. Dat vond ik toch, toen ik het jaren geleden opzocht. Het betekent ‘leegte, het grote Niets’. Nu wordt er een andere betekenis aan gegeven. Volgens Van Dale: ‘Verwarring, wanorde’.
Als ik mezelf chaotisch voel, is het overweldigend. Trop is teveel en daar doe ik best iets mee. Te veel rommel in mijn hoofd komt gek genoeg vaak overeen met te veel rommel in mijn woonst. Kasten die uitgeruimd worden tot ze leeg zijn. De chaos op een hoop gezet (soms gegooid) om te laten verdwijnen, via allerlei kanalen, afhankelijk van wat ik weg doe. Alleen dat ene hoekje, waar ik niet moet bestaan, is er dan nog. Als ik daar maar niet in val:
Nog maar een beetje rommel en een lege spaarpot.
De leegte is welkom, (half)lege kasten die ik weer ordelijk kan vullen. Een waaier aan mogelijkheden. Tot mijn brein weer een zijsprong maakt. Wat als ik die oude aftandse kast eerst een kleurtje geef? In geen tijd zoek ik alles wat hout kan verven bij elkaar, kom ik vanalles en nog wat tegen. Een beetje lak hier, een beetje basisverf daar, een goede borstel, een verharde borstel. De chaos is weer compleet. Ik zet van lieverlee de potten weer terug. Het is echt nog te vroeg in het jaar om te verven 😉
Wat ik wel gedaan heb: De fotoalbums van mijn moeder zaliger – voor even – bij elkaar gezet. Het zijn er heel wat. Het is onze hele familiegeschiedenis. Om die mooie albums, waarin mijn moeder zoveel tijd gestoken heeft om ze samen te stellen, niet onder het stof te laten dwarrelen, heb ik er een laken over gelegd. In een hoek van mijn slaap- annex rommel-maar-wat-aan-kamer. Engelbewaarders genoeg op deze manier. Uit enkele albums heb ik wel wat foto’s genomen. Foto’s van foto’s, niet zo duidelijk misschien, maar ik wil ze delen.
Mijn jonge moeder
Met ‘Mam’ de enige oma waar ik herinneringen aan heb
Met enkelen van het gezin
Klasfoto uit de kleuterklas (vermoed ik)
Opruimen is vanuit de ene chaos heerlijk neerdwarrelen in de volgende.
Op reis naar Ithaka 
