Gedichtentrilogie – 2

Het gedichtje van dat lichtje (gedichtendag 2018)

Het gedichtje, van dat lichtje,

is van vorig jaar en klaar.

Ook al is er nog een lichtje

het is soms niet zomaar

dat lichtje gedichtje

het is al eens wat doffer

van onmacht een keer wat ploffer

moe, moe-er, soms moest

rusten tot ik net niet roest.

soms voor even in dit leven

is genieten een zwaar streven.

er is een grens bij elk mens

zelfs de Geubels respecteert die wens

op ontdekking, ja, ont – dekking

en op trektocht,

in mijn eigen zelfste verkocht,

rare lichtjes, welkom toch,

was ik nooit ziek,

kende ik ze nooit noch

dus alledag, dat het nog mag

gedichtje  aan, schijn van de Maan

zolang ik woorden heb, is ’t niet gedaan.

AMK