Gedichtentrilogie – 3

Het gedichtje van dat lichtje (gedichtendag 2019)

Het gedichtje van dat lichtje

dat het nog mag, schijn van de Maan

is weer een ander nieuw berichtje

er zijn nog woorden, ’t is niet gedaan

in het donker daar dat stipje

in het grijs, grote straal

al eens turkoois en zonneschijn

energie met mij aan de haal

van dal tot top en weer naar af

is nù wel heel bekend

zolang de woorden blijven komen

alleen de pen moe, hoe die zo rent

daar dat monster in mijn lijf

heeft er al wel genoeg van gezien

ik zeg ADIEU, tot nooit meer ziens

ga weg gij stomme trien !

m’n wereld wordt weer ruimer

zo’n beetje keer op keer

ook al is die trien er nog

‘k zal toch meer dansen weer

Zo graag nog eens ‘koffie doen’

Weer eten bij de Griek

Soms nog streven, soms echt leven

Liefst zonder de tragiek

Ook moe-e dagen, pijne dagen

Zacht zeurend of intens

Doch brein, hart, en zielenleven

Enkel maar lijf kapot, nooit de hele mens !

AMK