– Zes januari
Vandaag heb ik de energieleverancier gebeld omdat ik eventueel zou kunnen recht hebben op een bonus. Die bonus, deels terugbetaling van de factuur wegens onvrijwillig zonder werk, staat mooi in beeld gebracht op hun website. De bonus werd in voege gebracht op 1 juni 2018 en is voor mensen die onvrijwillig zonder werkinkomen vielen. Twee maanden en twee dagen eerder was ik, op meermaals aanraden van de oncoloog, in ziekteverlof gegaan.
Een telefoontje en chat later, leer ik dat ik niet in aanmerking kom. Te vroeg ziek geworden! Maar ik ben wel al langer klant. Trouwheid wordt niet beloond. Tja, nu ik het nog eens goed nakijk … ze werken samen met een verzekeringsmaatschappij. Zeker ben je wel natuurlijk … van uitgaande betalingen.
Gelukkig zijn er ook kleine fijne dingen die een dag groter maken, een fijne ontmoeting, een mooi weertje, een fietsommetje en een cadeautje dat ik kreeg van mijn schoonneefje (de vriend van mijn broer zijn dochter, kan u volgen?). Best fijn!
Nog steeds niet getreurd. Het is Happy Monday deze eerste maandag van de maand. Ik speel zonder te verliezen wegens toch een kleine bonus. Help! Ik win het dubbel én ik krijg de bonus. Zomaar zonder trouwe klant te zijn. Iets is steeds beter dan niets, ook al is het een mini overwinningske.
– Zeven januari 2020
In 2018 ben ik veranderd van energieleverancier, blijkbaar is het gezond om regelmatig te veranderen. Dat was vroeger wel eenvoudiger. Als die van toen, nog groen waren, bleef ik daar. Overigens zijn ze behalve niet groen genoeg ook nog eens te duur. Na mijn telefonisch avontuur van gisteren, wil ik de markt nog een keer exploreren.
Compleet verloren ben ik, in de zoektocht, die structuren: wie wat doet, bij de ene een aandeel kopen, bij de andere niet groen genoeg …. Eén mini lichtpuntje denk ik te hebben, een staartje aan dat verlichtend contact van gisteren, waar ik in verder graaf. Op zoek in de eenentwintig pagina vol getikte voorwaarden. Op pagina 17 stond het … invalide verklaard voor minstens 66%. Dat statuut heb ik vanaf einde maart 2019. Misschien dus toch?
[3.3.1. Onder volledige invaliditeit wordt begrepen: de tijdelijke en/of blijvende, volledige invaliditeit als gevolg waarvan , waarvan het percentage invaliditeit minimaal 66% en maximaal 100% bedraagt. De blijvende of tijdelijke vermindering van de arbeidsgeschiktheid wordt door het ziekenfonds vastgesteld.]
Ik waag mijn kans deze dag waarop twee van mijn vrienden ergens in Europa verjaren. De medewerker van de klantendienst is wel vriendelijk, maar meldt me toch dat de eerste datum ‘zonder inkomen’ geldt. Deze keer word ik niet boos, ik blijf kalm en vertel kordaat dat het zo niet in de “syllabus van voorwaarden op pagina 17” staat. Daar staat klaar en duidelijk Invaliditeit van 66% of meer! Hij gaat het aan zijn meerdere vragen. Die blijkt het ook niet zo duidelijk te weten, maar ze gaan wel een dossier opstarten voor mij, want ik heb wel een punt. Toch al één punt.
Komt er nog bij dat ik (kleine) zelfstandige was en ik mijn statuut pas ook op die datum volledig heb stopgezet. Door dat stopzetten van mijn statuut vermijd ik ook provinciebelastingen in Limburg (waar ik niet meer woon noch werk).
Dat kan ook meetellen. Zo gezegd zo gedaan. Vijf minuten later ontvang ik een sms bericht van hun verzekeringsmaatschappij met de vraag om ‘alle documenten en attesten met betrekking tot mijn vraag’ per e-mail te versturen. Welke documenten? Gelukkig heb ik er wel, van het RIZIV en mijn ziekenfonds wil dat ook nog eens extra verzenden. Het is nu verstuurd. Ik ontvang een no-reply mail. Ze gaan mijn verzoek zo spoedig mogelijk behandelen … wordt hopelijk gunstig vervolgd.
Hadden we ooit een minister van vereenvoudiging van administratie (of zo iets) ? En waarom komt er een beeld van Quick en Flupke zomaar in een flits voorbij?
– 8 januari 2020
Vandaag heb ik de flem*. Ik word wakker in kleine paniekjes, dit nog doen, dat niet vergeten, die nog antwoorden, nog een telefoontje plegen om afspraak te maken … waar het vandaan kom. Joost? Weet jij het?
Het is voor mij al lang niet meer erg. Ik kan het zelfs omarmen. Als het er is, dan betekent het ook iets. Die paniekjes verklaren zal ik ook niet, noch ze overwinnen. Ik geef ze een plaats, bekijk ze en kom dan in beweging. Meestal weet ik het niet eens meer na een uurtje waarover het ging. Overigens, u herinnert het zich vast nog wel … ik schrijfmediteer bijna elke ochtend en daar kan ik heel wat in kwijt, vooral de controle over wat ik voel. Het is er, doe er wat mee, laat het niet sudderen! (zeg ik streng tegen mezelf). Niet alles hoeft de hele tijd aangenaam te zijn.
Dan pleeg ik het eerste telefoontje, dat ik volgens mij moet doen. Afspraak vastgelegd. Oef!
Er valt me te binnen dat ik gisteren twee brieven uit mijn brievenbus heb genomen, en nu zijn ze onvindbaar. Samen met de reclameblaadjes in het oud papierdoosje mee gedeponeerd? Neen!
In het halletje, op het kastje waar ik mijn sleutels neerleg en mijn handschoenen en andere tegen weer en wind bestendige attributen? Neen! Ook niet in het laatje van dat kastje. Nog een plekje?
Misschien tussen die papieren die ik aan het uitpluizen en opruimen ben? Neen!
Nog één plek! Beneden aan de algemene voordeur, waar alle reclameblaadjes liggen die niet mee genomen worden (en wekelijks bij het oud papier belanden, we proberen het proper te houden hier). Ja! Yes! Ναί! … tussen de Albert Heyn en Aldi blaadjes! Hoe doe ik dat terwijl ik mijn blaadjes meegenomen had?
Overigens heb je dat plantenaanbod gezien? Dat wil ik best eens proberen. Er zijn weer kriebels om mijn ‘kot’ nog eens om te toveren tot echte woonst! Gezellig wel, die grote planten voor het raam.
Geloof het of niet, ik maak u niets anders wijs, vandaag verjaren er weer twee mensen die ik ken 😉.
Het is een beetje saai, maar ik ben echt aan het schrijven over dingen die wat meer tijd nodig hebben om leesbaar te zijn voor u. Voor een keer of twee niet over Mie, mezelf en ik. Wie weet een vervolgverhaal …
* de flem hebben: geen zin hebben, een beetje niet goed voelen, vergelijkbaar met een baaldagje. Dit woord is al mijn hele leven in mijn woordenschat, het zal wel iets plaatselijks zijn. Zelf vind ik het een mooi woord, zelfs gebruikt in een Hasseltse revue.
Saai zijn mag, zolang we maar niet al te gewoon worden, ongewoon en ongevaarlijk, hoe klinkt dat als combinatie?
Op reis naar Ithaka 
De flem, in het antwaarps kennen we dat ook maar heeft het een andere betekenis. Bijv. ‘ik zeg het maar voor de flem’… doen alsof, voor de schijn, voor de grap.
LikeGeliked door 1 persoon