Tussen schermvrij en rommel

Tussen mijn vorige blogbericht en 7 maart werd er achter de schermen geschreven! Tot vorige week maandag (7 maart). Om maar met de deur in huis te vallen:

CreativiTijd

Mijn allereerste blogbericht op Creativiteit/CreativiTijd van Samana staat op hun website. Ik schreef er al eens over in januari, dat ik geselecteerd was om aan dit project mee te doen. Intussen hebben we al twee online ontmoetingen gehad en staan er enkele bloggers op voorgesteld.

De maand maart gaat over CreativiTijd. Elke maandag van maart zet iemand zijn/haar bericht op de blog, over dit onderwerp. De aftrap had ik! Wat geschreven over creativiteit in mijn leven? Met mijn boodschap*van*de*ekster probeerde ik het duidelijk te maken, ook voor mezelf. Gisteren is het bericht van C. verschenen.
In april is er een ander onderwerp. Ik doe mee aan drie onderwerpen (nog in juli en augustus) en aan de afsluiting van dit creatieve schrijfjaar in 2023.

Diezelfde maandag werkte ik de Zesde Editie van Melanoompuntjes af. U weet intussen wel, het blaadje van de lotgenotengroep Melanoompunt VZW. Het is een heel leerrijk nummer geworden, met getuigenissen, interviews, medische rubriek, … Ook een verhaal en een puzzel.
We hebben ook al veel ideeën voor het komende nummer. Nu kan u alvast onze Zesde*Editie lezen.

Al geschreven

Daarna nam ik schermvrije tijd voor enkele dagen; geen dringende wedstrijden of andere eindstrepen te halen binnen een bepaalde tijd en ik heb steeds mijn schrijfboekje en pen bij de hand. Soms slaat de inspiratie genadeloos toe.
Wel zijn er nog onbesliste wedstrijden. Dat zijn spannende tijden. In één wedstrijd ben ik in de tweede ronde geraakt. Nu nog enkele dagen afwachten. Sowieso schreef ik het heel graag, al verklap ik er nog niets over 😉
Een uitnodiging voor de prijsuitreiking van een andere wedstrijd bevestigde ik onder voorbehoud. Laat ik nu net die dag mijn immuuntherapie hebben. Sowieso is de einduitslag nog niet gekend.

Tussenin

Tussenin wandel ik veel en kom ik al eens wat tegen. De nijlgans – zo leerde me Google – is niet alleen. Dat ontdekte ik pas enkele wandelingen na de eerste ontmoeting. (foto bovenaan, de eerste ontmoeting)

Ze zijn met twee. Gezellig! 🙂

Intussen leef ik fijn tussenin. Tussen energiek en rustig, tussen schrijven, ideeën opdoen en uitstellen, elke dag iets van de dingen. De bijna perfecte ontsnappingsroute vind ik in dat dikke boek dat ik aan het lezen ben.

Sudderend tussen volop lente en wakker worden
opverend en terugverend
lichtgewichtig bijna huppelen en
zwaar heffend slepend
klaar-als-een-klontje luchtig hoofd
zwaar als een massaspurt-aantal-deelnemers-in-mijn-kop
zolang er maar wind is
en zee 🙂

Ijdel soms tuit

Oh, ik ben ook naar de kapper geweest. Alsof het nog complimentendag was daar. Dat zeg ik niet zomaar. Mijn haren werden op een bepaald moment in die jaren van de immuuntherapie nogal dun. Ik hield ze daarom korter. Nu beginnen ze weer fijn aan te dikken. Er zijn haren die plaats moesten maken voor nieuwe. De gang van het leven op mijn hoofd, oude vallen uit, nieuwe krullen zich een weg tot de krul eruit valt en de haar nog glad bij mij blijft wonen. De complimenten van de stagiaire deden ze toch weer even glunderen.

Mentale rust

Zoveel mogelijk schermvrij geeft me wat ontwenningsverschijnselen. Toch geeft het ook mentale rust! Mijn hoofd ruimt zichzelf meer op. Mijn crea- schrijf- droom- knoeihoekje is weer overzichtelijk en proper. Intussen lijdt alleen mijn halletje aan een stapelingsziekte (onder de meer dagelijkse term: Rommel).

Bedankt voor het lezen. Fijne opruim-, buiten-, binnen-, lente gewenst!

Februari stopte in Oostende

Hier zit ik dan, mijn krabbels te ontcijferen waarmee ik bijna dagelijks bezig ben; voer voor een blogbericht. Ik had gedacht om over deze maand een chronologisch bericht te schrijven. Dingen die elk jaar terug komen. Valentijn en de antipestweek zijn al aan bod geweest.

Er was de verjaardag van mijn metekind. Ze is jong volwassen, met een prachtig gezin, daar verstaan ze elkaar. Elke familie heeft zijn eigenste eigenaardigheden. De onaardigheden zijn in de minderheid. Ze is nu zelf meter en dat gaat haar goed af.

Er was de sterfdatum van mijn moeder. Die grootse vrouw, die warme vrouw, die gastvriendelijke vrouw, die onderdak gevende vrouw, die mama-mama! Hoe deed ze het toch? vraag ik me af. Hoe deed ze toch, dat leven van haar? Intussen ben ik blij dat er van haar DNA in mij zit. Zelfs al heb ik meer van de melancholie van mijn vader. Toch helpt het mij om steeds het licht weer te zien en daarheen te kijken. Dan word ik weer helemaal wakker. Dan is het zelfs niet erg dat ik niet eens weet waarheen het me leiden zal. Wakker! Dat is genoeg.

De maand heb ik afgesloten met een wel Zeer Zonnig weekend in Oostende. Dat brak iets open bij mij: Goesting! Echte onvervalste goesting.

Zeemeeuw met een verhaal

Ik ging naar Oostende omdat ik een uitnodiging kreeg van de cultuurschepen van de stad! Hiervoor had ik deelgenomen aan een poëziewedstrijd. In Bloemen schreef ik er vorig jaar al over. De proclamatie ging afgelopen zaterdag door. Daar wilde ik wel bij zijn. Het was plechtig en ludiek. De winnaars waren vooraf wel verwittigd. Ik kocht er een mooie brochure waarin alle laureaten en de drie prijswinnaars staan, met korte biografie en hun ingezonden gedicht. Xavier Taveirne was de gastheer van dienst.

Lees een niet gewonnen gedicht: Zou-t. Het komt van mij 😊

Verder ging ik naar Mu.ZEE, een heel tof museum. Er loopt nog de tijdelijke tentoonstelling België-Argentinië, Trans-Atlantische modernismen. Over vriendschap en kunst tussen twee landen. Voor de geïnteresseerden, ze loopt nog tot en met 12 juni 2022. U leest er hier meer over.

Tussen lunch en ontbijt verbonden in kunst

Het museum heeft ook een vaste collectie. Ik kreeg heel uitgebreide uitleg hierover en over de fase van renovatie. Indien u nog graag gaat voor de renovatiesluiting, kan dat nog tot in 2023. Ik wil er in elk geval nog eens heen. Het heeft ook een fijne museumwinkel.

Aangezien ik een museumpas heb, mocht ik gratis binnen. Over zo’n pas kan u dan hier weer alles lezen.

Mijn Oostendse zus heb ik twee keer gezien. Stilaan zit wandelen in ons bloed. Eten altijd al, al zijn onze voorkeuren wat verschillend. Om al te veel zoeken naar vegan/vegetarisch eten te vermijden, heb ik het gewoon even losgelaten. Het ontbijt in het hotel verschafte overigens al veel keuze en daarmee evenveel energie. En lekkere koffie!


We hadden fijne babbels en genoten van de warmte op de – ingesmeerde – huid. Mijn gezichtsvel alleszins.

Tot slot geef ik u sfeerbeelden in foto’s van mijn geslaagd weekend. Ondanks de hap uit mijn budget, had ik het niet gemist willen hebben.

Zoveel buiten zijn, zoveel zuurstof ondanks de drukte op de dijk, zoveel te zien en te doen en zuurstof en zuurstof … Niet alleen voor de longen overigens.

Bedankt voor het lezen. Er is weer licht in aantocht. Ik wens u een prettig wakker worden.