Categorie: Gedichten zomaar

Novembergeluiden

Lange inleiding om mijn novemberverzen voor te stellen 😉

Om met de deur uit huis te vallen:

Uithuizig zijn in deze buurt, leverde gisteren twee leuke gesprekken op. 

Met de mevrouw aan de kassa van een supermarkt had ik een tof gesprek over het cadeautje dat ik kocht voor een aankomende tienjarige. Over hoeveel de kinderen al weten en kunnen tegenwoordig. Het cadeau zelf zou ik destijds wel tof gevonden hebben. Even afwachten of de bijna-jarige dat ook vindt… 
In de namiddag wandelde ik door het park hier dichtbij, voornamelijk om inspiratie op te doen voor de Novemberverzen van Azertyfactor. Tot nog toe heb ik er drie gepost. Ik maakte hier en daar een foto en wilde een nogal grote vogel, aan de andere kant van de vijver, van wat dichterbij nemen. Misschien voelde hij/zij het want hij/zij vloog weg. Wat een mooie vleugels annex vlucht in de bocht over de vijver verder weg  …

Daar in die bocht van het paadje werd ik aangesproken door een studente op een bankje die mij aansprak met de vraag of ik aan een enquête van de universiteit Gent i.s.m. Antwerpen wilde meedoen. Dat was interessant. Het ging over de geluidsbeleving in het park.
Nu ik er op terugkijk, lijkt het park een beetje gepropt tussen de verschillende woonwijken boven-, onder-, doorheen de singel en de ring naar een ander park. Wat geluidsbeleving betreft, is het heel afhankelijk van het tijdstip in de dag, de week, zelfs seizoen en van het weer natuurlijk.
De geluiden van auto’s zijn er nagenoeg altijd. Er waren in de buurt geen werken bezig (renovaties, wegenwerken, …) dus dat viel nogal mee. Het verbaast me, nu ik er even bij stil blijf staan, dat er nog zoveel fauna is. De flora is aangelegd met wel genoeg variatie en wordt toch vrij goed onderhouden. Al ben ik geen parkwachter deskundige.
Na een kwartier stapte ik weer op en kwam ik – bijna – in een groter park terecht. Veel opmerkzamer op geluiden aldaar, stoorde het een en ander me toch. Een besef dat ik ergens van onder mijn huid uit kwam piepen, daarvan ben ik altijd zo moe na een wandeling in het park. Vaak nog meer dan wanneer ik door de straten van wijken en wijkjes slenter.

Enkele dagen geleden, ver stappen voor zachte geluiden …

Ik geef u mijn Novemberverzen nog mee. Klik op de link om te lezen en foto’s te zien die voor de inspiratie zorgden.

Novembervers01  
Novembervers02
Novembervers03

Novembergoud overdag. In het donker … zie Novembervers03 … bhoo

Fijne oor-vriendelijke november gewenst.

AMK

Mijnheer de Raaf aan de Schelde

(die eigenlijk een kraai was)

Meneer de Raaf kwam mij tegen 
Hij pronkte  hij stapte snel 
zo fier en met zoveel spel 
Waarheen leiden zijn wegen?

Toen was hij weg 
die zwarte veer 
vloog tegen de wind 
daar was hij weer 

Hij had een boot in ’t oog
wat een gemak  daar op dat dak 
zo was het dat hij niet zelf vloog 

Niet meer te voet  noch te vlieg 
als u dit leest, meneer de Raaf 
vertel me van uw reis alstublieft !

AMK

Hittegolf in het groen (zo lui mogelijk)

Natuurlijk houd je je in deze hitte best aan de richtlijnen, al zal iedereen die kan, dat spontaan doen.

Vandaag geen heel vroege ochtendwandeling, enkel een voormiddagwandeling. Woensdag is mijn vaderdag en het leek me verstandiger om hem al in de vóórmiddag met een bezoekje te vereren.

Aldus gebeurde met de nodige tussenstops in het groen (heen en terug).

Me dunkt dat 
de zomer nu 
echt rijp is 
de lucht weegt 
op de volle groene 
schakeringen 

Een kat buiten  
tegen een raam 
in de schaduw  
grijs   zowel de kat 
als de vensterbank 

En vader zit 
er nu wel heel 
warmpjes bij 
passend bij 
de rijpheid van
zijn bestaan en 
de hete zomer 

Weer onderweg 
vogels in loom
gesprek en 
groen beweegt 
een zuchtje en 
nog een keer

Bankje aan 
het water waar
luie woorden 
om me heen 
dwarrelen en 
landen op een blad 
of twee drie in de 
relatieve koelte 

Onder het bladerdak
ben ik even genoeg 

AMK

Hittegolf

De trivialiteit van vandaag:
Vanmorgen kon ik nog aan één ding denken, vanaf ik ontdekte dat het stuk was. Ik vond en kocht en mijn brein koelde af van pure opluchting. 

Ik ben gered!

houd het koel 
in de schaduw 
in de kelder 
aan de noordkant 
in het zwembad 
in de ijskast 
onder een boom 
zonder zweetlast 
in de zee 
op een berg 
en neem mee 

een plantenspray 

😊

AMK

Cool die koelte

De tuin der poëten (gedicht van Peter Holvoet-Hanssen)

Zon wakker, nog voor mij, wandelde ik in de  vroege ochtend, stappenteller omarmde mijn pols.

’t Is tijdens de  wandeling in de gewone ochtend dat ik nog eens stopte bij dit pareltje, vooral aangetrokken werd door de gedichten. Natuurlijk.
In een dichtbevolkte stad is dit een ware oase bij zo’n krachtige en liefst korte hittegolf. Soms tuimelen de woorden dan uit de losse pols.

Ge kent dat wel zo’n dag die een oase biedt 

Ge kent dat wel zo’n dag waarin 
ge een doel hebt en daar gaat ge heen 
of dat gaat ge doen zonder meer gewoon
zonder boe, bah weggelaten, komt ge in uw 
ritme dat ge dan aanhoudt want ge weet dat de 
koelte, relatief gesproken voor de tijd van het jaar
van korte duur is en ge uw ramen nog moet sluiten om 
al te veel hitte te voorkomen wanneer de zon daar opwarmt
ge stapt intussen door, want ge hebt uzelf ook laten verleiden,
de stappenteller af en toe controlerend en ja, bijna ja bijna is het 
zover en ge komt dan voorbij een koel briesje dat u uitnodigt en lokt
bijna schaamteloos bij zo’n heet voorspelde dag en ge volgt dat en de
oase omarmt u en uw ritme blijft  uw snelheid smelt en dat is niet erg want
iemand sproeit de oase die al dorstig is en de snelheid spoelt weg en hier en 
daar in de oase-omhelzing blijft ge stilstaan omdat ge voelt  het doet iets met u 
ge neemt een foto en nog een en bij een gedicht blijft ge staan en de sproeiman is
geduldig tot ge gezien hebt wat ge wilde zien en vastgelegd wat ge wilde vastleggen 

Een boom of struik of bloem en een gedicht natuurlijk 

Ge kent dat wel zo’n dag die een oase geboden heeft

Enkele foto’s die ik nam. Er staat natuurlijk veel meer te bewonderen

Voor geïnteresseerden: den-botaniek en het gedicht op de steen: de-tuin-der-poëten

Hier staat de indeling duidelijker op. Iemand die weet of ik dit in WordPress ook kan aanpassen (bredere pagina maken) ?

AMK

Mijmeringen

Intermezzo tussen twee reisverslagen van de reis van toen. Weldra weer het vervolg. De beloofde hitte heeft me naar zee gedreven. In het nu verfrissing gevonden. 

Schaduw opzoeken en verfrissing, wandelen als afwisseling. 

Voeten te water laten, zandtenen krijgen, ook de regen is welkom 
laat Aarde toch doen. Die zorgt voor ons, waarom kunnen mensen niet zwijgen? 

Ik los die gedachte en wandel nog even, daarna een ontbijt*. 
Dan een verhaal om mee te beleven. De zeemeeuw van Oostende, 
die Ensor ook kende, vertelt nu van de Visserij**, 
waar vissers de wereld verkenden. 

Dan weer op wandel, er zijn ook gaanderijen, met foto’s*** zo mooi. 
Een hobby erbij, dat kriebelt toch wel 
van de camera, de wereld zijn prooi

Koelte in het park, bankje onder boom
met zicht op een vijver en duiven zonder schroom.

Nog één vroege ochtend, de zeewind Beau Fort 
de golven die kletsen de strekdam van voor 
de dijk nog niet wakker, zondag voorbij. 
Aan ’t klein strand geen foto-gym , 
de zeehonden blijven weg, dat is toch slim?
 
Intussen (waarvan?), vraag ik weer me af, 
dan rijst weer dat lied, soms sta ik paf 
waarom, oh waarom woon ik hier niet?
  • * tip voor wie graag eens ‘op een ander’ ontbijt of luncht of … : Coffee Dream in Oostende, Kapellestraat 107
  • ** dit is een magisch mooi lichtspektakel (https://www.oostendevisserij.be/) in de Domenicanenkerk, Christinastraat 95 Oostende
  • *** fotograaf: Charles Fabry, de QR-code leidt je naar zijn Instagramaccount
Enkele foto’s van aldaar in het nu

AMK

In de a(a)p(p) gelogeerd

Bedacht terwijl ik tegen de tigste persoon met gebogen hoofd, het attribuut in de hand adorerend, bijna-aanliep:

Ik ren en stap 
op meer behapt  
ik scoor en faal 
verlies pedaal 

Ik eet en drink
waaruit ik blink 
ik focus en mediteer 
opgelegde sfeer 

Ik kies en shop 
in snel galop 
ik reis en chill 
de laatste gril 
 
Ik kijk en hoor 
ga zo maar door 
ik leer en zoek 
van ster tot boek 

Ik track en bel 
zit in de hel 
ik volg en roep 
in (w)elke groep 

Ik like en post 
volg mijn host  
ik film en controleer 
exponentieel steeds meer 

Waar zijn ze nog   die man of vrouw 
qui-vive te veel en meer 
smartphone baas asjemenou  
ze zijn in de app gelogeerd

AMK

Foto’s: bovenaan: aap , beneden: smartphone

Eenvoudige poëzietechnieken – 15 (vervolg in vertraging)

Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Al dan niet hier neergezet.
Het is een vervolg op een vorige*schrijfuitdaging van “Het geluk van de schrijver”. Ik kwam het toevallig onlangs weer tegen en heb me aan de feedback gewaagd. 

Staat opgeruimd echt netjes?

Volop zon 
warme lente
zichtbaar stof 
dansend door de lucht 

Alsof die ene pluis 
overgebleven na de vorige 
zichtbaar tevergeefse  kuis 
herbront   pluizen uitnodigt 

op die ene doos 
vaker dicht dan open 
volgestouwde gedachten 
verhalen uit vervlogen tijden 

Geen stofzuiger 
opgewassen tegen 
zoveel explosie en  
ik vraag me af  te laat 

Of de slang goed aangesloten zat

AMK

bron foto: hier

Versleten dromen

Zie hem daar hangen
mijn dromen niet te vangen

Die dromen onbeschaamd
botsen en blutsen
trotserend wie daar hangt

De dromenvanger

Door open raam vanuit de stee
vliegen met de slaaplucht
mijn dromen ijdel mee

Zouden ze hier niet horen
heb ik hen wel gekend
is er een andere vanger
die hen kan bekoren

Misschien is het gewoon
zoals een versleten schoen
op en over en uit 
zal ik gaan shoppen dan  want
mijn dromenvanger is met pensioen …

😉

AMK


Week van de poëzie

Overdonderd door gedichten 
die het lichaam verlichten

Zelf
verhit door hoge temperatuur
stil blijven een avontuur 

De woorden vervagen 
de zinnen vertragen 
zal ik me dan aan 
slapen wagen 

Ook
de soep die nog smaakt 
een boek dat nog raakt 
dat warme deken
een zachte melodie 

De griep heeft me te pakken 
daarom schrijf ik nu nog nie… 😉

AMK
Vijanden zijn soms venijnig