Ik dacht dat ik alleen was
al wist ik ook wel anders
Ik wandelde en kwam er toch
heel wat figuren tegen nog
Van Pegasus tot daar ver Pandora
zag ik Bach, Beethoven en Professor
Een streepje zon werd breder
zat daarin een verklaring van
Echt ongebeeldhouwde mensen
tenzij door veel levenservaring
AMK
Verlangzamen
Zo zag ik op een keer de ochtend
vol vuur en goesting dat moment
de zon nog even aan ‘t gapen
de dromenvanger bijna slapen
Wisseling van nacht naar dag
de november-kleurenpracht
het besef van verlangzamen
dát ritme en ik tezamen
AMK
Lange inleiding om mijn novemberverzen voor te stellen 😉
Om met de deur uit huis te vallen:
Uithuizig zijn in deze buurt, leverde gisteren twee leuke gesprekken op.
Met de mevrouw aan de kassa van een supermarkt had ik een tof gesprek over het cadeautje dat ik kocht voor een aankomende tienjarige. Over hoeveel de kinderen al weten en kunnen tegenwoordig. Het cadeau zelf zou ik destijds wel tof gevonden hebben. Even afwachten of de bijna-jarige dat ook vindt…
In de namiddag wandelde ik door het park hier dichtbij, voornamelijk om inspiratie op te doen voor de Novemberverzen van Azertyfactor. Tot nog toe heb ik er drie gepost. Ik maakte hier en daar een foto en wilde een nogal grote vogel, aan de andere kant van de vijver, van wat dichterbij nemen. Misschien voelde hij/zij het want hij/zij vloog weg. Wat een mooie vleugels annex vlucht in de bocht over de vijver verder weg …
Daar in die bocht van het paadje werd ik aangesproken door een studente op een bankje die mij aansprak met de vraag of ik aan een enquête van de universiteit Gent i.s.m. Antwerpen wilde meedoen. Dat was interessant. Het ging over de geluidsbeleving in het park.
Nu ik er op terugkijk, lijkt het park een beetje gepropt tussen de verschillende woonwijken boven-, onder-, doorheen de singel en de ring naar een ander park. Wat geluidsbeleving betreft, is het heel afhankelijk van het tijdstip in de dag, de week, zelfs seizoen en van het weer natuurlijk.
De geluiden van auto’s zijn er nagenoeg altijd. Er waren in de buurt geen werken bezig (renovaties, wegenwerken, …) dus dat viel nogal mee. Het verbaast me, nu ik er even bij stil blijf staan, dat er nog zoveel fauna is. De flora is aangelegd met wel genoeg variatie en wordt toch vrij goed onderhouden. Al ben ik geen parkwachter deskundige.
Na een kwartier stapte ik weer op en kwam ik – bijna – in een groter park terecht. Veel opmerkzamer op geluiden aldaar, stoorde het een en ander me toch. Een besef dat ik ergens van onder mijn huid uit kwam piepen, daarvan ben ik altijd zo moe na een wandeling in het park. Vaak nog meer dan wanneer ik door de straten van wijken en wijkjes slenter.
Ik geef u mijn Novemberverzen nog mee. Klik op de link om te lezen en foto’s te zien die voor de inspiratie zorgden.
Novembervers01
Novembervers02
Novembervers03
Fijne oor-vriendelijke november gewenst.
AMK
(die eigenlijk een kraai was)
Meneer de Raaf kwam mij tegen
Hij pronkte hij stapte snel
zo fier en met zoveel spel
Waarheen leiden zijn wegen?
Toen was hij weg
die zwarte veer
vloog tegen de wind
daar was hij weer
Hij had een boot in ’t oog
wat een gemak daar op dat dak
zo was het dat hij niet zelf vloog
Niet meer te voet noch te vlieg
als u dit leest, meneer de Raaf
vertel me van uw reis alstublieft !
AMK
Dit verhaal gaat over niets en alles
en het leidt nergens heen, is zonder plot
zonder twist noch plotwending en gaat van het
ene verhaal over een trigger naar een andere gebeurtenis
die dan weer een herinnering uitlokt waaruit een bedenking
geboren wordt (had ik toch niet beter … ?)
Hopelijk en op zijn minst heeft
het een ietwat humoristische inslag
en tovert het een glimlach op het gezicht
van de lezende mens en ontwart het een knoop
in iemands zwaar gemoed want dan is mijn verhaal
zonder plot, zonder twist noch cliffhanger fantastisch
geslaagd (dank u om tot hier te lezen)
AMK
Ik zal de enige niet zijn die geïnspireerd raakte door “Το γέλαστο παιδί” / Ι’m not the only person who was inspired by “Το γέλαστο παιδί”
Waar is het lachende kind?
Het lachende kind woont overal
In elk hart
van elke moeder
en vader
In elke glimlach
in elke hoop
in elk mens
Het lachende kind woont overal
In elk land
in elke eeuw
in elke dag
en elke nacht
Het lachende kind woont overal
In elke mens met een geweten
in elk ander kind in een spel
in elke troost en zelfs pijn
soms door honger heen
om toch even kind te zijn
Het lachende kind woont overal
In elke oorlog
in elke armoede
in elke dood
in elk extreem
in elke traan
van elk wenend meisje
Anne-Mie
Πού είναι το γέλαστο παιδί;
Σε κάθε καρδιά
κάθε μητέρας
και πατέρα
Σε κάθε χαμόγελο
σε κάθε ελπίδα
σε κάθε άνθρωπο
Το γέλαστο παιδί ζει παντού
Σε κάθε χώρα
σε κάθε αιώνα
σε κάθε μέρα
και κάθε νύχτα
Το γέλαστο παιδί ζει παντού
Σε κάθε άνθρωπο με συνείδηση
σε κάθε άλλο παιδί που παίζει
σε κάθε παρηγοριά, ακόμα και πόνο
λίγες φορές μέσα από την πείνα
απλώς να είναι παιδί για μια στιγμή
Το γέλαστο παιδί ζει παντού
Σε κάθε φτώχεια
σε κάθε πόλεμο
σε κάθε θάνατο
σε κάθε δάκρυ
του κάθε κοριτσιού που κλαίει
Αννε-Μή
Where is the laughing child?
The laughing child lives everywhere
In every heart
of every mother
and father
In every smile
in every hope
in every person
The laughing child lives everywhere
In every country
in every century
in every day
and every night
The laughing child lives everywhere
In every person with a conscience
in every other child in a game
in every comfort and even pain
Sometimes through hunger
Just to be a child for a moment
The laughing child lives everywhere
In every war
in every poverty
in every death
in every extreme
in every tear
of every crying girl
Anne-Mie
Soms nog bezig met mijn stamboom, waarbij ik de oma van mijn bomma zaliger wel haar overlijdensdatum vond doch niet haar begraafplaats (waarschijnlijk door te vluchten in september 1914), kwam ik op deze woorden:
Natuurlijk raakt het land en dit continent vol
zo vreemd is dat allemaal niet
Natuurlijk zorgt dat voor problemen
zijn we op onze hoede
willen we niet inboeten
Natuurlijk zal er gevochten worden
of gestolen
of nog erger
wie tegen wie en waarom écht?
Als je je er hard en lang genoeg op fixeert
Natuurlijk krijg je dan oogkleppen
kijk je niet (meer) naar wat er te zien valt
Mensen op hun hoede
met hun problemen
die al zo lang inboeten
bestolen en bevochten zijn
of nog erger en dat vaak
voor niet gedane criminaliteiten
Natuurlijk zouden wij ook vluchten
voor problemen zorgen op een ander
mensen daar laten inboeten
vechten als het moet
stelen als het niet anders kan
en ons gefixeerd voelen
zonder te weten waarom
Zo vreemd is dat allemaal niet
AMK
Foto: Andere*tijden.
De trivialiteit van vandaag:
Vanmorgen kon ik nog aan één ding denken, vanaf ik ontdekte dat het stuk was. Ik vond en kocht en mijn brein koelde af van pure opluchting.
Ik ben gered!
houd het koel
in de schaduw
in de kelder
aan de noordkant
in het zwembad
in de ijskast
onder een boom
zonder zweetlast
in de zee
op een berg
en neem mee
een plantenspray
😊
AMK
Nog steeds onderweg (om de zes weken 'maar')
Om halfzeven sta ik op
ik ben wat vroeg doe het toch
eerst de douche en dan ontbijt
kleren aan er is nog tijd
met bus te voet? Het is geen vraag
nog koel genoeg ik stap wat traag
Daar aangekomen meld me aan
mag al naar kamer 14 gaan
dat is luxe daar is het stil
even rusten de dag nog pril
en dan weer prik de arm(e)ader
naar de dokter niet veel later
Ik mag weer of is het moeten
vocht gejaagd van hoofd tot voeten
ook de delen tussenin
even pauze voor ik weer begin
na al die jaren werd het sleur
daarom dat ik nog één keer zeur
😊
Om aan te tonen dat iedereen zijn/haar eigen grenzen heeft, wat er ook gaande is – dat maakt niet eens uit. Soms is iemands eigen verhaal genoeg voor één dag.
foto: onderweg naar de baxter zag ik klaprozen.
AMK
morgen weer een reisverhaal.
Schrijfgelegenheden komen en gaan. Ik heb mezelf opgelegd om regelmatiger te schrijven, al dan niet door anderen uitgedaagd. Al dan niet hier neergezet.
Het is de melancholie die me aansprak in de*volgende*uitdaging.
Alsof ik naar toen kijk…
Zeewind zonder uitleg
Zanderige tegenwind in de duinen zicht op zee
grote ogen en open monden van kinderen in
vervoering van verwonderde zeegolven
die rond hun gilletjes dansen
ommuurd zandbouwwerk met
embleem van schelpjes
Zeewind zonder uitleg
taartjes uit de zandkastelen
en ver uit zicht de kietelingen
rond enkels en kuiten tot kopje onder
Boules-de-Berlin of koele expo van strandman
later aan een kraam limonade zelf bijeen gespaard
AMK
A magazine of Arabic literature in translation
... news, history and much more ...
Verhalen uit mijn familiegeschiedenis
Boeken droppen en zoeken
All things classical ukulele
Levensinspiratie onderweg
Levensinspiratie onderweg
Blog van Jona Lendering
Schrijven is het samenspel van autobiografie, overdrijven en verzinnen.
Geloof het ongelooflijke. Beiden zijn waar.
Op reis naar Ithaka 