Ik vertelde al in de eerste blog dat ik vorige maandag onder de PET-scan moest. Dat gebeurde in een ander ziekenhuis.
Aansluitend had ik een gewone controle in het dagziekenhuis, waarbij bloed afgenomen wordt. Het wachten op de resultaten beginnen !
Ik kon me niet goed concentreren op mijn boek. Ik heb altijd een boek bij als ik naar het dagziekenhuis ga. Het kan al eens verkeren dat het uitloopt, heeft me de ervaring geleerd. Gelukkig is er de smartphone en koffie. Ik neem trouwens steeds mijn eigen koffietas mee naar het ziekenhuis. Dat scheelt alweer wat plastic (bekertjes).
Intussen krijgt de kolonel nog steeds geen post! 😉
Eindelijk, mijn beurt. De resultaten zijn binnen. Blijkbaar wacht de oncologe graag op de levertesten en die laten het langst op zich wachten. De levertesten op zich waren goed. De ontsteking* van anderhalve maand geleden is helemaal weg. Die medicatie mag weer verder afgebouwd worden (cortisonen, een goedje dat me tot voor kort helemaal vreemd was en dat mijn lijf vreemd wil houden, zo te voelen aan de spieren …).
Nog meer goed nieuws. De uitzaaiingen die ik had, ook in diezelfde lever, zijn voor 80% weg, ik heb het zelf gezien op de scan!
Juich, dans, spring, zing, … en blijf goed rusten (die grenzen toch).
En of die immuuntherapie op alle vlakken aan het werken is. Laten we hopen dat het de goede weg nu gevonden heeft en blijft volgen !!
Hoe het kan verkeren. Dinsdagochtend ben ik opgestaan met koorts. Niet echt hoog maar de schrik zit er weer lichtjes in (toch niet wéér een ontsteking?) ! Ik wil en kan niet geloven dat er maandag zo’n goede resultaten waren bij de bloedafname en gisteren alweer iets aan het broeien is. Het is wel weer afgezakt, maar het vreet wel energie, zo’n kleine terugval. Nog eens naar het ziekenhuis gaan en daar uren wachten, zag ik ook niet zitten.
Dat wil zeggen, dat ik dinsdag niet veel tot niets gedaan heb. Enkel naar de kinesist voor lymfedrainage en de Buurderij. Daar had ik een groentemandje besteld. Dat was wel wat voor één persoon alleen. Een krop sla, twee rode ajuinen, een flinke bussel wortels, een broccoli, prei en een komkommer. De sla, wortels en prei heb ik met mijn zus gedeeld.
Ik had voor mezelf ook een boterhammenwrap besteld. Heel fijn en handig, als je geen aluminiumpapier wil gebruiken, of tenminste het gebruik beperken. En een flessenhouder. Handig op de fiets als je een flesje water wil meenemen (geen plastic uiteraard) en er snel wil aankunnen, je kan het gewoon aan je stuur hangen.
Intussen deze woensdagavond … de boodschappen zijn gedaan en die groenten zoveel mogelijk verwerkt (en van gegeten, ze zijn lekker!). Ik voel me nog niet helemaal je-dat en houd me dus verder gedeisd. Zoveel heb ik intussen wel geleerd. Ik wil morgen naar mijn kapster en naar mijn andere afspraak. De koorts is wel weggebleven.
Gelukkig zijn er nog veel boeken in mijn boekenkast … ik kan weer een ander kiezen.
De kolonel kreeg echt nooit post. 😉
*Die ontsteking was er gekomen ergens in april, een tijdje nadat ik overgeschakeld was van de ene immuuntherapie (pembrolizumab voor de geïnteresseerden) op de andere. De eerste sloeg niet aan, de uitzaaiingen bleven groeien (paniek in mijn hoofd!). Diezelfde week werd die andere opgestart (ipilimumab). Dat was toen nog in maart.
Op reis naar Ithaka 