De dag van gisteren.

Omdat het gewoonweg bestaat…

Het was donker

Zoals het seizoen

Donker en eenzaam

Weggefilterd in het schelle licht

Gisteren stopte mijn drievuldigheid

Gisteren werden we drieledigheid

Mie, mezelf en ik

Zonder regen om in te verdrinken

De dag was genoeg en ik stopte

In het donker mag ik ook bestaan

Het duister nestelde zich in mijn armen

En vulde mijn wezen met warmte

Het bestond, ik bestond

Gisteren al vroeg was de dag genoeg

Gepubliceerd door

Anemos

Ik wil niet één reis naar Ithaka; ik wil er meer zolang het me gegund is Elke weg is zo boeiend ... (gedachtegang bij het her- en her- en herlezen van Ithaka - K.P. Kavafis)

3 gedachten over “De dag van gisteren.”

Reacties zijn gesloten.