Sinds een tijdje probeer ik elke ochtend met een woord te beginnen. Ik schrijf dat dan op in een schriftje (naast mijn bed, er wordt al eens onleesbaar gekribbeld met nog slaapogen).
Elke avond wil ik dan weer afsluiten met een woord. Dat ligt mij wel. Anderen doen het met beelden. Mij helpt het om dag in te stappen en de nacht, die niet altijd even prettig is, achter me te laten.
Het geeft me wel een positief gevoel. Niet dat ik zo negatief ben, maar het maakt me toch wat sneller actief, want ik kan soms nogal lang met de ochtend bezig zijn. Daar word ik toch wel iets te lui van. Wat iemand ook mag zeggen over ‘dat dat best mag’.
Het eindwoord van gisteren was ”paradox’ (tussen chaos in mijn kop en populair voelen 😉 )
Het woord dat me deze ochtend de dag deed beginnen is ‘weerzien-uitkijk’. Enkele wederziens staan op het programma vandaag.
Het had ‘verkoeling’ kunnen zijn, want dat is zo welkom na die hittegolf. Op zich vind ik dat zomerweer wel fijn, zelfs 30°C en erboven. Helaas merk ik er vaker last van, dat been-met-de-kous spant in die kous, ik vermijd de zon zoveel mogelijk, … nu ja, vooral de vochtige drukkende warmte.
Doch, het is niet verkoeling geworden, hoe welkom ook.
Waarom vertel ik nu dit? Ik heb zoiets opgepikt bij de serie workshops die ik volgde ‘Creatief dagboek, ont-moet jezelf in woord en beeld’. Er werd daar ook veel gewerkt met beelden, kleuren, prenten, …. ik vond het heel fijn om te doen toen. Heel inspirerend. Voor mezelf in mijn dagelijks bestaan, vind ik een woord dat (of zin die) spontaan in me opkomt makkelijker om mee verder te gaan. Wat niet wil zeggen dat ik van een beeld wel eens onder de – woordelijke – indruk geraak, natuurlijk wel.
Aanvankelijk overigens was het steeds een beetje negatief woord, eentje dat mijn nacht samenvatte. Maar zo wil ik de dag niet ingaan, want dat negatieve gaat ook voorbij. Dus concentreer ik me op de komende dag en bijna spontaan valt me een woord binnen dat positiever is op zijn minst actief (iets om te doen die dag).
Dat eindwoord ’s avonds schrijf ik echt pas op net voor ik bed inga. Het sluit de dag netjes af, alle te-doen-lijstjes zijn dan gemaakt, die plagen me niet meer en ik ga rustiger naar bed. Zelfs al slaap ik niet direct in, lig ik nog af en toe wakker ’s nachts, ik blijf rustiger.
Vermoedelijk is het verwoorden van wat ik denk, voel, meemaak, wil, … wel een manier om rustig te worden, te relativeren, zelfs actie te ondernemen voor het een en ander. Het staat immers geschreven, hoe ga ik anders mijn eindwoord die dag verantwoorden …
Mijn dagboek blijft daarnaast wel bestaan en mijn dit en mijn dat …
Wees gezond! Doe gezond! En als je zondigt, geniet er dan van zonder schuldgevoel 😉
Op reis naar Ithaka 